Agnieszka Romaszewska-Guzy
Agnieszka Maria Romaszewska-Guzy (ur. 15 stycznia 1962 w Warszawie) – polska dziennikarka prasowa i telewizyjna, dyrektorka Biełsat TV, od 2011 wiceprezeska Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich.
.JPG) Agnieszka Romaszewska-Guzy (2014) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarka |
| Alma Mater | |
| Pracodawca |
m.in. Telewizja Polska, Biełsat TV |
| Rodzice | |
| Małżeństwo | |
| Odznaczenia | |
  
| |
ŻyciorysEdytuj
Jest córką Zofii i Zbigniewa Romaszewskich.
Po wprowadzeniu stanu wojennego została internowana na pięć miesięcy. Do 1989 współpracowała z ruchem opozycyjnym, uczestniczyła m.in. w Ruchu Wolność i Pokój. W 1987 ukończyła studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Była rzeczniczką Ogólnopolskiego Komitetu Założycielskiego Niezależnego Zrzeszenia Studentów, a potem członkinią Krajowej Komisji Rewizyjnej NZS. Jej mąż Jarosław Guzy był pierwszym przewodniczącym NZS.
Podczas stypendium doktoranckiego w Stanach Zjednoczonych była stażystką w „The Washington Times”, „The Washington Post” i w tygodniku „The New Republic”. Od 1991 pracowała w „Życiu Warszawy”. W 1992 została zatrudniona w Telewizji Polskiej, była szefem reporterów i zastępcą szefa Wiadomości TVP. Później zajmowała w TVP stanowiska reporterki krajowej, wydawczyni Wiadomości, a także m.in. wydawała katolicki magazyn informacyjny Czasy.
W 1999 powróciła do redakcji Wiadomości, relacjonowała wydarzenia na Bałkanach. Nakręciła sześć reportaży i filmów dokumentalnych, m.in. W cieniu KGB, Misjonarze, Towarzysze i przyjaciele, Cudza ojczyzna. W 2002 została zwolniona z TVP w związku z redukcją etatów, przywrócono ją decyzją zarządu w 2004. Do 2005 była reporterką międzynarodową (m.in. na Białorusi i Ukrainie). Za swoją działalność dziennikarską została przez władze białoruskie wydalona z Białorusi z wieloletnim zakazem wjazdu do kraju.
Od 1998 do 2004 zasiadała w zarządzie głównym Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Działa w Stowarzyszeniu Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska-Białoruś. W 2006 powołana na stanowisko zastępczyni dyrektora TV Polonia ds. programowych, w 2007 została dyrektorką TV Polonia. Opracowała koncepcję stworzenia kanału tematycznego TVP, poświęconego tematyce białoruskiej. W 2007 została dyrektorką Biełsat TV. W marcu 2009 odwołana z tych funkcji przez p.o. prezesa TVP Piotra Farfała m.in. za publiczne podważanie decyzji zarządu TVP[1]. Decyzja p.o. prezesa TVP o usunięciu Agnieszki Romaszewskiej-Guzy z kierownictwa „Biełsat TV” przez wielu obserwatorów została nazwana „prezentem dla Łukaszenki”[2]. Pod naciskiem opinii społecznej oraz polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, który jest najważniejszym donatorem „Biełsat TV”, po tygodniu została przywrócona na funkcję dyrektora „Biełsat TV”[3].
W 2010 została p.o. dyrektora oddziału TVP w Białymstoku[4].
Wiceprezeska Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w kadencji 2011–2014[5] i ponownie w kadencji 2014–2017[6].
OdznaczeniaEdytuj
W 2007 odznaczona przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2017 odznaczona przez prezydenta Andrzeja Dudę Krzyżem Wolności i Solidarności[7][8].
W 2019 wyróżniona Medalem 100 Lat Białoruskiej Republiki Ludowej[9].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Odwołano Agnieszkę Romaszewską-Guzy - szefową TV Polonia i TV Biełsat, gazetaprawna.pl z 17 marca 2009
- ↑ Farfał zrobił prezent Łukaszence, se.pl z 18 marca 2009
- ↑ Agnieszka Romaszewska-Guzy wraca do TVP. [dostęp 2019-04-06].
- ↑ Agnieszka Romaszewska-Guzy dyrektorką TVP Białystok, wirtualnemedia.pl z 15 lutego 2010
- ↑ Władze SDP. Władze SDP kadencji 2011-2014. [w:] Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich [on-line]. sdp.pl. [dostęp 2014-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-17)].
- ↑ Władze SDP kadencji 2014-2017. sdp.pl. [dostęp 2016-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-17)].
- ↑ Postanowienie nr rej. 56/2017 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 lutego 2017 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2017 r. poz. 350).
- ↑ Działacze pierwszego NZS uhonorowani. prezydent.pl, 2017-02-20. [dostęp 2017-02-20].
- ↑ Сяргей Навумчык, Алексіевіч, Пазьняк, Вольскі, Эрыксан, Белавус. Хто яшчэ ўзнагароджаны мэдалём у гонар БНР-100, „Радыё Свабода”, 27 marca 2019 [dostęp 2023-03-24] (biał.).brak strony (czasopismo)