Szlarnik syberyjski

(Przekierowano z Zosterops erythropleurus)

Szlarnik syberyjski[4] (Zosterops erythropleurus) – gatunek małego, wędrownego ptaka z rodziny szlarników (Zosteropidae). W sezonie lęgowym występuje we wschodniej Azji, zimuje w południowo-wschodniej Azji. Nie jest zagrożony. Brak podgatunków[5][6].

Szlarnik syberyjski
Zosterops erythropleurus[1]
Swinhoe, 1863
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

szlarniki

Rodzaj

Zosterops

Gatunek

szlarnik syberyjski

Synonimy
  • Zosterops erythropleura Swinhoe, 1863[2]
  • Zosterops erythropleurus melanorhyncha La Touche, 1921[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Morfologia edytuj

Wygląd
Stosunkowo duża głowa. Nie występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Dość długi, szary dziób oraz nogi z białymi nogawkami. Żółta pierś i gardło kontrastują z oliwkowozielonym wierzchem ciała. Dookoła biała obrączka. Lotki są jednak ciemne. Rdzawobrązowe boki ciała na tle białego brzucha. Żółtawe, przechodzące w brązowe pokrywy podogonowe. Brązowy ogon.
Wymiary
  • długość ciała: 10,5–11,5 cm[5]
  • rozpiętość skrzydeł: 27 cm
  • masa ciała: 10–13 g[5]

Zasięg występowania edytuj

Zasiedla wschodnią Syberię, Mandżurię (północno-wschodnie Chiny) i Koreę. Zimą migruje na południe – do południowych Chin, Mjanmy, Tajlandii, północno-zachodniego Wietnamu, Laosu i Kambodży[5].

Ekologia i zachowanie edytuj

Biotop
Lasy i zadrzewienia w pobliżu rzek.
Zachowanie
Przebywa w małych stadach, jest ruchliwy i żeruje w koronach drzew i krzewów.
Głos
Głos wabiący przypomina przenikliwe „tsełi” czyża.
Pożywienie
Zazwyczaj małe owady, czasami niewielkie ilości owoców.
Lęgi
Sezon lęgowy trwa prawdopodobnie od końca maja do sierpnia[5]. Najprawdopodobniej wyprowadza 2 lęgi. Gniazdo mieści się w rozwidleniu gałęzi. 2–4 jaj wysiaduje przez 10–12 dni. Młode potrafią latać po 11–14 dniach.

Status zagrożenia edytuj

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) szlarnik syberyjski został zaliczony do kategorii najmniejszej troski (LC, Least Concern). Trend liczebności populacji oceniany jest jako spadkowy ze względu na postępujące niszczenie i fragmentację siedlisk[3].

Przypisy edytuj

  1. Zosterops erythropleurus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b D. Lepage: Chestnut-flanked White-eye Zosterops erythropleurus. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2022-12-28]. (ang.).
  3. a b Zosterops erythropleurus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Zosteropidae Bonaparte, 1853 - szlarniki - White-eyes (wersja: 2022-01-18). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-12-28].
  5. a b c d e van Balen, B. & de Juana, E.: Chestnut-flanked White-eye (Zosterops erythropleurus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-11)].
  6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v12.2). [dostęp 2022-12-28]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • D. Chandler, D. Couzens, E. Dunn, J. Elphic, R. Hume i inni: Fakty o zwierzętach świata: Ptaki. Multico Oficyna Wydawnicza, 2008. ISBN 978-83-7073-583-8.

Linki zewnętrzne edytuj