Zdzisław Kwiatkowski (generał)
Zdzisław Kwiatkowski (ur. 10 czerwca 1924 we Włodzimierzu Wołyńskim, zm. 15 lipca 2010 w Krakowie) – generał brygady Wojska Polskiego.
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 czerwca 1924 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 lipca 2010 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1944–1981 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
                      
| |
Życiorys edytuj
Do 1940 uczył się w gimnazjum mechanicznym we Włodzimierzu Wołyńskim, potem przeniósł się z rodzicami do Hrubieszowa, gdzie był robotnikiem i gońcem.
W sierpniu 1944 wstąpił do WP w Lublinie, referent w wydziale żywnościowym. Od stycznia do marca 1945 w Oficerskiej Szkole Polityczno-Wychowawczej w Lublinie, po którym został mianowany podporucznikiem przez naczelnego dowódcę WP Michała Żymierskiego i zastępcą dowódcy kompanii łączności ds. polityczno-wychowawczych w 8 zapasowym pułku piechoty w Rzeszowie. Od grudnia 1945 porucznik i zastępca dowódcy batalionu ds. polityczno-wychowawczych. Od grudnia 1946 kapitan, jesienią 1949 ukończył z wyróżnieniem studia w moskiewskiej Akademii Ogólnowojskowej, po których, jako oficer dyplomowany, został mianowany majorem i szefem sztabu – zastępcą dowódcy 5 Kołobrzeskiego pułku piechoty w Szczecinie. W latach 1951–1962 w sztabie Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy, m.in. szef wydziału, szef oddziału i I zastępca szefa sztabu tego okręgu. W 1957 skończył liceum ogólnokształcące dla pracujących w Bydgoszczy i zdał maturę z wyróżnieniem, a 1960-1966 studiował na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu i został magistrem historii. Od grudnia 1962 do grudnia 1966 dowódca 8 Dywizji Zmechanizowanej w Koszalinie.
W październiku 1963 w Belwederze przewodniczący Rady Państwa Aleksander Zawadzki w obecności ministra obrony narodowej Mariana Spychalskiego wręczył mu akt mianowania na stopień generała brygady.
Od 1 kwietnia 1967 do 30 września 1970 był komendantem Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych im. T. Kościuszki we Wrocławiu[1]. Później był zastępcą szefa sztabu Śląskiego Okręgu Wojskowego. Od 1973 do 1981 szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Krakowie. We wrześniu 1981 pożegnany przez wiceministra obrony narodowej gen. broni Józefa Urbanowicza i przeniesiony do rezerwy ze względu na stan zdrowia. Pochowany na cmentarzu Batowickim w Krakowie (kw. E-XV-zach.-10)[2].
Działalność agenturalna edytuj
W Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej znajduje się teczka personalna nr 4162 rezydenta ps. „Kruk” (Zdzisław Kwiatkowski s. Stanisława, ur. 10 czerwca 1924 we Włodzimierzu Wołyńskim), sygn. IPN BU 2386/501[3].
Ordery, odznaczenia i odznaki edytuj
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1964)
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1973)
- Złoty Krzyż Zasługi (1951)
- Medal „Za udział w walkach o Berlin” (1970)
- Medal za Warszawę 1939–1945 (1979)
- Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (1979)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1968)
- Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1975)
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Medal za długoletnią, ofiarną służbę (1981)
- Złoty Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa” (1974)
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR)
- Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR) (1972)
- Medal „Za zdobycie Berlina” (ZSRR)
- Medal „Za wyzwolenie Warszawy” (ZSRR)
- Medal jubileuszowy „60 lat Sił Zbrojnych ZSRR” (1978)
- Złoty Medal Zasłużony dla Obrony Cywilnej Bułgarii (Bułgaria) (1974)
- Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża I stopnia (1975)
- Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża II stopnia (1974)
- Złota Odznaka Za zasługi dla ziemi krakowskiej (1978)
- Złota Odznaka Za pracę społeczną dla miasta Krakowa (1978)
- Złota Odznaka Za zasługi dla ziemi kieleckiej (1977)
- Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” (1980)
- Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych” (2000)
Przypisy edytuj
- ↑ Brzeziński, Majewski i Witek 1984 ↓, s. 196, 197, 240, 243, 259, 306.
- ↑ Lokalizator Grobów – Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2021-07-16].
- ↑ Inwentarz archiwalny.
Bibliografia edytuj
- Stanisław Brzeziński, Ryszard Majewski, Henryk Witek: Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki 1943-1983. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1984. ISBN 83-11-07037-7.
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 346–349.