Aleksandr Ostrowski

rosyjski dramaturg

Aleksandr Nikołajewicz Ostrowski (ros. Александр Николаевич Островский; ur. 31 marca?/12 kwietnia 1823 w Moskwie, zm. 2 czerwca?/14 czerwca 1886 w Szczełykowie) – pisarz-dramaturg, twórca rosyjskiej komedii obyczajowej, dyrektor teatru cesarskiego w Moskwie.

Aleksandr Ostrowski
Александр Николаевич Островский
Ilustracja
Portret autorstwa Wasilija Pierowa (1871)
Imię i nazwisko

Aleksandr Nikołajewicz Ostrowski

Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1823
Moskwa

Data i miejsce śmierci

14 czerwca 1886
Szczełykowo

Narodowość

Rosjanin

Język

rosyjski

Alma Mater

Uniwersytet Moskiewski

Dziedzina sztuki

dramat

Muzeum artysty

Dom-muzeum Ostrowskiego w Szczełykowie

Ważne dzieła

Burza

Życiorys

edytuj

Autor sztuk społeczno-obyczajowych z życia kupiectwa moskiewskiego, dramatów historycznych oraz komedii satyrycznych. Nazywany „ojcem rosyjskiego teatru realistycznego”, wywarł znaczny wpływ na współczesną mu dramaturgię i teatr[1]. Klasyk literatury rosyjskiej.

Wybrana twórczość[2]

edytuj
  • 1847 – Семейная картина (Siemiejnaja kartina) – debiut literacki
  • 1849 – Kruk krukowi oka nie wykole (inne nazwy: Bankrut; Do wójta nie pójdziemy; Trafił swój na swego[3]; ros. Свои люди – сочтёмся)
  • 1856 – Intratna posada lub Łapownicy (ros. Доходное место)
  • 1864, 1885 – Wojewoda (ros. Воевода)
  • 1866 – Dmitrij Samozwaniec (ros. Дмитрий самозванец)
  • 1868 – I koń się potknie (inne nazwy: Koń ma cztery nogi, a też się potknie; Pamiętnik szubrawca własnoręcznie przez niego napisany; Pamiętnik szubrawca, własną ręką napisany; Pamiętnik szubrawca; Nasz człowiek[4]; ros. На всякого мудреца довольно простоты)
  • 1860 – Burza (ros. Гроза) – polski przekład J. Jędrzejewicza
  • 1863 – Pechowe dni (ros. Тяжелые дни)
  • 1868 – Gorące serce (ros. Горячее сердце)
  • 1869 – Wściekłe pieniądze lub Szalone pieniądze (ros. Бешеные деньги)
  • 1870 – Las (ros. Лес)
  • 1874 – Późna miłość (ros. Поздняя любовь)
  • 1875 – Wilki i owce (ros. Волки и овцы)
  • 1877 – Małżeństwo Bieługina (ros. Женитьба Белугина)
  • 1878 – Panna bez posagu (ros. Бесприданница)
  • 1878 – Ostatnia ofiara (ros. Последняя жертва)
  • 1882 – Talenty i wielbiciele (ros. Таланты и поклонники)
  • 1884 – Niewinni winowajcy (inne nazwy: Grzesznicy bez winy; Bez winy winni[5]; ros. Без вины виноватые)

Przypisy

edytuj
  1. Ostrowski Aleksander Nikołajewicz - Zapytaj.onet.pl [online], portalwiedzy.onet.pl [dostęp 2017-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-22] (pol.).
  2. Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [online], www.e-teatr.pl [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-21].
  3. Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [online], www.e-teatr.pl [dostęp 2017-11-15].
  4. Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [online], www.e-teatr.pl [dostęp 2017-11-15].
  5. Teatr w Polsce - polski wortal teatralny [online], www.e-teatr.pl [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-23].

Linki zewnętrzne

edytuj