Arrhinoceratops
Arrhinoceratops, arhinoceratops (Arrhinoceratops) − roślinożerny dinozaur, przedstawiciel ceratopsów.
| ||
| Arrhinoceratops brachyops | ||
| Parks, 1925 | ||
| Okres istnienia: mastrycht | ||
| ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | zauropsydy | |
| Podgromada | diapsydy | |
| Nadrząd | dinozaury | |
| Rząd | dinozaury ptasiomiedniczne | |
| Podrząd | cerapody | |
| Infrarząd | ceratopsy | |
| Rodzina | Ceratopsidae | |
| Rodzaj | Arrhinoceratops | |
Nazwa rodzajowa Arrhinoceratops oznacza twarz bez rogu nosowego.
OpisEdytuj
Czaszka arhinoceratopsa ma z przodu trzy rogi, z czego jeden znajduje się na nosie a dwa nad oczodołami. Rogi nadoczodołowe są wygięte ku nozdrzom, na których rósł mały rożek. Z tyłu czaszki wyrasta duża kryza z otworami. Po bokach kryzy znajduje się dużo kości napotylicznych. Z przodu pyska znajduje się bezzębny dziób a w tylnej jego części zęby, które rozdrabniały pokarm roślinny (nie miażdżąc go, jak u hadrozaurów) i były cały czas wymieniane na nowe, gdyż szybko się zużywały. Pokarm roślinny mógł być dodatkowo rozdrabniany przez gastrolity (kamienie żołądkowe) w żołądku mięśniowym. Szyja arhinoceratopsa była silnie umięśniona. Arhinoceratops miał również krępy tułów, masywne kończyny tylne, silne biodra, krótsze kończyny przednie i krótki mięsisty ogon. Jego ciało pokrywała łuskowata skóra.
Ze względu na to, że Arrhinoceratops znany jest jedynie z czaszki (o długości 1520 mm) trudno jest oszacować jego całkowite rozmiary; Longrich (2011) zakłada, że był on porównywalnej wielkości co Chasmosaurus russelli, którego czaszka miała 1650 mm długości, a którego masa ciała szacowana jest na 1500 kg[1].
WystępowanieEdytuj
Arhinoceratops występował w górnej kredzie - ( około 72 – 65 milionów lat temu) - na obszarze Ameryki Północnej.
Behawior i EtologiaEdytuj
Arhinoceratops miał wiele ściśle ułożonych w liczne rzędy zębów, co wskazywałoby na to, że żerował na różnych roślinach takich jak: iglaki, paprocie, sagowce oraz na roślinach, które pojawiły się u schyłku kredy.
Historia odkryćEdytuj
Szczątki arhinoceratopsa zostały odkryte w 1925 roku przez Parksa. Była to niekompletna czaszka, która nie posiadała rogu nosowego, stąd też wzięła się jego nazwa. Jednakże w 1946 Gilmore w stanie Utah odkopał inne szczątki arrhinoceratopsa, zawierające kompletną czaszkę.
GatunkiEdytuj
- Arrhinoceratops brachyops (Parks 1925)
PrzypisyEdytuj
- ↑ Nicholas R. Longrich. Titanoceratops ouranos, a giant horned dinosaur from the Late Campanian of New Mexico. „Cretaceous Research”. 32 (3), s. 264-276, 2011. DOI: 10.1016/j.cretres.2010.12.007 (ang.).
BibliografiaEdytuj
- The Horned Dinosaurs (Peter Dodson - Princeton University Press 1996)
