Aaron Lewin

polski rabin, samorządowiec, działacz społeczny, przewodniczący Rady Rabinów w Polsce i poseł na Sejm RP
(Przekierowano z Aron Lewin)

Aaron Lewin (hebr. ‏אהרן לוין‎; ur. 30 października 1879 w Przemyślu, zm. 1 lipca 1941 we Lwowie) – polski rabin, samorządowiec, działacz społeczny, przewodniczący Rady Rabinów w Polsce i poseł na Sejm RP I i III kadencji.

Aaron Lewin
‏אהרן לוין‎
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 października 1879
Przemyśl, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

1 lipca 1941
Lwów, Polska pod okupacją III Rzeszy

Poseł na Sejm RP III kadencji (II RP)
Okres

od 9 grudnia 1930
do 10 lipca 1935

Przynależność polityczna

Agudat Israel

Życiorys

edytuj

Urodził się w ortodoksyjnej rodzinie żydowskiej. Syn Natana Lewina, wnuk Izaaka Schmelkesa – uznanych rabinów. Kształcił się pod kierunkiem swego ojca i dziadka w zakresie filozofii i religii żydowskiej. Zdał eksternistycznie maturę we Lwowie, ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie Wiedeńskim.

W latach 1904–1926 rabin w Samborze, jako jeden z pierwszych wprowadził język polski do liturgii i obchodów świąt urzędowych. Przez osiemnaście lat członek Rady Miejskiej, wieloletni członek okręgowej Rady Szkolnej, członek Komisji Rewizyjnej Miejskiej Kasy Oszczędności w Samborze.

W czasie I wojny światowej jako radca dworu cesarskiego w Wiedniu pomagał uciekinierom wojennym. W 1926 objął po ojcu urząd rabina w Rzeszowie, jednocześnie członek rzeszowskiej Rady Miejskiej i dziennikarz. W latach 1922–1928 i 1930–1935 wybrany do Sejmu RP (w 1922 w okręgu wyborczym nr 49 – Sambor z listy Komitetu Zjednoczonych Stronnictw Narodowo-Żydowskich, w 1930 w okręgu wyborczym nr 1 – Warszawa z listy Ogólno-Żydowskiego Narodowego Bloku Gospodarczego do Sejmu i Senatu) reprezentując Agudat Israel. Począwszy od 1923 był prezydentem Rady Centralnej światowej organizacji Agudat Israel. Był przewodniczącym Rady Rabinów w Polsce.

Od 1939 roku we Lwowie. Zginął zamordowany przez Niemców w więzieniu Brygidki w egzekucji w czasie pogromu więziennego[1].

Jego bratem był Jecheskiel Lewin, rabin w synagodze postępowej (Tempel) we Lwowie. Jego synem był Izaak Lewin.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Kai Struve, “Deutsche Herrschaft, ukrainischer Nationalismus, antijüdische Gewalt. Der Sommer 1941 in der Westukraine”, Walter de Gruyter GmbH, Berlin/Boston 2015, ISBN 978-3-11-035998-5, e-ISBN (PDF) 978-3-11-036022-6, s. 314

Bibliografia, linki

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj