AJ Kitt
Alva Ross "AJ" Kitt (ur. 13 września 1968 w Rochester) – amerykański narciarz alpejski, brązowy medalista mistrzostw świata.
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Klub |
Swain | |||||||||||||||
| Pierwsze punkty w PŚ | ||||||||||||||||
| Pierwsze podium w PŚ |
7.12 1991, Val d’Isère (1. miejsce - zjazd) | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Kariera edytuj
Pierwsze punkty w zawodach Pucharu Świata wywalczył 23 stycznia 1988 roku w Leukerbad, zajmując dwunaste miejsce w zjeździe. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 7 grudnia 1991 roku w Val d’Isère, kończąc bieg zjazdowy na pierwszej pozycji. W zawodach tych wyprzedził Austriaka Leonharda Stocka i Franza Heinzera ze Szwajcarii. W kolejnych startach jeszcze pięciokrotnie stawał na podium zawodów Pucharu Świata, jednak nie odniósł już zwycięstwa: 18 stycznia 1992 roku w Kitzbühel i 15 marca 1995 roku w Bormio był drugi w zjeździe, 7 marca 1992 roku w Panoramie i 12 grudnia 1992 roku w Val Gardena był trzeci w tej konkurencji, a 26 lutego 1995 roku w Whistler zajął drugie miejsce w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1991/1992, kiedy zajął 10. miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji zjazdu był trzeci.
Największy sukces w karierze osiągnął w 1993 roku, kiedy podczas mistrzostw świata w Morioce wywalczył brązowy medal w biegu zjazdowym. Uległ tam jedynie Ursowi Lehmannowi ze Szwajcarii i Norwegowi Atle Skårdalowi. Był to jego jedyny medal wywalczony na międzynarodowej imprezie tej rangi. Startował też na mistrzostwach świata w Sestriere w 1997 roku, zajmując 23. miejsce w zjeździe i 25. miejsce w supergigancie. W 1988 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Calgary, gdzie jego najlepszym wynikiem było 26. miejsce w zjeździe. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Albertville był dziewiąty w tej samej konkurencji. Podczas igrzysk w Lillehammer w 1994 roku zajął 17. miejsce w zjeździe, a w supergigancie został zdyskwalifikowany. Brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Nagano w 1998 roku, jednak nie ukończył rywalizacji w zjeździe.
Osiągnięcia edytuj
Igrzyska olimpijskie edytuj
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 26. | 15 lutego | 1988 |  Calgary
|
Zjazd | 1:59,63 | +5,31 |  Pirmin Zurbriggen
|
| DNF2 | 17 lutego | 1988 | Calgary
|
Kombinacja | 36,55 pkt | - |  Hubert Strolz
|
| DSQ | 21 lutego | 1988 | Calgary
|
Supergigant | 1:39,66 | - |  Franck Piccard
|
| 9. | 9 lutego | 1992 | Albertville
|
Zjazd | 1:50,37 | +1,61 | Patrick Ortlieb
|
| 23. | 16 lutego | 1992 | Albertville
|
Supergigant | 1:13,04 | +3,27 |  Kjetil André Aamodt
|
| DNF2 | 11 lutego | 1992 | Albertville
|
Kombinacja | 14,58 pkt | - |  Josef Polig
|
| 17. | 13 lutego | 1994 | Lillehammer
|
Zjazd | 1:45,75 | +1,07 |  Tommy Moe
|
| DSQ | 17 lutego | 1994 | Lillehammer
|
Supergigant | 1:32,53 | - |  Markus Wasmeier
|
| DNF | 13 lutego | 1998 |  Nagano
|
Zjazd | 1:50,11 | - | Jean-Luc Crétier
|
Mistrzostwa świata edytuj
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 20.[1] | 27 stycznia | 1991 | Saalbach
|
Zjazd | 1:54,91 | +2,45 | Franz Heinzer
|
| 28.[2] | 8 lutego | 1993 | Morioka
|
Kombinacja | 34,22 pkt | +132,93 pkt | Lasse Kjus
|
| DSQ1[3] | 10 lutego | 1993 | Morioka
|
Gigant | 2:15,36 | - | Kjetil André Aamodt
|
3.
|
11 lutego | 1993 | Morioka
|
Zjazd | 1:32,06 | +0,92 | Urs Lehmann
|
| 25. | 3 lutego | 1997 | Sestriere
|
Supergigant | 1:29,68 | +2,25 | Atle Skårdal
|
| 23. | 8 lutego | 1997 | Sestriere
|
Zjazd | 1:51,11 | +2,64 | Bruno Kernen
|
Puchar Świata edytuj
Klasyfikacje końcowe sezonu edytuj
- sezon 1987/1988: 99.
- sezon 1989/1990: 51.
- sezon 1990/1991: 50.
- sezon 1991/1992: 10.
- sezon 1992/1993: 36.
- sezon 1993/1994: 55.
- sezon 1994/1995: 24.
- sezon 1995/1996: 132.
- sezon 1996/1997: 77.
- sezon 1997/1998: 92.
Miejsca na podium w zawodach edytuj
Val d’Isère – 7 grudnia 1991 (zjazd) - 1. miejsce
Kitzbühel – 18 stycznia 1992 (zjazd) - 2. miejsce
Panorama – 7 marca 1992 (zjazd) - 3. miejsce
Val Gardena – 12 grudnia 1992 (zjazd) - 3. miejsce- Whistler – 26 lutego 1995 (supergigant) - 2. miejsce
- Bormio – 15 marca 1995 (zjazd) - 2. miejsce
Linki zewnętrzne edytuj
- Profil na stronie FIS (ang.)
- Profil na Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-11)]. (ang.)