7 Pułk Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego
7 Pułk Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego (7 plbr) – oddział lotnictwa bombowo-rozpoznawczego Wojska Polskiego.
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Nazwa wyróżniająca |
nie posiadał |
| Patron |
nie posiadał |
| Tradycje | |
| Święto | |
| Nadanie sztandaru | |
| Rodowód | |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk pil. Michał Bażenow |
| Ostatni |
ppłk pil. Leszek Cwojdziński |
| Działania zbrojne | |
| nie uczestniczyła | |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość |
Dowództwo Wojsk Lotniczych |
| Skład |
Etat Nr 6/42 |
Formowanie i zmiany organizacyjne
edytujW 1946 roku, na lotnisku w Leźnicy Wielkiej koło Łęczycy, na bazie 3 Pułku Lotnictwa Bombowego sformowano 7 Samodzielny Pułk Lotniczy Bombowców Nurkujących[a]. Etat pułku nr 6/42 przewidywał 406 żołnierzy i 1 pracownika kontraktowego[2]. Pułk posiadał cztery eskadry, każda składała się z trzech kluczy samolotów Pe-2.
W tym samym roku pułk został przeniesiony na nowy etat nr 6/59 692 żołnierzy i 29 pracowników kontraktowych. Zmienił też nazwę na 7 Pułk Bombowców Nurkujących[b].
30 marca 1947 roku minister obrony narodowej, marszałek Polski Michał Rola-Żymierski, wręczył pułkowi sztandar ufundowany przez społeczeństwo Łęczycy[c].
W dniach 11-21 kwietnia 1947 roku pułk przebazował się na lotnisko Ławica w Poznaniu[2]. W 1950 roku pułk został przeformowany na 7 Pułk Lotnictwa Bombowego i przebazowany na lotnisko w Malborku[d].
10 października 1949 roku na lotnisku w Legnicy odebrano pierwszych osiem samolotów Tu-2. W większość były to samoloty w wersji Tu-2S, a co najmniej jeden szkolno-treningowy UTu-2[3].
W ramach realizacji sześcioletniego planu rozwoju lotnictwa pułk został przeniesiony na nowy etat, który przewidywał 260 żołnierzy i 2 pracowników kontraktowych[2]. Pułk miał stacjonować na lotnisku w Bydgoszczy i wchodzić w skład organizowanej wówczas 15 Dywizji Lotnictwa Bombowego[e].
5 września 1957 roku pułk został przebazowany na lotnisko w Powidzu[2]. Na skutek zmian w sztuce wojennej rozformowano 15 Dywizję Lotnictwa Bombowego, a na bazie 7 Pułku Lotnictwa Bombowego sformowano 7 Brygadę Lotnictwa Bombowego[2]. W skład brygady wchodziły trzy eskadry lotnictwa bombowego i jedna eskadra lotnictwa rozpoznawczego[2].
W 1968 roku, na bazie 7 Brygady Lotnictwa Bombowego i rozformowywanego 33 Pułku Lotnictwa Rozpoznania Operacyjnego, utworzono 7 Brygadę Lotnictwa Rozpoznawczo-Bombowego[2]. W nowej strukturze brygady znajdowały się: dwie eskadry lotnictwa rozpoznania operacyjnego, eskadra lotnictwa rozpoznania i przeciwdziałania radioelektronicznego oraz eskadra lotnictwa bombowego[2].
W roku 1973 rozwiązano eskadrę lotnictwa bombowego i przeformowano jednostkę na 7 Brygadę Lotnictwa Rozpoznania Operacyjnego[2]. W roku 1974 do wyposażenia brygady wprowadzono pierwsze samoloty Su-20. Mogły one m.in. prowadzić efektywne rozpoznanie fotograficzne w dzień i w nocy, w połączeniu z ogólnym rozpoznaniem radioelektronicznym. Tak wyposażona brygada została przeformowana na 7 Brygadę Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego[2].
W 1982 roku brygada została przeformowana na 7 Pułk Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego[f]. W roku 1987 pułk został podporządkowany 2 Brandenburskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego[2].
W 1999 roku rozformowano 7 Pułk Lotnictwa Bombowo-Rozpoznawczego[g], a na jego bazie utworzono m.in. 6. i 7 Eskadrę Lotnictwa Taktycznego[2].
Odznaka pułkowa
edytujOdznaka o wymiarach 36x22 mm wykonana w kształcie stylizowanego srebrzystego skrzydła. W dolnej jego części nałożona emaliowana niebieska cyfra 7, na której znajduje się rok 1946 oraz biały napis plbr. U nasady cyfry 7 kontur bomby wypełniony szarą emalia. Odznaka zaprojektowana przez Benedykta Sasima została wykonana w pracowni grawerskiej Jarosława Jakubowskiego w Poznaniu[1].
Dowódcy pułku i brygady
edytujWykaz dowódców pułków podano za: Józef Zieliński [red.]: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010. s. 123-124.
- ppłk pil. Michał Bażenow 1946
- ppłk pil. Szczepan Ścibior (1946 -1947)
- ppłk pil. Czesław Mankiewicz (1947)
- ppłk pil. Witold Pniewski (1947 -1948)
- ppłk pil. Michał Bortnikow (1948 -1953)
- mjr pil. Aleksander Jemielin (1953 -1954)
- kpt. pil. Jerzy Wójcik (1954 -1959)
- ppłk pil. Jerzy Łagoda (1959 -1960)
- kpt. pil. Jerzy Knyszewski (1960 -1962)
- mjr pil. Ireneusz Hejda (1962 - 1963)
- ppłk pil. Jerzy Łagoda (1963 -1964)
- płk pil. Jerzy Wójcik (1964 -1973)
- płk pil. Jerzy Adamiec (1973 -1975)
- ppłk pil. Maciej Paszkowski (1975 -1977)
- ppłk pil. Jan Kania (1977 -1984)
- mjr pil. Tadeusz Kuziora (1984 -1986)
- płk pil. Czesław Śledzik (1986 -1989)
- ppłk pil. Benedykt Sasim (1989 -1991)
- płk pil. Krzysztof Adamczak (1991 -1996)
- ppłk pil. Leszek Cwojdziński (1996 - 2000)
Uwagi
edytuj- ↑ Rozkaz Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego nr 019/Org. z 22 stycznia z 1946 roku
- ↑ Rozkaz Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego nr 0202/ Org. z 20 listopada 1946 roku
- ↑ W 1957 roku sztandar pułku został przekazany do Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie
- ↑ Rozkaz ministra obrony narodowej nr 070/Org. 11 lipca 1950 roku
- ↑ Rozkaz ministra obrony narodowej nr 0036/Org. z 7 kwietnia 1951 roku
- ↑ Zarządzenie szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego nr 024/Org. z 4 maja 1982 roku
- ↑ Rozkaz szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego nr 83 z 9 sierpnia 1999 r
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Zdzisław Sawicki, Jerzy Waszkiewicz, Adam Wielochowski: Mundur i odznaki Wojska Polskiego. Czas przemian. Warszawa: Bellona, 1997. ISBN 83-11-08588-9.
- Józef Zieliński (red.): Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne "SWAT", 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.
- Sławomir Bartosik, Marek Łaz, Marian Mikołajczyk, Robert Senkowski, Pierwsze samoloty odrzutowe w lotnictwie polskim, część 1, Lotnictwo Wojskowe Magazyn Miłośników Lotnictwa Nr 1 (28), Magnum-X Sp. z o.o. styczeń-luty 2003, ISSN 1505-1196.