Cövdət Hacıyev
Əhməd-Cövdət İsmayıl oğlu Hacıyev, Achmed Dżewdet Ismaił ogły Hadżijew (ur. 5 czerwca?/18 czerwca 1917 w Szeki[1], zm. 18 stycznia 2002 w Baku) – azerski kompozytor.
Imię i nazwisko |
Əhməd-Cövdət İsmayıl oğlu Hacıyev |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujW latach 1936–1938 studiował w konserwatorium w Baku u Leopolda Rudolfa i Üzeyira Hacıbəyova, następnie od 1938 do 1941 roku kształcił się w Konserwatorium Moskiewskim u Anatolija Aleksandrowa, Siergieja Wasilenki i Dmitrija Szostakowicza; dyplom uzyskał w 1947 roku[1][2]. W latach 1947–1948 był kierownikiem artystycznym filharmonii w Baku[1]. Od 1947 roku był wykładowcą konserwatorium w Baku, od 1963 roku jako profesor kompozycji[1][2], w latach 1957–1969 pełnił ponadto funkcję rektora tej uczelni[1].
Dwukrotny laureat Nagrody Stalinowskiej: za operę Weten (1946) i poemat symfoniczny Za mir (1952)[2]. W 1960 roku otrzymał tytuł Ludowego Artysty Azerbejdżańskiej SRR[2].
W swoich kompozycjach czerpał z azerskiego folkloru ludowego, nawiązywał też do tematyki narodowej i rewolucyjnej[1]. W swoich symfoniach, utrzymanych w patetyczno-epickim klimacie, stosował tradycyjne środki kompozytorskie[1].
Wybrane kompozycje
edytuj(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])
Utwory orkiestrowe
- 5 symfonii (I 1944, II 1946, III 1947, IV „Pamiati Lenina” 1955 zrewid. 1956, V 1971)
- poemat symfoniczny Azerbejdżan (1936)
- Sinfonietta (1938)
- Suita azerbejdżańska (1939)
- poemat symfoniczny Za mir (1951)
Utwory kameralne
- Fuga (1940)
- Kwartet smyczkowy (1941)
- Poema na kwarter smyczkowy (1961)
Utwory fortepianowe
- 24 preludia (1937)
- Ballada (1952)
- Sonata (1956)
- Scherzo (1957)
Opera
- Weten, wspólnie z Qara Qarayevem (wyst. Baku 1945)