Charles Martin Loeffler

Charles Martin Loeffler (ur. 30 stycznia 1861 w Miluzie, zm. 19 maja 1935 w Medfield w stanie Massachusetts[1][2][3]) – amerykański kompozytor i skrzypek pochodzenia niemieckiego.

Charles Martin Loeffler
Ilustracja
Portret Loefflera autorstwa Johna Singera Sargenta, 1903
Data i miejsce urodzenia

30 stycznia 1861
Miluza

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

19 maja 1935
Medfield

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, skrzypek

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Życiorys

edytuj

Był synem pisarza Karla Loefflera, posługującego się pseudonimem Tornow[1][2]. Jako dziecko wyjechał do Rosji, gdzie jego ojciec otrzymał posadę w guberni kijowskiej[2][3]. Później mieszkał w Debreczynie i Szwajcarii[2][3]. W latach 1874–1877 uczył się w Hochschule für Musik w Berlinie, gdzie jego nauczycielami byli Joseph Joachim, Friedrich Kiel i Woldemar Bargiel[1][2]. Uzupełniające studia odbył w Paryżu u Lamberta Massarta i Ernesta Guirauda[1][2]. W 1878 roku został skrzypkiem w orkiestrze Jules’a Pasdeloupa[1]. Od 1879 do 1881 roku był członkiem orkiestry barona Paula von Derwies w Nicei i Lugano[1][2][3].

W 1881 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych[1][2][3]. W latach 1881–1882 występował w Nowym Jorku w orkiestrze pod batutą Leopolda Damroscha[1][2][3]. W 1882 roku otrzymał posadę pierwszego skrzypka, a w 1884 roku koncertmistrza Boston Symphony Orchestra[1]. W 1887 roku otrzymał amerykańskie obywatelstwo[1][2][3]. W 1903 roku zrezygnował ze stanowiska w Boston Symphony Orchestra i poświęcił się wyłącznie komponowaniu[1][2], ostatnie lata życia spędzając na farmie w Medfield w stanie Massachusetts[3].

Otrzymał order kawalera Legii Honorowej (1919) i doktorat honoris causa Yale University (1926)[2]. Był członkiem American Academy of Arts and Letters[2].

Twórczość

edytuj

Twórczość muzyczna Loefflera utrzymana jest w formach typowych dla francuskiego impresjonizmu[1][2]. Kompozytor wykorzystywał elementy zaczerpnięte z muzyki rosyjskiej, irlandzkiej i hiszpańskiej, sięgał też po elementy jazzu i amerykańskiej muzyki tanecznej[1].

Wybrane kompozycje

edytuj

(na podstawie materiałów źródłowych[2])

Utwory orkiestrowe

  • Les Veillées de l’Ukraine na skrzypce i orkiestrę (1887–1891, zrewid. 1899)
  • Morceau fantastique: Fantastic Concerto na wiolonczelę i orkiestrę (1893)
  • Divertissement na skrzypce i orkiestrę (1894)
  • La Mort de Tintagiles na 2 viole d’amore i orkiestrę (1897, wersja zrewid. na violę d’amore i orkiestrę (1900)
  • Divertissement espagnol na saksofon i orkiestrę (1900)
  • Poem (La Bonne Chanson; Avant que tu ne t’en ailles) (1901, zrewid. 1915)
  • La Villanelle du diable (1901)
  • A Pagan Poem (1904–1906)
  • Memories of My Childhood (Life in a Russian Village (1924)
  • Intermezzo (Clowns) na zespół jazzowy (1928)

Utwory kameralne

  • Danse bizarre na skrzypce (1881)
  • Sekstet smyczkowy (ok. 1885–1892)
  • Sonata skrzypcowa (1886)
  • Kwartet smyczkowy (1889)
  • Kwintet na 3 skrzypiec, altówkę i wiolonczelę (ok. 1894)
  • Oktet na 2 klarnety, 2 skrzypiec, altówkę, wiolonczelę, kontrabas i harfę (ok. 1896)
  • Le passeur d’eau na 2 skrzypiec, 2 altówki i 2 wiolonczele (1900)
  • Deux Rapsodiess na obój, altówkę i fortepian (1901)
  • Poème païen (d’aprés Virgil) na 2 flety, obój, klarnet, rożek angielski, 2 rogi, altówkę, kontrabas, fortepian i 3 trąbki (1901–1902; także wersja pt. Poème antique d’aprés Virgil na 2 fortepiany i 3 trąbki, 1902–1903, zrewid. 1904–1906)
  • Ballade carnavalesque na flet, obój, saksofon, fagot i fortepian (1902)
  • Poème (Scène dramatique) na wiolonczelę i fortepian (1916)
  • Music for 4 Stringed Instruments na kwartet smyczkowy (1917, zrewid. 1918–1919)
  • Historiettes na kwartet smyczkowy i harfę (1922)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • L’Archet na sopran, chór żeński, violę d’amore i fortepian (ok. 1897–1899)
  • The Sermon on the Mount na chór żeński, 2 viole d’amore, violę da gamba, harfę i organy (ok. 1901, niedokończone)
  • Psalm 137 (By the Rivers of Babylon) na chór żeński, organy, harfę, 2 flety i wiolonczelę obbligato (ok. 1901)
  • Ave maris stella na głosy chłopięce, sopran, smyczki, fortepian i organy (ok. 1906–1912)
  • For One Who Fell in Battle na chór (1906; wersja zrewid. pt. Ode for One Who Fell in Battle, 1911)
  • Poème mystique na chór chłopięcy, chór, 4 rogi, 2 kontrabasy, harfę i organy (1907; także wersja na baryton, chór, 4 rogi i 2 kontrabasy, niedokończona)
  • Hora mystica na chór męski i orkiestrę (1915)
  • Beat! Beat! Drums! na głosy męskie i fortepian (1917, także wersja na głosy męskie i orkiestrę 1927–1932)
  • 5 Irish Fantasies na głos i orkiestrę (1920)
  • Canticum fratris solis (Canticle of the Sun) na głos i orkiestrę kameralną (1925)
  • Evocation na głosy żeńskie i orkiestrę (1930)

Opery

  • The Passion of Hilarion (1912–1913)
  • Les Amants jaloux (1918)
  • The Peony Lantern (ok. 1919)

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 403. ISBN 978-83-224-3303-4.
  2. a b c d e f g h i j k l m n o Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2164–2165. ISBN 0-02-865529-X.
  3. a b c d e f g h The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 513–514. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne

edytuj