(6) Hebe

planetoida

(6) Hebe – szósta w kolejności odkrycia planetoida z pasa planetoid pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza.

(6) Hebe
Ilustracja
Obraz uzyskany przez Very Large Telescope
Odkrywca

Karl Ludwig Hencke

Data odkrycia

1 lipca 1847

Numer kolejny

6

Charakterystyka orbity (J2000)
Przynależność
obiektu

Pas główny

Półoś wielka

2,4245 au

Mimośród

0,2024

Peryhelium

1,9338 au

Aphelium

2,9152 au

Okres obiegu
wokół Słońca

3 lata 283 dni 4 godziny

Średnia prędkość

18,93 km/s

Inklinacja

14,75°

Charakterystyka fizyczna
Średnica

205×185×170 km

Masa

ok. 1,4 × 1019 kg

Średnia gęstość

ok. 4,1 g/cm3

Okres obrotu

(7 h 16 min 28 s) h

Albedo

0,268

Jasność absolutna

5,71m

Typ spektralny

S

Średnia temperatura powierzchni

śred. ~170 K
max. (–4 °C) 269 K

Satelity naturalne

brak potwierdzonych

Odkrycie i nazwa

edytuj

(6) Hebe została odkryta przez pruskiego astronoma amatora Karla Ludwiga Henckego w dniu 1 lipca 1847 roku w Drezdenku[1].

Nazwa planetoidy pochodzi od bogini młodości Hebe z mitologii greckiej. Nazwę zaproponował Carl Friedrich Gauss.

Orbita

edytuj

Orbita planetoidy (6) Hebe jest nachylona pod kątem 14,75° do ekliptyki, a jej mimośród wynosi 0,20. Ciało to krąży w średniej odległości 2,42 au wokół Słońca. Peryhelium orbity znajduje się 1,93 au, a aphelium 2,92 au od Słońca. Na jeden obieg Słońca planetoida ta potrzebuje 3 lat i 283 dni[1].

Właściwości fizyczne

edytuj

Jest to ciało, którego wielkość wynosi 205×185×170 km, jest to więc obiekt o nieregularnym kształcie. Albedo Hebe wynosi 0,268, a jej absolutna wielkość gwiazdowa sięga natomiast 5,71m. Okres obrotu tego ciała określa się na 7 godzin i 16 minut, oś obrotu nachylona jest do płaszczyzny orbity planetoidy pod kątem 42°. Hebe składa się w dużej części ze skał krzemianowych i kompozytów żelazowo-niklowych.

Planetoida ta jest najprawdopodobniej źródłem pochodzenia meteorytów zwanych chondrytami typu H, których przykładem może być meteoryt Pułtusk.

Możliwy księżyc Hebe

edytuj

5 marca 1977 Hebe zasłoniła gwiazdę Gamma Ceti (jasność 3m). Podczas obserwacji tego zjawiska Paul Maley znajdujący się o kilkaset kilometrów od głównego pasa zakrycia i śledzący bliską koniunkcję planetoidy z gwiazdą zauważył dodatkowe półsekundowe zakrycie tej gwiazdy, co – zdaniem obserwatorów – świadczyło o posiadaniu przez planetoidę księżyca. Według tej obserwacji obiekt miałby około 20 km średnicy i w momencie zakrycia znajdował się mniej więcej 900 km od planetoidy. Nazwano go roboczo „Jebe”. Nie udało się jednak potwierdzić istnienia tego satelity.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b (6) Hebe w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj