Bielice (Lasocin)
Bielice (niem. Bielitz; do 31 grudnia 2002 Bielice Kożuchowskie) – przysiółek wsi Lasocin w Polsce, położony w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, w gminie Kożuchów[2][3].
| przysiółek wsi | |
 Pałac w Bielicach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Część miejscowości | |
| Liczba ludności (2005) |
111 |
| Strefa numeracyjna |
68 |
| Kod pocztowy |
67-120[1] |
| Tablice rejestracyjne |
FNW |
| SIMC |
0910280 |
Położenie na mapie gminy Kożuchów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowosolskiego  | |
 51°43′05″N 15°40′55″E/51,718056 15,681944
| |
W latach 1975–1998 przysiółek należał administracyjnie do województwa zielonogórskiego.
NazwaEdytuj
Beliz 1220, Bielicz 1245, Bielitz 1887 do 1945, Bielice od 1945 r. 1 stycznia 2003 nastąpiła zmiana nazwy wsi z Bielice Kożuchowskie na Bielice[4].
HistoriaEdytuj
Po raz pierwszy wieś jest wzmiankowana w 1220 r. (Beliz). Następna wzmianka o miejscowym sołtysie, Hansie Roze, pochodzi z 1432 r. Przez kolejne lata majątek często zmieniał właścicieli. W 1865 r. zakupił go Ernst Heinrich Oswald Nickisch von Rosenegk, który przebudował pałac i folwark do stanu obecnego. Na początku XX w. funkcjonowała w pobliżu kopalnia węgla brunatnego "Emma" eksploatowana była podziemnie za pomocą wyrobisk dochodzących do szybów "Barbara", "Juliusz" oraz "otto". Właścicielem była firma Braun – Kohlengrube Neustädtel – Bielitz. Podczas wojny przy kopalni utworzono obóz pracy dla jeńców radzieckich. Po II wojnie światowej kopalnia zmieniła nazwę na Maria. Kopalnia została zlikwidowana 30.06.1960 roku. Ostatnim właścicielem majątku był Friedrich Rosenegk, który wraz z żoną został zastrzelony w Bielicach w 1945 r. prawdopodobnie przez żołnierzy radzieckich. Po wojnie utworzono w folwarku PGR. Po jego likwidacji w połowie lat 90 XX w. przez jakiś czas był nieużytkowany. Obecnie mieści się tutaj prywatna stadnina koni.
Właściciele wsi
ZabytkiEdytuj
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[5]:
- zespół pałacowy, z połowy XIX wieku:
- park
- pałac neogotycki z 1867 r.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 640 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie ustalenia i zmiany urzędowych nazw niektórych miejscowości w województwach: dolnośląskim, kujawsko-pomorskim, lubelskim, lubuskim, mazowieckim, opolskim, podlaskim, pomorskim, śląskim, świętokrzyskim, warmińsko-mazurskim, wielkopolskim i zachodniopomorskim oraz obiektu fizjograficznego w województwie podkarpackim (Dz.U. z 2002 r. nr 233, poz. 1964).
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 38. [dostęp 2013-01-31].
BibliografiaEdytuj
- Andrzejewski, T., Miejscowości powiatu nowosolskiego rys historyczny, Nowa Sól, Muzeum Miejskie w Nowej Soli, 2004
- Andrzejewski, T. i inni, Kożuchów zarys dziejów, Kożuchów, Kożuchowski Ośrodek Kultury i Sportu "Zamek", 2003
- Karta tytułowa kopalni Maria w Bielicach z roku 1958