Anthocoris sarothamni

Anthocoris sarothamnigatunek pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny dziubałkowatych.

Anthocoris sarothamni
Douglas et Scott, 1865
Ilustracja
Imago
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

pluskwiaki

Podrząd

pluskwiaki różnoskrzydłe

Infrarząd

Cimicomorpha

Rodzina

dziubałkowate

Podrodzina

Anthocorinae

Plemię

Anthocorini

Rodzaj

Anthocoris

Gatunek

Anthocoris sarothamni

Synonimy
  • Anthocoris castaneae Wagner, 1955

Taksonomia

edytuj

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1865 roku przez Johna Williama Douglasa i Johna Scotta w The British Hemiptera. Jako lokalizację typową wskazano Weybridge w angielskim hrabstwie Surrey[1][2].

Morfologia

edytuj

Pluskwiak o podługowato-owalnym ciele[3] długości od 3,1 do 3,8 mm[4]. Głowa jest błyszcząco czarna. Czułki są czarniawe z rozjaśnionymi wierzchołkami poszczególnych członów, zarówno u larw, jak i u osobników dorosłych[5]. Trójczłonowa, zakrzywiona kłujka w spoczynku nie sięga poza biodra przedniej pary[3]. Lśniąco czarne[5], trapezowate przedplecze ma na przedzie obrączkę apikalną w całości wysuniętą przed kąty przednie[3]. Trójkątna tarczka również jest lśniąco czarna. Półpokrywy są błyszczące z wyjątkiem matowego pasma wzdłuż szwu między przykrywką a międzykrywką. Odnóża odznaczają się czerwonym zabarwieniem goleni. Uda środkowej i tylnej pary są bardzo ciemne[5].

Ekologia i występowanie

edytuj

Owad ten bytuje na roślinach z rodzajów Calicotome, Cystius, janowiec i wawrzynek, przy czym w Europie Środkowej najczęściej spotykany jest na żarnowcu miotlastym. Zarówno larwy, jak i owady dorosłedrapieżnikami żerującymi na mszycach i koliszkach, najchętniej na przedstawicielach rodzaju Arytaina[4].

Stadium zimującym są osobniki dorosłe[5]. Do składania jaj samice przystępują w kwietniu i maju. Zwykle składane są one pod skórkę liści, rzadko do łodyg. Osobniki dorosłe następnego pokolenia spotyka się od czerwca[4]. W cieplejszej części zasięgu występuje w ciągu roku jeszcze drugie pokolenie[5], ale brak go np. w Niemczech[4].

Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Portugalii, Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Luksemburga, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Polski, Czech, Bułgarii i Grecji, a w Afryce Północnej z Wysp Kanaryjskich, Maroka, Algierii i Tunezji[6].

Przypisy

edytuj
  1. Berend Aukema (red.): Anthocoris sarothamni Douglas & Scott, 1865 – Taxonomy and synonyms. [w:] Catalogue of Palearctic Heteroptera [on-line]. Naturalis Biodiversity Center. [dostęp 2023-06-02].
  2. J.W. Douglas, J. Scott: The British Hemiptera. I. Hemiptera-Heteroptera. London: Ray Society, 1865, s. 497.
  3. a b c I.M. Kerzhner, Family Anthocoridae, [w:] P.A. Lehr (red.), Keys to the insects of the Far East of the USSR. Volume II. Homoptera and Heteroptera, Academy of Sciences of the USSR. Far East Branch. Institute of Biology and Soil Sciences, Leningrad: Nauka Publishing House (oryg.), US Department of Agriculture (ang. tłum.), 1988, s. 43-49.
  4. a b c d Ekkehard Wachmann, Albert Melber, Jürgen Deckert: Wanzen (= Die Tierwelt Deutschlands und der angrenzenden Meeresteile nach ihren Merkmalen und nach ihrer Lebensweise. 77. Teil). Band 1: Cimicomorpha: Dipsocoromorpha, Nepomorpha, Gerromorpha, Leptopodomorpha, Cimicomorpha (Teil 1). Goecke & Evers, Keltern, 2006, s. 192. ISBN 3-931374-49-1.
  5. a b c d e Anthocoris sarothamni. [w:] British Bugs [on-line]. [dostęp 2023-06-02].
  6. Berend Aukema (red.): Anthocoris sarothamni Douglas & Scott, 1865 – Distribution. [w:] Catalogue of Palearctic Heteroptera [on-line]. Naturalis Biodiversity Center. [dostęp 2023-06-02].