Wikipedia

Benjamin Godard

Benjamin Louis Paul Godard[1][2] (ur. 18 sierpnia 1849 w Paryżu, zm. 10 stycznia 1895 w Cannes[1][2][3]) – francuski kompozytor i skrzypek.

Benjamin Godard
Ilustracja
Imię i nazwisko

Benjamin Louis Paul Godard

Data i miejsce urodzenia

18 sierpnia 1849
Paryż

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

10 stycznia 1895
Cannes

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, skrzypek

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys edytuj

Uczył się gry na skrzypcach u Richarda Hammera i Henri Vieuxtempsa[1][2]. Następnie był uczniem Napoléona-Henri Rebera w Konserwatorium Paryskim[1][2][3]. W 1866 i 1867 roku bezskutecznie ubiegał się o Prix de Rome[1]. Grał jako skrzypek w zespołach kameralnych, pod koniec lat 60. XIX wieku zaczął publikować pierwsze własne utwory[1]. W 1876 roku dokonał orkiestracji Scen dziecięcych Roberta Schumanna[1]. W 1878 roku otrzymał nagrodę muzyczną miasta Paryża za symfonię dramatyczną La Tasse[1][2]. Za życia cieszył się dużą, choć przelotną sławą[3]. Jego twórczość, typowo salonowa, wykazuje w większości cechy sentymentalizmu i schematyzmu[1]. Pomimo aspiracji nie zdołał odnieść sukcesu jako twórca operowy[1][3].

Od 1887 roku prowadził klasę zespołów instrumentalnych w Konserwatorium Paryskim[1][2]. W 1889 roku odznaczony krzyżem kawalerskim Legii Honorowej[1][2].

Wybrane kompozycje edytuj

(na podstawie materiałów źródłowych[1])

Utwory orkiestrowe

  • I symfonia (b.d.)
  • II symfonia B-dur (1880)
  • Symphonie gothique (1883)
  • Symphonie orientale (1884)
  • Symphonie desriptive (nie wydane)
  • Scènes poétiques (1878)
  • Brésilienne, Kermesse, Marche funèbre (1880)
  • Suite de danses anciennes et modernes (1890)
  • Sumphonie-ballet (1882)
  • 2 koncerty fortepianowe (A-dur 1870, G-dur 1899)
  • Introduction et Allegro na fortepian i orkiestrę (1881)
  • Concert romantique na skrzypce i orkiestrę (1887)
  • II koncert skrzypcowy g-moll (1892)
  • Scènes écossaises na obój i orkiestrę lub fortepian (b.d.)

Utwory kameralne

  • 3 kwartety smyczkowe (g-moll, A-dur, A-dur)
  • 5 sonat na skrzypce i fortepian (c-moll 1865, a-moll 1875, g-moll 1878, As-dur 1881, d-moll b.d.)
  • Légende et scherzo (1878)
  • Suite de 3 morceaux (1884)
  • En plein air. Suite de 5 morceaux (1893)
  • 6 morceaux (b.d.)
  • Aubade et scherzo na wiolonczelę i fortepian (1887)
  • Sonata d-moll (1887)
  • Valse na fortepian i klarnet (b.d.)
  • Suite de 13 morceaux na fortepian i flet (b.d.)

Utwory fortepianowe

  • Les contes de Perrault (1868)
  • Menuet-Andante-Gavotte (1874)
  • 12 études artistiques (1879)
  • Lanterne magique
  • Chemin faisant, 6 caprices (1881)
  • Sonate fantastique
  • II Sonate (b.d.)
  • 12 nouvelles études artistiques (1892)
  • 12 scènes italiennes (b.d.)
  • 4 pièces symphoniques na fortepian na 4 ręce (1881)
  • Contes de la veillée na fortepian na 4 ręce (1883)
  • 2 duety fortepianowe Duo symphonique (1880)

Utwory wokalne

  • Nouvelles chansons du vieux temps (1876)
  • Diane, poème antique (b.d.)
  • Hymne à la liberté na chór
  • Symphonie légendaire na głosy solowe i chór żeński (1886)

Utwory sceniczne

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 349. ISBN 83-224-0344-5.
  2. ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1301. ISBN 0-02-865527-3.
  3. ↑ a b c d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 317. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Benjamin_Godard&oldid=71331085”