Zygmunt Skórzyński
Zygmunt Wacław Skórzyński (ur. 24 lutego 1923 w Warszawie, zm. 16 listopada 2018[1]) – polski socjolog, działacz społeczny.
| Data i miejsce urodzenia |
24 lutego 1923 |
|---|---|
| Data śmierci |
16 listopada 2018 |
| Zawód, zajęcie |
socjolog |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
_01.jpg)
Ukończył studia socjologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, w II połowie lat 40. aktywnie uczestniczył w działalności krakowskiego klubu dyskusyjnego, tzw. Klubu Logofagów. W 1949 był krótko współpracownikiem pisma „Dziś i Jutro”, w którym m.in. razem z Januszem Zabłockim redagował wkładkę „Etap” (autonomiczną wobec redakcji pisma). W tym samym roku zamieszkał ponownie w Warszawie. Uczestniczył w działalności warszawskiej filii Klubu Logofagów, za co został aresztowany we wrześniu 1953 i zwolniony bez procesu w grudniu 1953. Od jesieni 1955 był członkiem Klubu Krzywego Koła, w ramach którego współtworzył Sekcję Badań Społecznych (m.in. z Czesławem Czapowem i Stanisławem Manturzewskim) i był członkiem zarządu w latach 1956/1957 i 1959–1961. Wiosną 1956 został członkiem Klubu Inteligencji „Okrągłego Stołu” (który tworzyli także m.in. Tadeusz Mazowiecki i Janusz Zabłocki). W październiku 1956 należał do założycieli Klubu Inteligencji Katolickiej „Dialog” i następnie Ogólnopolskiego Klubu Postępowej Inteligencji Katolickiej (ten ostatni dał początek klubom inteligencji katolickiej i ruchowi „Znak”). Został wybrany jednym z czterech sekretarzy OKPIK, ale zrezygnował z tej funkcji w styczniu 1957, sprzeciwiając się zaangażowaniu klubu w wybory do Sejmu PRL. Pozostał jednak członkiem KIK-u warszawskiego. Od 1958 pracował w Ośrodku Badania Opinii Publicznej, w którym był sekretarzem naukowym. Prowadził badania nad socjologią czasu wolnego, opublikował pracę Między pracą a wypoczynkiem: czas „zajęty” i czas „wolny” mieszkańców miast w świetle badań empirycznych (1965)
W styczniu 1976 roku podpisał list protestacyjny do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej[2]. 20 sierpnia 1980 roku podpisał apel 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[3]. Na przełomie 1980 i 1981 był członkiem rady Ośrodka Badań Społecznych przy NSZZ „Solidarność” Regionu Mazowsze. W latach 80. przewodniczył Komisji Rewizyjnej KIK-u warszawskiego, był także organizatorem niezależnego seminarium „Polska w Europie” poświęconego problematyce międzynarodowej. W grudniu 1988 został członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie. Po 1989 był jednym z organizatorów Ośrodka Studiów Międzynarodowych przy Senacie RP. Był prezesem fundacji „Polska w Europie”.
W 2003 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (M.P. z 2004 nr 5, poz. 94)
Był ojcem Piotra Skórzyńskiego i Jana Skórzyńskiego.
Przypisy edytuj
- ↑ Nekrolog na stronie KIK. [dostęp 2018-11-22].
- ↑ Kultura 1976/03/342 Paryż 1976, s. 31.
- ↑ Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s])
Bibliografia edytuj
- Andrzej Friszke Oaza na Kopernika. Klub Inteligencji Katolickiej 1956–1989, wyd. Biblioteka „Więzi”, Warszawa 1997
- Paweł Ceranka Ludzie Klubu Krzywego Koła w: Zeszyty Historyczne nr 159, Paryż 2007
- Sylwetka Zygmunta Skórzyńskiego na stronie audiohistoria.pl