Charles Walcott

Charles Doolittle Walcott (ur. 31 marca 1850 w New York Mills, zm. 9 lutego 1927 w Waszyngtonie) – amerykański paleontolog i geolog, specjalista od skamieniałości kambru i ordowiku, odkrywca stanowiska paleontologicznego środkowokambryjskiej fauny w Burgess.

Życiorys edytuj

Walcott nie ukończył szkoły wyższej, jednak dzięki współpracy przy zbieraniu skamieniałości z Louisem Agassizem zdobył wstępną praktyczną, choć nieformalną edukację w zakresie paleontologii, którą następnie od 1876 pogłębiał współpracując z Jamesem Hallem, geologiem stanowym stanu Nowy Jork. Od 1879 pracował w United States Geological Survey, której dyrektorem został w 1894. W 1918 otrzymał Medal Wollastona. Od 1907 do śmierci piastował stanowisko sekretarza Smithsonian Institution.

Badał trylobity ordowickie z rejonu Nowego Jorku i Vermont oraz liczne stanowiska kambru w USA i Kanadzie, jednak głównym osiągnięciem Walcotta stało się odkrycie 31 sierpnia 1909 stanowiska paleontologiczne typu Konservat-Lagerstätte w Górach Skalistych na przełęczy Burgessa (Kolumbia Brytyjska, Kanada) oraz jego wieloletnia eksploracja. Z powodu nietypowości tej fauny i niezbyt zaawansowanej wówczas techniki badania skamieniałości odkrycie Walcotta nie uzyskało znacznego rozgłosu w czasie jego życia, choć było znane i doceniane przez wielu specjalistów. Dopiero w latach 80. XX w. nowe interpretacje okazów Walcotta i nowe badania doprowadziły do ogólnoświatowej sławy zarówno stanowisko w Burgess, jak i jego odkrywcę.

Nazwiskiem Walcotta nazwano szczyt w rejonie Burgess.

Wybrane publikacje edytuj

The Paleontology of the Eureka District, monografia opublikowana przez The Fauna of the Olenellus Zone
Correlation Papers on the Cambrian
Fossil Medusae, monografia opublikowana przez USGS
Cambrian Brachiopoda, monografia opublikowana przez USGS

Bibliografia edytuj

Zofia Kielan-Jaworowska (red.): Mały słownik paleontologiczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1963.