30 Pułk Piechoty (LWP)

30 Pułk Piechoty (30 pp) – oddział piechoty ludowego Wojska Polskiego.

30 Pułk Piechoty
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1944

Rozformowanie

1962 (przeformowany)

Tradycje
Kontynuacja

30 pułk zmechanizowany
30 OM-T

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Marek Żuk

Organizacja
Numer

JW 1789[1][2]

Dyslokacja

Rzeszów[3]
Przemyśl

Rodzaj wojsk

Piechota

Podległość

9 Drezdeńska Dywizja Piechoty[3]

Formowanie i zmiany organizacyjne

edytuj

Pułk sformowany został w rejonie Białegostoku na podstawie rozkazu nr 16 Naczelnego Dowództwa WP z 3 września 1944, w oparciu o sowiecki etat pułku strzeleckiego nr 04/501. Wchodził w skład 9 Drezdeńskiej Dywizji Piechoty z 2 Armii WP. Zaprzysiężenia dokonano 29 października 1944 w Hryniewiczach.

Od 10 czerwca 1945 do sierpnia 1945 jednostka stacjonowała w garnizonie Rzeszów, a następnie w garnizonie Przemyśl. Od 11 listopada 1946 ponownie w garnizonie Rzeszów, w koszarach przy ulicy Dąbrowskiego 52. W 1962 jednostka przeformowana została w 30 pułk zmechanizowany.

Skład etatowy

edytuj

dowództwo i sztab

  • 3 bataliony piechoty
  • kompanie: dwie fizylierów, przeciwpancerna, rusznic ppanc, łączności, sanitarna, transportowa
  • baterie: działek 45 mm, dział 76 mm, moździerzy 120 mm
  • plutony: zwiadu konnego, zwiadu pieszego, saperów, obrony pchem, żandarmerii

Razem:

żołnierzy 2915 (w tym oficerów - 276, podoficerów 872, szeregowców - 1765).

Sprzęt:

162 rkm, 54 ckm, 66 rusznic ppanc, 12 armat ppanc 45 mm, 4 armaty 76 mm, 18 moździerzy 50 mm, 27 moździerzy 82 mm, 8 moździerzy 120 mm

Działania bojowe

edytuj

Od chwili sformowania do zakończenia wojny pułk walczył w składzie 9 Dywizji Piechoty. Najcięższe walki stoczył za Nysą pod Uhmannsdorf, a następnie pod Guttau, Klix nad Sprewą i Pulsnitz. W dniach 23-26 kwietnia odpierał ataki niemieckich sił pancernych pod Lepersdorf, a od 27 kwietnia walczył w okrążeniu pod Kuckau. W operacji praskiej walczył pod Schmeckwitz, Elstra, Weickersdorf i 8 maja 1945 r. osiągnął Łabę w rej. Prossen. Działania wojenne zakończył w rejonie Děčína. 13 maja rozpoczął marsz na Ziemie Odzyskane. 23 maja pułk dotarł do Opola skąd transportem kolejowym został przegrupowany do Rzeszowa. Od lata 1945 r. do jesieni 1947 r. walczył z Ukraińską Powstańczą Armią na Rzeszowszczyźnie[4] (I batalion pułku, dowodzony przez kpt. Podleśnego działał od początku sierpnia 1945[5]).

   

Żołnierze pułku

edytuj
Z tym tematem związana jest kategoria: żołnierze 30 Pułku Piechoty (LWP).

Dowódcy

Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[6]

  1. por. Paweł Kuś
  2. ppor. Jan Wróblewski

Przypisy

edytuj
  1. Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP Nr 053/Org. z 30.03.1946
  2. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
  3. a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 428.
  4. Komornicki 1965 ↓, s. 211.
  5. Stanisław Szymański: Bieszczady w ogniu. W: Stanisław Reperowicz (wybór i opracowanie): Pamiętniki oficerów. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970, s. 382.
  6. Wołoszyn 1963 ↓, s. 342.

Bibliografia

edytuj
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 1, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty.. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965.
  • Włodzimierz Wołoszyn: Pod Budziszynem i Dreznem. Z dziejów 30 pułku piechoty. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1963.