Brdyujście

osiedle w Bydgoszczy

Brdyujście – osiedle w Bydgoszczy w rejonie ujścia rzeki Brdy do Wisły. Znajduje się tam tor regatowy oraz śluzy, jaz i elektrownia wodna, będące elementem Bydgoskiego Węzła Wodnego. W 1939 w Brdyujściu znajdował się port Oddziału Wydzielonego Rzeki Wisły (tzw. flotylli wiślanej).

Brdyujście
Osiedle Bydgoszczy
Ilustracja
Biurowiec Bydgosta (dawny Romet)
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miasto

Bydgoszcz

W granicach Bydgoszczy

1920

Populacja (2010)
• liczba ludności


1.224[1]

Strefa numeracyjna

52

Tablice rejestracyjne

CB

Położenie na mapie Bydgoszczy
Położenie na mapie
53°08′02″N 18°07′48″E/53,133889 18,130000

Osiedle ma charakter składowo-przemysłowy. Jest tu zlokalizowany największy powierzchniowo hipermarket w Bydgoszczy oraz największy z miejskich cmentarzy komunalnych. Zabudowa mieszkaniowa występuje wzdłuż ul. Wiślanej, Łowickiej i Wyszogrodzkiej.

Granice

edytuj

Północną granicą osiedla jest linia kolejowa nr 209 (Bydgoszcz – Fordon), granicą zachodnią: linia kolejowa nr 18 (Bydgoszcz – Toruń) oraz magistrala węglowa, zaś granicą południową: tor regatowy oraz Brda.

Ulice na Brdyujściu

edytuj
  • Jasiniecka
  • Kampinoska
  • Kwarcowa
  • Łowicka
  • Regatowa
  • Wioślarska
  • Wiślana
  • Witebska
  • Wyszogrodzka
  • Opalowa
  • Pilicka
  • Feliksa Więcka
  • Skandynawska
  • Regatowa
  • Odrzańska
  • Wschodnia
  • Kapitańska
  • Inflancka
  • Podłużna

Ważniejsze obiekty

edytuj
  • Przystanek kolejowy Bydgoszcz Brdyujście
  • Tor regatowy
  • Wyspy w Brdyujściu
  • Śluza Czersko Polskie
  • Śluza Brdyujście
  • Jaz Czersko Polskie
  • Przystanie żeglarskie
  • Cmentarz komunalny
  • Bydgoskie Zakłady Mięsne
  • Biurowiec Bydgosta (dawny Romet)
  • Komandor Bydgoszcz
  • Willa przy ul. Witebskiej 6, z l. ok. 1929-1933, wzniesiona na planie prostokąta w stylu eklektycznym, obecnie w ruinie. Wzniesiona przez optyka - mechanika Stanisława Zakaszewskiego, właściciela "Centrali optycznej" przy ul. Gdańskiej 9. W narożniku budynku od strony ulicy znajduje się baszta alkierzowa, w której mieściła się kręta klatka schodowa. Od strony wschodniej do budynku przylegał ogród kwiatowy. Od północnej strony domu znajdowało się otwarcie widokowe (balkon). Przed posesją stała niegdyś fontanna, natomiast z tyłu były schody prowadzące wprost do wody. Od strony ulicy znajdowało się murowane, dekoracyjne ogrodzenie. W czasie II wojny światowej było tu sanatorium Niemieckiego Czerwonego Krzyża, a po 1945 obiekt został wcielony do gminnego zasobu mieszkaniowego; ostatni lokator wyprowadził się w 2006[2][3].

Komunikacja miejska

edytuj

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj