Adam Dąbrowa
Adam Antoni Dąbrowa (ur. 24 grudnia 1902 r. w Bochni, zm. 14 stycznia 1988 r. w Londynie) – pułkownik nawigator Wojska Polskiego, żołnierz Polskich Sił Powietrznych, dowódca dywizjonu 301, kawaler Virtuti Militari, odznaczony Distinguished Flying Cross.
 pułkownik nawigator
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca dywizjonu |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-ukraińska |
| Odznaczenia | |
      
| |
.svg){kind=small}
Życiorys edytuj
Maturę zdał w Wyższej Szkole Realnej w Tarnowie i 3 listopada 1918 r. zgłosił się do służby w odrodzonym Wojsku Polskim. Wstąpił do 4. pułku piechoty Legionów i w składzie tej jednostki walczył w obronie Lwowa a następnie podczas wojny polsko-bolszewickiej. 3 maja 1920 r. został skierowany do Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie, którą ukończył w sierpniu[1].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Wojsku Polskim. Starał się o zmianę rodzaju broni, został skierowany do Szkoły Obserwatorów i Strzelców Lotniczych w Toruniu na kurs obserwatorów. Po jej ukończeniu został przydzielony do 3. pułku lotniczego. W styczniu 1927 r. objął stanowisko dowódcy kompanii w baonie lotniczym w Poznaniu. Tę funkcję pełnił do listopada 1932 r. a następnie został przeniesiony do 6. pułku lotniczego. Tam pełnił funkcję oficera taktycznego 64. eskadry liniowej oraz dowódcy plutonu w 63. eskadrze towarzyszącej. W październiku 1935 r. został dowódcą eskadry szkolnej, a w styczniu 1939 r. dowódcą dywizjonu towarzyszącego.
Po wybuchu II wojny światowej został przydzielony do 6 bazy lotniczej. Z chwilą ataku ZSRR na Polskę przekroczył w Kutach granicę z Rumunią. Przedostał się do Francji, gdzie na lotnisku Lyon-Bron dowodził zgrupowaniem żołnierzy. Po upadku Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Wstąpił do Polskich Sił Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF P-1333[2].
Od listopada 1940 r. był dowódcą zgrupowania oficerów w Blackpool. W lutym 1941 r. został skierowany na kurs nawigatorów bombardowania i strzelania, który ukończył w listopadzie. Następnie był polskim senior-oficerem na stacji RAF w St Andrews[3]. Został skierowany do 18 Operational Training Unit w Bramcote na przeszkolenie w lotach operacyjnych. Po jego ukończeniu 12 czerwca 1942 r. został przydzielony do dywizjonu 301. 23 września 1942 r. objął dowództwo nad tym dywizjonem[4]. Stanowisko zdał 13 kwietnia 1943 r. i objął funkcję dowódcy Ośrodka Wyszkolenia Wstępnego w Brighton, 18 czerwca 1944 r. został dowódcą Ośrodka Wyszkolenia Wstępnego w Faldingworth. 29 stycznia 1945 r. został powołany na szefa wydziału w Dowództwie Polskich Sił Powietrznych. 4 marca 1946 r. przeniesiono go do RAF Bomber Command na stanowisko oficera administracyjnego. Po zakończeniu działań wojennych nie zdecydował się na powrót do Polski. Po demobilizacji pracował jako tapicer i drukarz. W Institute of Polish Engineers ukończył kurs kreślarski i pracował jako kreślarz. Działał w środowisku polonijnym, m.in. w Stowarzyszeniu Lotników Polskich w Wielkiej Brytanii, wchodził w skład Komisji Historycznej Lotnictwa[5].
Zmarł 14 stycznia 1988 r. w Londynie. Został pochowany na Kensington Cemetery[6].
Ordery i odznaczenia edytuj
Za swą służbę otrzymał odznaczenia[7][8]:
- Krzyż Srebrny Virtuti Militari nr 8292,
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie,
- Medal Lotniczy – czterokrotnie,
- Medal Niepodległości,
- Srebrny Krzyż Zasługi,
- Polowa Odznaka Pilota,
- Distinguished Flying Cross.
Przypisy edytuj
- ↑ Zieliński, Krzystek 2002 ↓, s. 50.
- ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 150.
- ↑ Zieliński, Krzystek 2002 ↓, s. 50-52.
- ↑ Hodyra 2016 ↓, s. 82.
- ↑ Zieliński, Krzystek 2002 ↓, s. 52-53.
- ↑ Adam Antoni Dąbrowa. Niebieska eskadra - groby, cmentarze, pomniki, miejsca pamięci polskich lotników. [dostęp 2023-12-22]. (pol.).
- ↑ Dąbrowa Adam Antoni. Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii 1940-1947. [dostęp 2023-12-22]. (pol.).
- ↑ Zieliński, Krzystek 2002 ↓, s. 53.
Bibliografia edytuj
- Piotr Hodyra: 301 Dywizjon Bombowy 1940-1943. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Alma-Press, 2016. ISBN 978-83-7020-664-2. OCLC 971435802.
- Wacław Król: Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07695-2. OCLC 834110269.
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Józef Zieliński, Tadeusz Krzystek: Dowódcy dywizjonów Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie = Commanders of the Polish Air Force squadrons in the West. Poznań: Bellona, 2002. ISBN 83-11-09553-1. OCLC 52033660.