Zdzisław Tomasik
Zdzisław Józef Tomasik (ur. 28 listopada 1900 we Lwowie, zm. 17 grudnia 1970 we Wrocławiu) – polski chemik, profesor związany z Politechniką Lwowską i Politechniką Wrocławską, specjalista w zakresie technologii paliw płynnych i organizator przemysłu naftowego.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
profesor nauk chemicznych | |
Specjalność: technologia paliw płynnych | |
Alma Mater | |
Doktorat | |
Profesura | |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Życiorys
edytujStudiował chemię na Politechnice Lwowskiej, gdzie kształcił się pod kierunkiem profesora Stefana Niementowskiego. Dyplom uzyskał w 1923 roku, a następnie przez kilka lat zajmował stanowisko starszego asystenta w Katedrze Chemii Ogólnej i Analitycznej[1]. Zainteresował się wówczas technologią przemysłu naftowego i wkrótce stał się jednym z głównych w skali kraju specjalistów w tej dziedzinie. W 1926 roku uzyskał stopień doktora. W 1938 roku odbył podróż do Stanów Zjednoczonych, gdzie wizytował pola naftowe.
W 1946 przyjechał na Ziemie Zachodnie i od razu objął stanowisko zastępcy profesora na reaktywowanym Uniwersytecie i Politechnice we Wrocławiu. Utworzył tam Katedrę Technologii Nafty i Paliw Płynnych[2]. Poza pracą naukową zajmował się odbudową fabryki paliw płynnych w Oświęcimiu. Od 1951 roku profesor Politechniki Wrocławskiej. Od 1954 roku kierował również Zakładem Syntezy Organicznej PAN. W latach 1954–1956 był dziekanem Wydziału Chemicznego[3].
Miał istotny udział w powojennym rozwoju petrochemii, intensywnie rozwijał badania nad procesami hydrogenacji ropy naftowej, dostarczających w katalizowanych procesach wysokociśnieniowych lekkich paliw płynnych. Zajmował się również procesami hydroodsiarczania benzyn i paliw płynnych, hydroreformowaniem frakcji benzynowych, a także hydrokrakingiem ropy naftowej i hydrorafinacją benzolu. Wiele opracowanych przez niego metod znalazło zastosowanie w przemyśle. Wypromował ośmiu doktorów, spośród których trzech habilitowało się (J. Grzechowiak, M. Rutkowski, J. Wrzyszcz) i uzyskało tytuł profesora. Ogłosił 42 prace naukowe, w tym liczne skrypty i uzyskał 23 patenty[4].
Był synem lwowskiego antykwariusza Józefa Tomasika i Pauliny z d. Habraszewskiej. Od 1930 żonaty z Heleną z d. Neschel (1910-1990)[5]. Miał dwóch synów: Rafała i Piotra (ur. 1937), profesora chemii[6].
Pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu[7].
Przypisy
edytuj- ↑ http://www.pryzmat.pwr.edu.pl/historia/66 [dostęp 14 sierpnia 2018].
- ↑ http://www.dbc.wroc.pl/Content/12118/wch_1999_5_6.pdf [dostęp 14 sierpnia 2018].
- ↑ http://wch.pwr.edu.pl/o-wydziale/profil-wydzialu/historia [dostęp 14 sierpnia 2018].
- ↑ http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Kwartalnik_Historii_Nauki_i_Techniki/Kwartalnik_Historii_Nauki_i_Techniki-r1988-t33-n1/Kwartalnik_Historii_Nauki_i_Techniki-r1988-t33-n1-s81-102/Kwartalnik_Historii_Nauki_i_Techniki-r1988-t33-n1-s81-102.pdf [dostęp 14 sierpnia 2018].
- ↑ Teofil Red Długosz , Lwowskie Wiadomości Parafjalne : tygodnik poświęcony życiu religijnemu m. Lwowa. R. 3, 1930 nr 47 (23 XI), Nakładem Towarzystwa ,,Bibljoteka Religijna", 1930 [dostęp 2021-03-19] .
- ↑ http://vlp.com.ua/files/11_67.pdf
- ↑ Wrocław – Cmentarz Św. Wawrzyńca przy ul. Bujwida – Tomasik Zdzisla, Helena Tomasik – Wyszukiwarka genograficzna [online], genealogia.okiem.pl [dostęp 2018-08-22] .