Adolphe-Louis-Albert Perraud

Adolphe-Louis-Albert Perraud Orat. (ur. 7 lutego 1828 w Lyonie, zm. 10 lutego 1906 w Autun) – francuski duchowny katolicki, biskup Autun, członek Akademii Francuskiej, kardynał.

Adolphe-Louis-Albert Perraud
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Herb duchownego Orare et laborare – pietatis pax justitiae honor
Kraj działania

Francja

Data i miejsce urodzenia

7 lutego 1828
Lyon

Data i miejsce śmierci

10 lutego 1906
Autun

Biskup Autun
Okres sprawowania

1874–1906

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

filipini

Prezbiterat

2 czerwca 1854

Nominacja biskupia

4 maja 1874

Sakra biskupia

29 czerwca 1874

Kreacja kardynalska

16 stycznia 1893
Leon XIII

Kościół tytularny

San Pietro in Vincoli

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

29 czerwca 1874

Konsekrator

Joseph Hippolyte Guibert

Współkonsekratorzy

Frédéric-Gabriel-Marie-François de Marguerye
Joseph-Chrétien-Ernest Bourret

Życiorys

edytuj

Po ukończeniu edukacji był w latach 1850–1852 profesorem historii w liceum w Angers. W 1852 wstąpił do Oratorian św. Filipa Neri w Paryżu. Święcenia kapłańskie otrzymał 2 czerwca 1854. W 1865 uzyskał doktorat z teologii na Sorbonie. Pracował jako nauczyciel w niższym seminarium, a także jako kaznodzieja w wielu diecezjach francuskich. W latach 1866–1874 był profesorem historii Kościoła na Sorbonie. W 1870 został członkiem Komitetu Szkolnictwa Wyższego, a jak również kapelanem armii Mac Mahona.

Utrzymywał znajomość z gen. Władysławem Zamoyskim i jego rodziną, a po upadku powstania styczniowego roztaczał opiekę nad polskimi emigrantami w Paryżu[1].

4 maja 1874 otrzymał nominację na biskupa Autun. Sakry w kościele św. Sulpicjusza w Paryżu udzielił mu kardynał Joseph Hippolyte Guibert, arcybiskup Paryża. Od 8 czerwca 1882 był członkiem elitarnej Akademii Francuskiej. W latach 1884–1901 przełożony generalny swego zakonu. Podał się do dymisji z tego stanowiska, aby uniknąć podpisania wniosku o zezwolenie na działalność zakonu od rządu francuskiego. Na konsystorzu ze stycznia 1893 kreowany kardynałem, lecz nominację ogłoszono dopiero w 1895, był bowiem kardynałem in pectore. Brał udział w konklawe 1903, gdzie głośno sprzeciwiał się wykluczeniu kardynała Mariano Rampolla przez kardynała Puzynę. Pochowany został w Paray-le-Monial.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj