Caroline Kennedy

Amerykańska ambasador w Australii, prawniczka, pisarka, córka Johna F. Kennedy'ego

Caroline Bouvier Kennedy (ur. 27 listopada 1957 w Nowym Jorku) − amerykańska pisarka, prawnik i urzędnik. Córka Johna F. Kennedy’ego i Jacqueline Kennedy.

Caroline Bouvier Kennedy
Ilustracja
Caroline Bouvier Kennedy w 2022 r.
Data i miejsce urodzenia

27 listopada 1957
Nowy Jork

Ambasador Stanów Zjednoczonych w Japonii
Okres

od 12 listopada 2013
do 18 stycznia 2017

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Poprzednik

John Roos

Następca

Bill Hagerty

Ambasador Stanów Zjednoczonych w Australii
Okres

od 25 lipca 2022

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Poprzednik

Arthur B. Culvahouse Jr.

Życiorys

edytuj

Dzieciństwo i młodość

edytuj

Była drugim dzieckiem i córką prezydenta Johna F. Kennedy’ego i jego żony, Jacqueline z d. Bouvier[1], a także bratanicą Edwarda Kennedy’ego i Roberta Kennedy’ego. Od trzeciego do szóstego roku życia mieszkała w Białym Domu. Po śmierci ojca w listopadzie 1963 przeniosła się z matką i młodszym bratem, Johnem juniorem do Nowego Jorku. Jako dziecko otrzymała w prezencie od I sekretarza KC KPZR Nikity Chruszczowa psa „Puszynkę” (jedno z sześciu szczeniąt „Striełki”), a od wiceprezydenta USA Lyndona Johnsona kucyka „Macaroni”[2].

 
Kennedy z ojcem w Massachusetts (1963)

W 1967 została matką chrzestną lotniskowca nazwanego na cześć jej ojca.

W 1970 rozpoczęła naukę w prywatnej szkole dla dziewcząć Brearley School, w 1972 przeniosła się do Concord Academy w Massachusetts, w 1979 ukończyła studia na College Radcliffe (na kierunku „sztuka”), a następnie podjęła studia prawnicze na Columbia Law School[3].

W 1974 odbyła praktyki w domu aukcyjnym Sotheby’s[4]. W trakcie studiów w College’u Radcliffe odbyła praktyki w redakcji nowojorskiego dziennika „Daily News”[5]. W 1977 uczestniczyła w demonstracji przeciw kupowaniu przez Harvard Corporation udziałów w amerykańskich przedsiębiorstwach, które prowadziły interesy w RPA[6]. Od 1979 przez sześć lat pracowała w dziale sztuk wizualnych w Metropolitan Museum of Art[6]. W 1987 podjęła praktyki studenckie w kancelarii adwokackiej „Paul, Weiss, Rifkind Wharton i Garrison”[7].

19 lipca 1987 w kościele katolickim w Centerville (Massachusetts) poślubiła kustosza Edwina A. Schlossberga, z którym ma dwie córki: Rose (ur. 24 maja 1988) i Tatianę Celię (ur. 5 maja 1990) oraz syna Johna (ur. 19 stycznia 1993)[8].

Wraz z Ellen Alderman napisała dwie książki o tematyce prawniczej: In Our Defense: The Bill of Rights in Action (W naszej obronie: Zastosowanie Karty Praw; 1991)[9] i The Right to Privacy (1995).

Po śmierci matki 19 maja 1994 urządziła jej prywatny pogrzeb, pozbawiony jakichkolwiek mediów. Na uroczystość zaproszono rodzinę i przyjaciół, a jedyną znaną osobą wśród zebranych był ówczesny prezydent Bill Clinton z żoną, Hillary.

 
Kennedy wygłaszająca pierwsze oświadczenie jako ambasador w Międzynarodowym Porcie Lotniczym Narita (2013)

Jest prezesem John F. Kennedy Library Foundation, dyrektorem American Ballet Theatre (Narodowy Teatr Baletowy) oraz badaczem nieodkrytych dokumentów i akt Białego Domu z czasów prezydentury ojca Johna F. Kennedy’ego (szczególnie z okresu na krótko przed jego śmiercią) w Harvard Institute of Politics. Była członkiem rady nadzorczej John Fitzgerald Kennedy Library[7].

Była wymieniana jako główny kandydat do objęcia fotela senatora po Hillary Rodham Clinton, zwalniającego się w wyniku objęcia przez nią stanowiska sekretarza stanu w administracji 44. prezydenta USA Baracka Obamy[10]. Kandydaturę Caroline popierał zresztą sam prezydent. Po tym, jak zrezygnowała z powodów osobistych, nową senator reprezentującą stan Nowy Jork została Kirsten Gillibrand[11]. W latach 2013−2017 pełniła funkcję ambasadora Stanów Zjednoczonych w Japonii. Od 2022 pełni funkcję ambasadora Stanów Zjednoczonych w Australii[12].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Lester David: Jacqueline Kennedy Onassis. Hanna Baltyn-Karpińska (tłum.). Wydawnictwo Philip Wilson, 1994, s. 46. ISBN 83-85840-17-6.
  2. Tony Allen-Mille, „Kennedy wskaże Obamie kandydata na wiceprezydenta”, w: „Polska Times” 10 czerwca 2008
  3. Lester David: Jacqueline Kennedy Onassis. Hanna Baltyn-Karpińska (tłum.). Wydawnictwo Philip Wilson, 1994, s. 103–104, 107–109. ISBN 83-85840-17-6.
  4. Lester David: Jacqueline Kennedy Onassis. Hanna Baltyn-Karpińska (tłum.). Wydawnictwo Philip Wilson, 1994, s. 107, 109. ISBN 83-85840-17-6.
  5. Lester David: Jacqueline Kennedy Onassis. Hanna Baltyn-Karpińska (tłum.). Wydawnictwo Philip Wilson, 1994, s. 108. ISBN 83-85840-17-6.
  6. a b Lester David: Jacqueline Kennedy Onassis. Hanna Baltyn-Karpińska (tłum.). Wydawnictwo Philip Wilson, 1994, s. 109. ISBN 83-85840-17-6.
  7. a b Lester David: Jacqueline Kennedy Onassis. Hanna Baltyn-Karpińska (tłum.). Wydawnictwo Philip Wilson, 1994, s. 111. ISBN 83-85840-17-6.
  8. Lester David: Jacqueline Kennedy Onassis. Hanna Baltyn-Karpińska (tłum.). Wydawnictwo Philip Wilson, 1994, s. 110–112. ISBN 83-85840-17-6.
  9. Lester David: Jacqueline Kennedy Onassis. Hanna Baltyn-Karpińska (tłum.). Wydawnictwo Philip Wilson, 1994, s. 112–113. ISBN 83-85840-17-6.
  10. „Caroline Kennedy ubiega się o miejsce w senacie”, Wprost.pl, 16 grudnia 2008.
  11. „Kennedy nie chce do senatu”, „Rzeczpospolita” (online), 22 stycznia 2009.
  12. Ambassador Caroline Kennedy [online], U.S. Embassy & Consulates in Australia [dostęp 2022-11-22] (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj