Đại Việt
Đại Việt [ɗâjˀ vìət] (chiń. 大越; pinyin Dàyuè; początkowo też Đại Cồ Việt, 大瞿越) – oficjalna nazwa Wietnamu od X wieku, po wyzwoleniu spod panowania chińskiego, która (z krótką przerwą w latach 1400–1407) obowiązywała do początków XIX wieku, kiedy to cesarz Gia Long zmienił nazwę kraju na Việt Nam.
| 968–1802 | |
| Stolica | |
|---|---|
| Data likwidacji |
1802 |
| Władca | |
| Język urzędowy | |
| Religia dominująca | |
.png)
| |
Położenie na mapie świata  | |
| 21°02′15″N 105°50′24″E/21,037500 105,840000 | |
Pierwszym władcą Đại Cồ Việt był Đinh Bộ Lĩnh, który zjednoczył kraj po okresie walk dwunastu watażków i w 968 ogłosił się cesarzem. Do 1010 stolicą Đại Cồ Việt było miasto Hoa Lư w prowincji Ninh Bình, a potem Thăng Long (Hanoi). Centralizacja państwa nastąpiła w XI wieku. Odtąd rekrutacja urzędników odbywała się częściowo poprzez system egzaminów państwowych zapożyczony z Chin. W kraju upowszechnił się buddyzm, zmieszany z lokalnym kultem przodków, a także konfucjanizm. W 1069 cesarz Lý Thánh Tông skrócił nazwę Đại Cồ Việt na Đại Việt[1].
W XIII wieku Đại Việt odparło kilkukrotne najazdy mongolskie[2].
W 1407 roku Wietnam został zajęty przez chińskie cesarstwo Ming, lecz w 1418 wybuchło powstanie Lê Lợia i w 1424 kraj odzyskał niepodległość[2]. W 1471 podbił Czampę[2].
Przypisy
edytuj- ↑ М.А. Сюннерберг, ДАЙКОВЬЕТ, [w:] Большая российская энциклопедия, t. 8, Moskwa 2007, s. 243 (ros.).
- ↑ a b c Benedykt Zientara, Historia powszechna średniowiecza, Warszawa 1994, s. 504, ISBN 83-85660-11-9.
Bibliografia
edytuj- Wiesław Olszewski, Historia Wietnamu, Wrocław: Ossolineum, 1991, ISBN 83-04-03550-2.
- Nguyễn Khắc ViệnK.V., Vietnam, a long history, Hanoi: Thế Giới, 2009.