Catherine Ashton

Catherine Ashton
Data i miejsce urodzenia	20 marca 1956 ; Upholland
	Wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa
Okres	od 1 grudnia 2009; do 1 listopada 2014
Poprzednik	nowe stanowisko
Następca	Federica Mogherini
	Komisarz UE ds. handlu
Okres	od 3 października 2008; do 1 grudnia 2009
Poprzednik	Peter Mandelson
Następca	Benita Ferrero-Waldner
	Przewodnicząca Izby Lordów; Lord Przewodniczący Rady
Okres	od 27 czerwca 2007; do 3 października 2008
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	lady Amos
Następca	lady Royall
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Catherine Margaret Ashton, baronessa Ashton of Upholland, potocznie lady Ashton (ur. 20 marca 1956 w Upholland, w hrabstwie Lancashire) – brytyjska polityk, w latach 2008–2009 komisarz Unii Europejskiej ds. handlu międzynarodowego, w latach 2009–2014 wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, członkini Izby Lordów. Pełniła także funkcję przewodniczącego Izby oraz Lorda Przewodniczącego Rady. Należy do Partii Pracy.

Od 2017 roku jest rektorem Uniwersytetu Warwick.

ŻyciorysEdytuj

Młodość i kariera zawodowaEdytuj

Córka Harolda i Clare Ashtonów. Naukę rozpoczęła w Upholland Grammar School. W 1977 uzyskała licencjat z socjologii w Bradford College w Londynie^[1]^[2].

Po ukończeniu studiów pracowała w Kampanii na rzecz Rozbrojenia Nuklearnego (CND), dochodząc w 1982 do funkcji skarbnika i wiceszefa tej organizacji. Reprezentowała CND na zjazdach brytyjskiej Partii Komunistycznej, współpracowała z periodykiem Marxism Today, aktywistami komunistycznymi w Holandii (grupa Stop The Neutron Bomb) i z Francuską Partią Komunistyczną. Z ramienia CND występowała przeciw rządowi Margaret Thatcher podczas wojny z Argentyną o Falklandy. Była rzecznikiem wycofania Wielkiej Brytanii z paktu NATO i sprzeciwiała się integracji europejskiej^[3]^[4].

Po 1982 pracowała dla kilku organizacji zajmujących się m.in. nierównościami społecznymi na rynku pracy. Przez większość lat 90. była niezależnym konsultantem politycznym. Po przerwie związanej z wychowywaniem dzieci, w 1998 stanęła na czele administracji służby zdrowia hrabstwa Hertfordshire. Równocześnie była także wiceprzewodniczącą Narodowej Rady ds. Rodziców Samotnie Wychowujących Dzieci.

Kariera politycznaEdytuj

Wielka BrytaniaEdytuj

2 sierpnia 1999 została kreowana parem dożywotnim jako baronessa Ashton of Upholland. W 2001 została parlamentarnym podsekretarzem stanu w ministerstwie edukacji i zdolności. W 2002 objęła kierownictwo nad projektem Pewnego Startu w tym samym ministerstwie. Dwa lata później parlamentarnym podsekretarzem stanu w ministerstwie spraw konstytucyjnych, gdzie odpowiadała za Archiwa Narodowe i Urząd Państwowej Kurateli. W 2006 lady Ashton została członkiem Tajnej Rady, a w maju 2007 parlamentarnym podsekretarzem stanu w nowo utworzonym resorcie sprawiedliwości.

28 czerwca 2007 nowy premier Gordon Brown postawił ją na czele Izby Lordów, co oznacza automatycznie miejsce wśród ministrów zasiadających w gabinecie. Stanowiska rządowe utraciła w przebudowie gabinetu w październiku 2008^[5].

Unia EuropejskaEdytuj

3 października 2008 ogłoszono, iż rząd Wielkiej Brytanii nominował ją na stanowisko komisarza UE ds. handlu, na którym zastąpiła swego partyjnego kolegę Petera Mandelsona, powołanego w skład gabinetu^[6]. 22 października jej kandydaturę zatwierdził Parlament Europejski^[7].

19 listopada 2009 Rada Europejska powierzyła jej funkcję wysokiego przedstawiciela Unii Europejskiej do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, urzędu utworzonego na mocy traktatu lizbońskiego. Catherine Ashton stała się pierwszą osobą pełniącą to stanowisko^[8]. Funkcję sprawowała do 1 listopada 2014.

Życie prywatneEdytuj

Jest żoną dziennikarza i działacza społecznego, Petera Kellnera. Ma z nim syna Roberta i córkę Rebeckę. Małżonkowie mieszkają w St Albans.

OdznaczeniaEdytuj

2010: parostwo Zjednoczonego Królestwa (baronowa)
2015: Order św. Michała i św. Jerzego klasy Dama Wielkiego Krzyża
2014: Order Podwójnego Białego Krzyża II klasy (cywilny)^[9]

PrzypisyEdytuj

↑ Dept of Politics & International Relations, Royal Holloway, University of London, „Movers and Shakers among the Department’s former students” Accessed 2009-11-19 (archived by WebCite® at [1]).
↑ Development & Alumni Relations, Royal Holloway, University of London, „Alumni in the Media” Accessed: 2009-11-19 (archived by WebCite® at [2]).
↑ Czerwona baronessa. Rzeczpospolita, 23 listopada 2009. [dostęp 2009-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 lutego 2013)].
↑ EU’s new ‘Foreign Minister’ Cathy Ashton was Treasurer of CND. Daily Mail, 22 listopada 2009.
↑ Live text – Brown’s reshuffle, BBC News.
↑ Mark Mardell: Top woman for commission job?. BBC News, 2008-10-03. [dostęp 2008-10-23].
↑ European Parliament confirms Catherine Ashton as new EU Trade Commissioner. Komisja Europejska, 2008-10-22. [dostęp 2008-10-23]. (ang.).
↑ BBC News - Belgian PM Van Rompuy is named as new EU president. [dostęp 2009-11-19].
↑ Odznaczeni Orderem Podwójnego Białego Krzyża II Klasy (od 2014). www.prezident.sk. [dostęp 2014-07-21]. (słow.).

Linki zewnętrzneEdytuj

[1] Dept of Politics & International Relations, Royal Holloway, University of London, „Movers and Shakers among the Department’s former students” Accessed 2009-11-19 (archived by WebCite® at [1]).

[2] Development & Alumni Relations, Royal Holloway, University of London, „Alumni in the Media” Accessed: 2009-11-19 (archived by WebCite® at [2]).

[3] Czerwona baronessa. Rzeczpospolita, 23 listopada 2009. [dostęp 2009-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 lutego 2013)].

[4] EU’s new ‘Foreign Minister’ Cathy Ashton was Treasurer of CND. Daily Mail, 22 listopada 2009.

[5] Live text – Brown’s reshuffle, BBC News.

[6] Mark Mardell: Top woman for commission job?. BBC News, 2008-10-03. [dostęp 2008-10-23].

[7] European Parliament confirms Catherine Ashton as new EU Trade Commissioner. Komisja Europejska, 2008-10-22. [dostęp 2008-10-23]. (ang.).

[8] BBC News - Belgian PM Van Rompuy is named as new EU president. [dostęp 2009-11-19].

[9] Odznaczeni Orderem Podwójnego Białego Krzyża II Klasy (od 2014). www.prezident.sk. [dostęp 2014-07-21]. (słow.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]