Atrakurium

związek chemiczny

Atrakurium – pochodna izochinoliny, o działaniu niedepolaryzującym.

Atrakurium
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C53H72N2O122+

Masa molowa

929,14 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

64228-79-1
64228-81-5 (benzenosulfonian)

PubChem

47319

DrugBank

DB00732

Klasyfikacja medyczna
ATC

M03AC04

Działanie

edytuj

Środek blokuje przewodnictwo nerwowo-mięśniowe wywołując porażenie mięśni poprzecznie prążkowanych (zwiotczenie mięśni szkieletowych) poprzez działanie konkurencyjne w stosunku do acetylocholiny na receptory płytki motorycznej. Po podaniu dożylnym początek działania występuje po około 30 sekundach, zwiotczenie (umożliwiające intubację) – po około 90 sekundach, utrzymuje się do 35 minut. W organizmie w fizjologicznym pH i normalnej temperaturze ciała ulega nieenzymatycznemu rozkładowi do nieczynnych produktów (czwartorzędowego kwasu i laudanozyny), nie wpływających na przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Atrakurium jest stosunkowo bezpiecznym środkiem. W niewielkim stopniu uwalnia histaminę, nie blokuje receptorów muskarynowych i nie działa na zwoje wegetatywne. Nie wykazuje tendencji do kumulacji. Może być stosowany w znieczuleniu do cięcia cesarskiego, gdyż słabo przenika przez barierę łożyskową. Jest lekiem z wyboru stosowanym u chorych z niewydolnością wątroby i nerek – czas jego działania nie zależy od metabolizmu narządowego i nie ulega przedłużeniu u pacjentów z nieprawidłową czynnością nerek i wątroby.

Wskazania

edytuj

Zwiotczenie mięśni poprzecznie prążkowanych w celu: wykonania intubacji dotchawiczej podczas zabiegów operacyjnych, kontrolowanej wentylacji (np. u pacjentów sztucznie wentylowanych w OIT).

Przeciwwskazania

edytuj

Reakcje uczuleniowe na lek oraz brak możliwości podjęcia sztucznej wentylacji podczas zabiegu.

Działanie niepożądane

edytuj

Reakcje związane z uwolnieniem histaminy: zaczerwienienie skóry, obniżenie ciśnienia tętniczego, skurcz oskrzeli; wstrząs anafilaktyczny, kurcz głośni.

Interakcje

edytuj

Aminoglikozydy, polimyksyny, streptomycyna, tetracykliny, linkomycyna, klindamycyna, amfoterycyna B, furosemid, kwas etakrynowy, tiazydy, mannitol, acetazolamid, leki przeciwarytmiczne (chinidyna, propranolol, blokery kanału wapniowego, lidokaina, prokaiamid), ketamina, sole litu, sole magnezu i wapnia podawane parenteralnie, leki blokujące zwoje nerwowe (trimetafan, heksametonium), hipotermia – nasilają lub wydłużają działanie atrakurium na płytkę nerwowo-mięśniową. Halotan, enfluran, izofluran, metoksyfluran nasilają działanie relaksacyjne i wymagają modyfikacji dawki. Acetylocholina i pochodne oraz sole potasu zmniejszają intensywność bloku. Inhibitory esterazy acetylocholinowej, np. prostygmina, neostygmina odwracają działanie porażające złącze nerwowo-mięśniowe.

Dawkowanie

edytuj

Dożylnie – dorośli i dzieci powyżej 1. mż.: dawka umożliwiająca intubację – 0,5–0,6 mg/kg mc., dawka początkowa u chorych intubowanych z użyciem innego środka: 0,3–0,6 mg/kg mc., podtrzymująca 0,1–0,2 mg/kg mc.

Przypisy

edytuj
  1. Atrakurium (nr A7604) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-06-20]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)