Bronisław Edward Sydow

polski pisarz muzyczny i chopinolog, z zawodu handlowiec

Bronisław Edward Florian Józef Sydow[1] (ur. 4 maja 1886 w Szamotułach, zm. 29 maja 1952 w Warszawie[1][2]) – polski pisarz muzyczny i chopinolog, z zawodu handlowiec.

Bronisław Edward Sydow
Imię i nazwisko

Bronisław Edward Florian Józef Sydow

Data i miejsce urodzenia

4 maja 1886
Szamotuły

Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

29 maja 1952
Warszawa

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

handlowiec, pisarz, chopinolog

Życiorys edytuj

Był wnukiem kartografa Edwarda von Sydow i synem Józefa, adwokata[1]. Około 1914 roku wyemigrował wraz z bratem Marianem Wincentym do Stanów Zjednoczonych, skąd udał się do Ameryki Południowej. Przez kilka lat mieszkał w Boliwii, Peru, Paragwaju i Chile[1]. Być może studiował na uniwersytecie w Santiago[1]. Publikował artykuły w czasopismach chilijskich[1]. W 1918 roku wrócił do Polski i osiadł w Warszawie[1]. Około 1932–1933 roku przebywał w sprawach handlowych w Finlandii[1]. W 1933 roku podczas wystawy w Mediolanie zorganizował polski pawilon[2]. W 1936 roku opublikował po hiszpańsku pracę El puerto de Gdynia, przełożył też na ten język wiersz C.K. Norwida Fortepian Szopena[1]. Podczas II wojny światowej pełnił urząd honorowego konsula Paragwaju i Hondurasu w Warszawie[2]. Po wypowiedzeniu przez te kraje wojny Niemcom w 1941 roku został aresztowany[2]. Więziony był przez kilka miesięcy na Pawiaku i w więzieniu na Rakowieckiej, skąd zwolniono go ze względu na zły stan zdrowia[1]. Po zwolnieniu mieszkał w Milanówku i pracował dla warszawskiej firmy Nasierowski i S-ka[1]. W 1943 roku sporządził tajny odpis z kolekcji chopinowskiej Édouarda Ganche’a, wystawionej w Bibliotece Jagiellońskiej[1]. Po 1945 roku związany był z Instytutem Fryderyka Chopina w Warszawie, w 1946 roku był jego sekretarzem, a w 1947 roku został wybrany członkiem zarządu[1][2]. Uczestniczył w poszukiwaniu zbiorów chopinowskich wywiezionych przez Niemców na Śląsk, brał też udział w organizacji powrotu serca Chopina do kościoła św. Krzyża[1][2].

Był inicjatorem organizowanego od 1946 roku Międzynarodowego Festiwalu Chopinowskiego w Dusznikach-Zdroju[1][2]. Organizował wystawy chopinowskie, publikował artykuły chopinowskie w prasie[2]. Organizował zakupy pamiątek chopinowskich za granicą, w tym listu Mikołaja Chopina z 1790 roku[1]. Opracował pierwszą bibliografię chopinowską (Bibliografia F.F. Chopina, Warszawa 1949, suplement 1954)[1][2]. Wspólnie z Mieczysławem Idzikowskim opublikował książkę Portret Chopina: antologia ikonograficzna (Kraków 1953, 2. wyd 1964, tłum. francuskie 1953)[1][2]. Przygotował, ukończone przez Janusza Mikettę, dwutomowe wydanie korespondencji Fryderyka Chopina, obejmujące listy do i od kompozytora oraz listy innych osób zawierające informacje o nim (Korespondencja F. Chopina, Warszawa 1955)[1][2]. W 1945 roku włączył się w sprawę rzekomych listów Chopina do Delfiny Potockiej, sporządzając dla Instytutu Fryderyka Chopina szesnastostronicową opinię z wyrazami wątpliwości co do ich autentyczności[1].

Materiały archiwalne Bronisława Edwarda Sydowa znajdują się w PAN Archiwum w Warszawie pod sygnaturą III-23[3].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Polski Słownik Biograficzny. T. XLVI. Warszawa: Polska Akademia Nauk, 2009, s. 186–187. ISBN 978-83-86301-01-0.
  2. a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 10. Część biograficzna sm–ś. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 213–214. ISBN 978-83-224-0866-7.
  3. Spis inwentarzy, Polska Akademia Nauk Archiwum w Warszawie, [dostęp 2024-01-03].