Śnieżnik lśniący
gatunek rośliny
Śnieżnik lśniący (Chionodoxa luciliae Boiss.) – gatunek rośliny z rodziny szparagowatych. Rośliny te występują w warunkach naturalnych w Azji Mniejszej, w górskich rejonach Turcji, Krety i Cypru. Nazwa naukowa pochodzi od greckich słów: chion – śnieg i doxa – duma, sława. Uprawiana jest jako roślina ozdobna.
 Śnieżnik lśniący | |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina |
Scilloideae |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
śnieżnik lśniący |
| Nazwa systematyczna | |
| Chionodoxa luciliae Boiss. Diagn. Pl. Orient. ser. 1. 1(5): 61. Oct-Nov 1844[3] | |
Morfologia edytuj
- Pokrój
- Dorasta do 15–20 cm wysokości, z czasem tworzy gęste kępy. Każda roślina wytwarza 2-3 bezlistne pędy kwiatostanowe, barwy brązowej.
- Organy podziemne
- Drobne, okrągłe i lekko spłaszczone cebule, z grubą warstwą suchej okrywy (tuniki) barwy srebrnej lub fioletowej.
- Liście
- 2-4 zielone, równowąskie, rynienkowate, o długości około 10 cm. Brzeg blaszki liściowej brązowawy. Po przekwitnięciu rośliny liście usychają i odpadają.
- Kwiaty
- Szafirowe, gwiaździste, z białym środkiem. Dolna jasna część łatek o nieostrej granicy, białawoniebieska. Luźne grona z 1-2(4) kwiatami zwykle na wzniesionych szypułkach. Okwiat (16)20-27(30)mm długości. W uprawie znajdują się także odmiany o kwiatach w różowym odcieniu, żółtawobiałych, białych, fioletowoniebieskich, lilioworóżowych lub purpuroworóżowych. Płatki kwiatów odchylają się lekko do tyłu. Kwiaty rozwijają się przez kilka tygodni w marcu - kwietniu.
- Owoce
- Zielona torebka, z czasem zmieniająca barwę na brązową. Zawiera kilka niewielkich, okrągłych, prawie czarnych nasion, o średnicy 2-3 mm.
- Gatunek podobny
- Śnieżnik sardeński (Chionodoxa sardensis) różniący się większą liczbą kwiatów i tym, że mają one bardzo małe białe oczko lub nie posiadają go wcale.
Uprawa edytuj
- Wymagania. Stanowisko słoneczne. Gleba przepuszczalna, nie nazbyt ciężka, w okresie wegetacji stale wilgotna, w okresie letniego spoczynku możliwie sucha; odczyn obojętny. Mrozoodporność dobra;
- Sposób uprawy. Niekłopotliwa w uprawie, przez wiele lat nie wymaga wykopywania. Cebule można wykopywać po zaschnięciu liści czyli na początku letniego okresu spoczynku. Do gruntu sadzi się je pod koniec okresu spoczynku, we wrześniu; głębokość sadzenia 5-8 cm, rozstawa co 5-10 cm.
- Rozmnażanie. Rozmnaża się łatwo, przez cebulki przybyszowe lub z nasion. W sprzyjających warunkach rozsiewa się w pobliżu samoistnie (nasiona są na pewną odległość rozwlekane przez mrówki - myrmekochoria). Siewki mogą kwitnąć już w drugim roku uprawy.
Kultywary (niektóre) edytuj
- `Blue Giant`
- `Pink Giant`
- `Alba`
Przypisy edytuj
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-09-24] (ang.).
- ↑ Chionodoxa. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. [dostęp 2010-10-11]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- H. Haeupler, T. Muer: Bildatlas der Farn- und Blütenpflanzen Deutschlands. 2000, s. 686.
- Z. Mirek: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin kwiatowych i paprotników Polski.. 2002.
- B. Slavík, J. Štěpánková: Květena České Republiky 8. 2010, s. 625.
- T.G. Tutin: Flora Europaea. Volume 5. Alismataceae to Orchidaceae (Monocotyledones). 1980, s. 44.
Identyfikatory zewnętrzne (takson):