Yoweri Museveni
Yoweri Museveni, właśc. Yoweri Kaguta Museweni (ur. 15 sierpnia 1944 w Ntungamo[1]) – ugandyjski ekonomista, wojskowy i polityk, od 29 stycznia 1986 sprawuje urząd prezydenta kraju. Objął urząd w wyniku zamachu stanu.
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 15 sierpnia 1944 Ntungamo | |
 Prezydent Republiki Ugandy
| ||
| Okres | od 29 stycznia 1986 | |
| Przynależność polityczna | Narodowy Ruch Oporu | |
| Poprzednik | Tito Okello | |
| Odznaczenia | ||
_-_ribbon_bar.png){kind=small} _-_ribbon_bar.png){kind=small}  
| ||
Spis treści
ŻyciorysEdytuj
Museveni uczestniczył w wojnie, która doprowadziła do upadku Idi Amina (1971–1979) oraz w wojnie, która doprowadziła do upadku Miltona Obote (1980–1985). Po objęciu władzy Museveni doprowadził kraj do względnej stabilizacji oraz rozwoju ekonomicznego, miał także duży wpływ na prowadzoną z dużym sukcesem narodową kampanię przeciwko AIDS.
W połowie lat 90. XX w. Museveni był stawiany przez kraje Zachodu za wzór, jako przedstawiciel nowego pokolenia przywódców afrykańskich, jednak cień na jego prezydenturę rzuca udział w wojnie domowej w Kongu oraz ingerowanie w konflikty w sąsiednich krajach. Ogromnym problemem jest także sytuacja humanitarna w zbuntowanych, północnych prowincjach kraju.
Po wprowadzeniu poprawek w konstytucji kraju, ograniczających długość trwania kadencji prezydenta, 23 lutego 2006 w Ugandzie przeprowadzone zostały wybory prezydenckie. Museveni zdobył wówczas 59% głosów. Wybory nie zostały uznane za demokratyczne ze względu na naruszenia ordynacji wyborczej. Główny oponent Museveniego w wyborach, Kizza Besigye został oskarżony o przestępstwa kryminalne i uwięziony, co doprowadziło do zamieszek w Kampali i okolicznych miejscowościach. Besigye został uniewinniony i uwolniony trzy tygodnie przed terminem wyborów. Mimo więzienia, Besigye zdobył w wyborach 37% głosów.
W wyborach prezydenckich przeprowadzonych 18 lutego 2011 roku Museveni odniósł zwycięstwo już w pierwszej turze. Zdobył 68,38% głosów pokonując siedmiu kontrkandydatów przy frekwencji wynoszącej 59%. Jego partia Narodowy Ruch Oporu uzyskała bezwzględną większość w parlamencie[2].
W październiku roku 2012, na transmitowanym przez telewizję spotkaniu modlitewnym poświęcił Ugandę Bogu[3].
W rozmowach o symulatorze lotów dla kwatery wojsk lotniczych w Entebbe w roku 2014, wyraził przekonanie, że współpraca z Rosją ma więcej sensu niż z USA: Rosja jest obecna w Afryce już od roku 1917, co znaczy że byli tutaj ponad sto lat. Chcę pracować z Rosją, bo nie mieszają się oni swoimi własnymi posunięciami do polityki innych krajów.
W 2009 r. MSNBC i NPR poinformowały o śledztwie Jeffa Sharleta dotyczącym powiązań między Museveni a amerykańską fundamentalistyczną organizacją chrześcijańską The Fellowship (znaną również jako „The Family”). Sharlet informuje, że Douglas Coe, lider The Fellowship, zidentyfikował Museveni jako „kluczowego człowieka organizacji w Afryce”[4][5].
Życie prywatneEdytuj
Museveni jest chrześcijaninem ewangelickim[6]. Jest żonaty z Janet Museveni, z którą ma czworo dzieci:
- Generał porucznika Muhoozi Kainerugaba - urodzony w 1974 r., starszy doradca prezydenta ds. Operacji specjalnych[7].
- Natasha Karugire - ur. 1976, projektantka mody i konsultantka. Prywatna sekretarz prezydenta Ugandy do spraw domowych[8].
- Patience Rwabwogo - ur. 1978, pastor Kościoła Narodów Przymierza[9].
- Diana Kamuntu - ur. 1980.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Yoweri Museveni w bazie Notable Names Database (ang.)
- ↑ Ugandan president comfortably wins re-election telegraph.co.uk 2011-02-20
- ↑ Ugandan President deticates his nation to God
- ↑ Rachel Maddow Show transcript [w:] Msnbc.msn.com [online], 30 listopada 2009 (ang.).
- ↑ The Secret Political Reach of 'The Family', 24 listopada 2009 (ang.).
- ↑ Adrien de MUN, En Ouganda, la foi nouvelle du président fait des émules [w:] la-croix.com [online], 2 września 2008 (fr.).
- ↑ Museveni promotes Muhoozi to rank of Major General – Daily Monitor (ang.).
- ↑ Natasha is a Fashion Guru, 19 lutego 2010 [zarchiwizowane z adresu 2004-09-11] (ang.).
- ↑ Welcome To CNC [w:] Covenant Nations Church [online] [dostęp 2019-10-30] (ang.).