46 Batalion Saperów (LWP)
46 Batalion Saperów – samodzielny pododdział wojsk inżynieryjno-saperskich ludowego Wojska Polskiego.
 Barwy saperów noszone na kołnierzach kurtek | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1945 |
| Rozformowanie |
1989[1] |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
Grzegorz Sińczuk |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Organizacja i działania edytuj
Sformowany na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 135/Org z 3 czerwca 1945 w Olsztynie, jako jednostka organiczna 15 Dywizji Piechoty w ramach realizacji planu rozbudowy wojska.
Z chwilą osiągnięcia zdolności do działania batalion przystąpił od 3 czerwca 1945 r. do rozminowania i realizacji zadań związanych z odbudową zniszczeń wojennych w ramach I Okręgu Wojskowego (Warszawa) na Warmii i Mazurach. W 1946 operował w rejonach: Olsztyna, Mrągowa, Lidzbarka Warminskiego, Zalewu Wiślanego w szczególności w okolicach Fromborka i Braniewa. Rozpoczął też prace wstępne przy rozminowaniu byłej kwatery Hitlera w Gierłoży[5]. W lipcu 1945 na polecenie dowódcy 15 DP gen. Kontryma, dowódca kompanii por. Gruszecki oraz chor. Łaszkiewicz z drużyną saperów dokonali rozpoznania zaminowania kwatery i rozpoznania pochówku jeńców francuskich w kwaterze (mogił jeńców nie stwierdzono). W 1945 r. nie przystąpiono jednak do rozminowania kwatery. Ważniejsze w tym czasie było sprawdzenie pól uprawnych i oczyszczanie zakładów przemysłowych. Batalion, razem z 1 bsap, 4 bsap, 75 bsap, 47 bsap, 2 Ciężką BSap brał udział w rozminowaniu Wilczego Szańca w 1946 i 1947 roku, później w 1950 i 1951 r. W końcu 1945 r. batalion został wsparty saperami jeńcami niemieckimi, którzy wiosną 1946 przystąpili do rozminowania m.in. Wilczego Szańca. Niemcy prowadzili rozminowanie do 1947 r. W 1947 w czasie rozminowania zginęło 6 niemieckich saperów i 2 zostało rannych[6].
W czasie rozminowania żołnierze batalionu znaleźli i zniszczyli ok. 265 tys. min i ok. 1399 tys. bomb i różnego rodzaju amunicji. Batalion w czasie rozminowania stracił 15 żołnierzy.
Batalion uczestniczył także w licznych zadaniach przeciwlodowych i przeciwpowodziowych na Narwi i Bugu. Często angażowany był do wykonywania zadań na rzecz gospodarki narodowej.
Dowódcy batalionu edytuj
- Grzegorz Sińczuk
- mjr Wasyl Gonczarow
- Edward Januszkiewicz
- Adam Tucholski
- Eugeniusz Koblak
Skład etatowy edytuj
- Dowództwo i sztab
- 3 kompanie saperów
- 3 plutony saperów
- drużyna zaopatrzenia
- kwatermistrzostwo
- magazyn techniczny
- drużyna gospodarcza
Stan:
żołnierzy – 254 (oficerów – 33, podoficerów – 44, szeregowych – 177)
sprzęt:
- samochody – 3
- łodzie MN – 1
Przypisy edytuj
- ↑ a b Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy.
- ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 427.
- ↑ Łach 2011 ↓, s. 270.
- ↑ Barszczewski 1998 ↓, s. 262–265.
Bibliografia edytuj
- Zdzisław Barszczewski: Przywrócone życiu. Rozminowanie ziem Polski. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 1998. ISBN 83-11-08751-2.
- F. Kaczmarski, S. Soroka, Wojska Inżynieryjne 1945 – n1979, wyd. ON Warszawa 1982.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Wiesław Łach. Problemy bezpieczeństwa Polski Północnej po II wojnie światowej. „Zeszyty Naukowe WSOWL”. 3 (161), 2011. Wrocław: Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych. ISSN 1731-8157.