André Parrot
André Parrot (ur. 15 lutego 1901 w Désandans, zm. 24 sierpnia 1980 w Paryżu) – francuski archeolog, prowadził wykopaliska na terenie Iraku i Syrii, odkrywca starożytnego miasta Mari.
André Parrot (pierwszy z lewej strony) podczas wręczania doktoratów honoris causa przez uniwersytet w Utrechcie w 1961 roku | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
archeolog |
Życiorys
edytujAndré Parrot urodził się w rodzinie pastora luterańskiego 15 lutego 1901 roku w Désandans[1][2]. Studiował teologię, by zostać pastorem[2]. Podjął również studia z zakresu historii sztuki i jego nauczyciele – orientaliści Adolphe Lods (1867–1948) w École du Louvre oraz René Dussaud (1868–1958) we Francuskiej Szkoły Biblijnej i Archeologicznej w Jerozolimie – zaszczepili w nim zainteresowanie Bliskim Wschodem[2].
Parrot został wkrótce asystentem przy wykopaliskach a następnie współpracownikiem Henriego de Genouillaca (1881–1940) przy pracach prowadzonych w Tello w Iraku – zidentyfikowanym jako starożytne miasto Girsu[2]. Brał udział w wielu ekspedycjach francuskich na tereny Mezopotamii[1]. W latach 1931–1933 prowadził wykopaliska w Tello[3][4].
W 1933 roku krótko pracował na stanowisku Tell Senkereh w południowym Iraku, gdzie odkryto starożytne miasto-państwo Larsa[2]. W tym samym roku rozpoczął prace na stanowisku w Tall al-Ḥarīrī, które zidentyfikował jako starożytne Mari[1]. W 1935 roku odkrył pozostałości pałacu królewskiego amoryckiego władcy Mari – Zimri-Lima z XVIII w. p.n.e.[1] W Tall al-Ḥarīrī odkryto również ślady budowli z 3500 p.n.e. oraz gliniane tabliczki z pismem klinowym z XIX–XVIII w. p.n.e.[1]
W 1937 roku Parrot został wicekuratorem Luwru i zaczął prowadzić zajęcia dydaktyczne w École du Louvre, gdzie wykładał przez trzydzieści lat[2]. W 1946 roku objął stanowisko głównego kuratora francuskiego muzeum narodowego i przeprowadził reorganizacje zbiorów starożytnych artefaktów z Bliskiego Wschodu w Luwrze[1]. W 1965 roku został głównym inspektorem muzeum, a w latach 1969–1972 był jego dyrektorem[1].
Nagrody i członkostwa
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h André Parrot, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-02-26] (ang.).
- ↑ a b c d e f André Parrot. W: Encyclopædia Universalis. Encyclopædia Britannica, inc., 2013-01-13. [dostęp 2017-02-26]. (fr.).
- ↑ H. W. F. Saggs: Babylonians. University of California Press, 2000, s. 16. ISBN 978-0-520-20222-1. [dostęp 2017-02-26]. (ang.).
- ↑ Joan Aruz, Ronald Wallenfels (red.): Art of the First Cities: The Third Millennium B.C. from the Mediterranean to the Indus. Metropolitan Museum of Art, 2003, s. 69. ISBN 978-1-58839-043-1. [dostęp 2017-02-26]. (ang.).
- ISNI: 0000000121251413
- VIAF: 27069841
- LCCN: n50050793
- GND: 118591819
- NDL: 00452188
- BnF: 11918661v
- SUDOC: 027058832
- SBN: CFIV083062
- NLA: 35410238
- NKC: jo2009532273
- BNE: XX1179340
- NTA: 073503568
- BIBSYS: 90262552
- CiNii: DA02581695
- Open Library: OL135041A
- PLWABN: 9810677149805606
- NUKAT: n96600193
- J9U: 987007266481905171
- PTBNP: 117733
- CANTIC: a19732971
- LNB: 000013828
- NSK: 000297845
- CONOR: 74540387
- ΕΒΕ: 268598
- BLBNB: 000526924
- LIH: LNB:DBgk;=Bo