Bronisław Warzybok
Bronisław Warzybok (ur. 18 grudnia 1895 w Rzeszowie, zm. 10 kwietnia 1981) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 Bronisław Warzybok (<1934) | |
 podpułkownik dyplomowany piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 grudnia 1895 |
|---|---|
| Data śmierci |
10 kwietnia 1981 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
6 Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
         
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 18 grudnia 1895 w Rzeszowie jako syn Kazimierza[1]. W czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich. Był oficerem 6 pułku piechoty. Na stopień chorążego został mianowany 1 maja 1916, a podporucznika – 1 stycznia 1917[2]. W 1918 pełnił służbę w 14 pułku strzelców polskich[3].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 412. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 6 Pułk Piechoty Legionów[4]. W 1923 był I oficerem sztabu 29 Dywizji Piechoty w Grodnie, pozostając oficerem nadetatowym 80 pułku piechoty w Słonimiu[5]. Z dniem 15 października 1924 został przydzielony z 29 DP do macierzystego 80 s. 1 grudnia 1924 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 121. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W maju 1925 został przeniesiony do 77 pułku piechoty w Lidzie na stanowisko dowódcy II batalionu[7].
W kwietniu 1928 został przesunięty w 16 pułku piechoty w Tarnowie ze stanowiska dowódcy I batalionu na stanowisko kwatermistrza[8]. W grudniu 1929 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu na stanowisko inspektora wyszkolenia Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego[9]. 14 grudnia 1931 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. 4 stycznia 1932 rozpoczął studia na Kursie Normalnym Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 1 października 1933, po ukończeniu kursu i otrzymaniu tytułu oficera dyplomowanego, przydzielony został do dowództwa 21 Dywizji Piechoty Górskiej w Białej na stanowisko szefa sztabu.
Od 1934 był zastępcą, a od 1937 dowódcą 4 pułku strzelców podhalańskich w Cieszynie[11]. Dowodził nim także w czasie kampanii wrześniowej 1939 broniąc Cieszyna. Po zakończeniu działań wojennych dostał się do niewoli niemieckiej i przebywał w Oflagu II C Woldenberg[12].
Po zakończeniu II wojny światowej był m.in. kierownikiem administracji i bibliotekarzem w Wyższej Szkole Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie. W 1949 uczestniczył w organizacji nowej uczelni, utworzonej w miejsce likwidowanej szkoły cieszyńskiej – Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie, w tym w przeprowadzce zbiorów bibliotecznych. Zatrudniony w bibliotece WSR był w latach 1951–1952, potem 1960–1972, zajmując się opracowaniem i klasyfikacją zbiorów oraz obsługą czytelni. W 1960 otrzymał Honorową Odznakę Wyższej Szkoły Rolniczej[13].
Pochowany na cmentarzu Prądnik Czerwony w Krakowie (kwatera B1-II-8)[14].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari nr 180[15]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5967 (17 maja 1922)[16]
- Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)[17]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[18]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1821
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych
- Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja)[19]
- Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”) (12 grudnia 1921)[3]
Przypisy edytuj
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-06-09].
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 24.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 14 kwietnia 1922 roku, s. 271.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 44.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 88, 355, 408.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 734.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 264, 275.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 173.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 384.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 15 grudnia 1931 roku, s. 397.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 257.
- ↑ Olesik 1988 ↓, s. 86.
- ↑ Bibliotekarze akademiccy..., s. 93–94; Słownik pracowników książki..., s. 294.
- ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2021-07-16].
- ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 374.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923 roku, s. 31.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 88.
Bibliografia edytuj
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jan Olesik: Oflag II C Woldenberg. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1988. ISBN 83-11-07518-2.
- Bibliotekarze akademiccy w sześćdziesięcioleciu szkolnictwa wyższego w Olsztynie 1950–2010 (pod redakcją Danuty Koniecznej), Olsztyn 2011, s. 93–94.
- Anita Romulewicz, Warzybok Bronisław, [w:] Słownik pracowników książki polskiej, Suplement IV (pod redakcją Magdaleny Rzadkowolskiej), Warszawa 2016, s. 294.
- Bronisław Warzybok. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-06)].