Aleksander Orłowski (malarz)

	Aleksander Orłowski
	Aleksander Orłowski
	; Aleksander Orłowski – autoportret
Data i miejsce urodzenia	9 marca 1777 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	13 marca 1832 ; Petersburg
Narodowość	Polak
Dziedzina sztuki	rysunek, malarstwo, grafika
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł dotyczy rysownika i malarza. Zobacz też: Aleksander Orłowski.

Aleksander Orłowski (ur. 9 marca 1777 w Warszawie, zm. 13 marca 1832 w Petersburgu) – polski rysownik, malarz, grafik.

Akwarela Aleksandra Orłowskiego Rzeź Pragi

Rysunek Aleksandra Orłowskiego Bitwa pod Racławicami

Aleksander Orłowski, Autoportret w młodym wieku

ŻyciorysEdytuj

Urodził się w ubogiej szlacheckiej rodzinie, z braku środków do życia w stolicy rodzina Orłowskich przeniosła się wkrótce do Siedlec, gdzie ojciec zaczął prowadzić zajazd lub karczmę^[1]. Ujął Izabelę Czartoryską swym zamiłowaniem do rysowania. Uczył się u Norblina, następnie kształcił się w Petersburgu, gdzie został malarzem nadwornym wielkiego księcia Konstantego. W 1793 wstąpił do wojska. Raniony, wrócił do Warszawy na dalszą naukę. Około 1799 poznał księcia Józefa Poniatowskiego i zaczął bywać w Pałacu Pod Blachą. Wsławił się jako realistyczny malarz koni i scen batalistycznych. Od 1802 mieszkał w Petersburgu^[2]. Od 1816 jako pierwszy malarz na terenie Rosji posługiwał się litografią^[3].

TwórczośćEdytuj

Pełen temperamentu malował obrazy olejne, najwięcej jednak akwarel i gwaszów, rysował również wiele piórem, kredą, ołówkiem, sepią i tym podobnych. Wspaniałe są jego karykatury, konie, typy polskie, czerkieskie i kozackie i tym podobne, dalej portrety, sceny rodzajowe i bitwy. Obrazy olejne Orłowskiego znajdują się przeważnie w Anglii (dokąd też powędrowały liczne szkice i rysunki) oraz w Rosji. Jego akwarele, gwasze i rysunki posiadają też zbiory polskie. Sławne bitwy Orłowskiego odnoszą się przeważnie do powstania kościuszkowskiego, wojen napoleońskich i wypadków z ówczesnych dziejów Polski. Wiele dzieł tego malarza ukazało się w rycinach i litografiach.

W literaturzeEdytuj

W księdze III Pana Tadeusza Adam Mickiewicz wspomina o Orłowskim:

...Nasz malarz Orłowski

Przerwała Telimena, miał gust Soplicowski,

(Trzeba wiedzieć, że to jest Sopliców choroba,

Że im oprócz Ojczyzny nic się nie podoba.)

Orłowski, który życie strawił w Petersburku,

Sławny malarz (mam kilka jego szkiców w biurku),

Mieszkał tuż przy Cesarzu, na dworze, jak w raju:

A nie uwierzy Hrabia, jak tęsknił po Kraju!

Lubił ciągle wspominać swej młodości czasy,

Wysławiał wszystko w Polsce: ziemię, niebo, lasy.

Również Puszkin wspomniał Orłowskiego w poemacie Rusłan i Ludmiła.

Obrazy Orłowskiego (wybór)Edytuj

PrzypisyEdytuj

↑ Witz 1970 ↓, s. 38.
↑ Witz 1970 ↓, s. 42.
↑ Witz 1970 ↓, s. 48.

Linki zewnętrzneEdytuj

[CITEREFWitz197038-1] Witz 1970 ↓, s. 38.

[CITEREFWitz197042-2] Witz 1970 ↓, s. 42.

[CITEREFWitz197048-3] Witz 1970 ↓, s. 48.

[1]

[2]

[3]