Wikipedia

Zwężenie przełyku

Zwężenie przełyku (łac. stenosis oesophagi[1][2], ang. esophageal stricture) – zmniejszenie średnicy przełyku powodujące utrudnienie połykania pokarmów.

Zwężenie przełyku
Stenosis oesophagi
Ilustracja
Obraz endoskopowy łagodnego zwężenia przełyku.
Klasyfikacje
DiseasesDB

406

MedlinePlus

000207

MeSH

D004940

Obraz endoskopowy pierścienia Schatzkiego

Definicja edytuj

Zwężenie przełyku jest to sytuacja kliniczna, w której w przebiegu łagodnych zmian w obrębie przełyku występuje dysfagia[2].

Postacie edytuj

  • Wrodzone zwężenie przełyku – bardzo rzadkie, najczęściej bezobjawowe, spowodowane jest wadami rozwojowymi.
  • Nabyte zwężenie przełyku – spowodowane jest bliznowatymi zwężeniami powstającymi w wyniku urazu (mechanicznego, chemicznego lub operacyjnego) lub zapalenia[2][3].

Etiologia edytuj

Podczas leczenia uszkodzenia ściany przełyku dochodzi do gojenia się uszkodzonej ściany przełyku, jednakże tworząca się koncentryczna blizna zwęża jego światło i utrudnia pasaż pokarmów. Najczęstszą przyczyną zwężenia przełyku jest choroba refluksowa przełyku[4]. Pozostałe przyczyny to:

Obraz kliniczny edytuj

Obraz kliniczny zależny jest od stopnia zwężenia. Ponieważ wielu chorych adaptuje się do powoli narastającego dyskomfortu przy przełykaniu należy zadać szczegółowe pytania uwzględniające następujące problemy:[5][7]

Problem Wskazanie na zwężenie przełyku
czas trwania posiłków wydłużony
preferowana dieta płynna lub półpłynna
utrudnione połykanie pokarmy stałe
czas trwania lata lub od znanego incydentu
objawy towarzyszące ból zamostkowy przy połykaniu
uczucie ucisku w środkowej części klatki piersiowej
ślinienie się

Rozpoznanie edytuj

Podejrzenie rozpoznania zwężenia przełyku stawiamy na podstawie wywiadu. Szczególną uwagę należy zwrócić czy występuje utrudnione połykania pokarmów płynnych, stałych, czy też obydwu rodzajów, na długość trwania objawów, tempo ich narastania. Ważnym objawem jest dłuższy czas trwania posiłków związany z nieświadomym dokładniejszym ich przeżuwaniem.

Badaniami dodatkowymi są zdjęcie rentgenowskie przełyku z kontrastem barytowym, tomografia komputerowa oraz panendoskopia[4].

W diagnostyce różnicowej należy uwzględnić w pierwszym rzędzie chorobę nowotworową złośliwą, a także gałkę histeryczną oraz ból w klatce piersiowej związany z układem sercowo-naczyniowym[5].

Leczenie edytuj

Leczenie polega na endoskopowym poszerzaniu przełyku za pomocą sond o różnej średnicy (typu Edera-Puestova, Mahoneya, Savary'ego oraz rozwieracz balonowy). W zwężeniach po radioterapii stosuje się protezy samorozprężalne i termoplastyczne. W skrajnych przypadkach konieczna jest gastrostomia, częściowa resekcja z rekonstrukcją przełyku (uzupełnienie ciągłości przełyku wstawką z uszypułowanej części jelita cienkiego bądź grubego), rezygnacja z przełyku naturalnego i wytworzenie całego zamostkowo położonego przełyku zastępczego z uszypułowanego segmentu jelitowego[2][4][8].

Klasyfikacja ICD10 edytuj

kod ICD10 nazwa choroby
ICD-10: K22.2 Niedrożność przełyku
ICD-10: Q39.3 Wrodzone zwężenie lub zaciśnięnie przełyku

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Barbara Dąbrowska: Podręczny słownik medyczny łacińsko-polski i polsko-łaciński. Warszawa: PZWL, 1997, s. 894. ISBN 83-200-2109-X.
  2. ↑ a b c d e Choroby wewnętrzne podręcznik dla studentów. Franciszek Kokot (red.). Warszawa: PZWL, 1996, s. 215. ISBN 83-200-1960-5.
  3. ↑ Raj K. Goyal: Choroby przełyku. W: Interna Harrisona. T. 3. Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2001, s. 2761-73. ISBN 83-88063-42-1.
  4. ↑ a b c d Andrzej Lewandowski. Leczenie łagodnych zwężeń przełyku i wpustu – od chirurgii do endoskopii. „Gastroenterologia Polska”. 13 (2), s. 127-30, 2006. Cornetis. ISSN 1232-9886. [dostęp 2013-07-02]. 
  5. ↑ a b c Duane C. Roe: Griffith 5 minut konsultacji klinicznej. Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 1998, s. 170-1. ISBN 83-85842-88-8.
  6. ↑ Raj K. Goyal: Dysfagia. W: Interna Harrisona. T. 1. Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2001, s. 337-40. ISBN 83-88063-17-0.
  7. ↑ Poradnik lekarza praktyka. Ryszard Ściborski (red. wyd. polskiego). Wrocław: Ossolineum, 1993, s. 213-4. ISBN 83-04-04060-3.
  8. ↑ Franciszek Kokot, Edward Franek: Zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej. W: Choroby wewnętrzne. Andrzej Szczeklik (red.). Wyd. 4. T. 2. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, s. 2194. ISBN 83-7430-031-0.

Bibliografia edytuj

  Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zwężenie_przełyku&oldid=73029334”