Żmijowiec (szczyt)
Żmijowiec (1153 m n.p.m.) – szczyt w Masywie Śnieżnika o charakterze długiego i krętego grzbietu (dawna niem. nazwa Otter Köppel)[1].
 Żmijowiec i Czarna Góra widziane ze Śnieżnika | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1153[1] m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
w czasach przedhistorycznych |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°13′53″N 16°49′38″E/50,231389 16,827222
| |
Geografia edytuj
Wchodzi w skład północnego i północno-zachodniego grzbietu odchodzącego od Śnieżnika w kierunku Czarnej Góry, Przełęczy Puchaczówka i Krowiarek[1]. Ma trzy kulminacje o wysokościach (od południa): 1148 m, 1142 m i 1153 m.[2] Ostatnia (najwyższa) zwieńczona jest grupą Mariańskich Skał (na niektórych mapach zwanych też Nowowiejskimi Skałami[3]). Położony w pobliżu Czarnej Góry znanej z dużego ośrodka narciarskiego we wsi Sienna, na północny wschód od Międzygórza[1]. Część wyciągów i nartostrad tego kompleksu poprowadzonych jest po stokach Żmijowca. Zbocza góry porasta stary bór świerkowy regla dolnego, a miejscami również regla górnego z domieszką buka i jodły[1]. Sama wierzchowina jest częściowo odsłonięta i porośnięta dziką, nieuprawną łąką, a częściowo młodnikiem świerkowym.
Budowa geologiczna edytuj
Masyw Żmijowca zbudowany jest ze skał metamorficznych serii strońskiej, należących do metamorfiku Lądka i Śnieżnika[1]. Są to głównie łupki łyszczykowe z wkładkami i soczewami łupków łyszczykowych z granatami, marmurów (wapieni krystalicznych), kwarcytów, amfibolitów, serpentynitów[1].
Eksploatacja górnicza edytuj
W zboczu tej góry na początku lat 50. XX w. prowadzono intensywne górnicze prace poszukiwawcze i wydobywcze rudy uranu w złożu o nazwie "Kopaliny". Prace te prowadzone były przez tajne Zakłady Przemysłowe R-1. W ciągu kilku lat wydrążono w Żmijowcu 37 km wyrobisk na 9-10 poziomach, przy różnicy głębokości 300 m między skrajnymi poziomami. Zbocze góry rozpoznawano za pomocą licznych odwiertów – z powierzchni wykonano 42 otwory o łącznej długości ok. 11 km, zaś pod ziemią kolejne 10 km. Złoża okazały się nieopłacalne i w 1953 zaprzestano prac górniczych. Na niewielką skalę do 1958 r. wydobywano jeszcze fluoryt.
Szlaki turystyczne edytuj
Przez Żmijowiec prowadzą następujące szlaki turystyczne[1]:
czerwony (Główny Szlak Sudecki) z Hali Pod Śnieżnikiem, do Lądka-Zdroju, przez Czarną Górę i Kąty Bystrzyckie,- na jego południowym krańcu węzeł szlaków: czerwonego,
zielonego, 
niebieskiego i 
żółtego przy tzw. Spalonym Schronisku (miejsce odpoczynku z ławkami i wiatą).
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 373. ISBN 83-7005-341-6.
- ↑ Geoportal mapa rastrowa 1:10000
- ↑ Mapy.cz
Bibliografia edytuj
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, ISBN 83-7005-341-6