Chwalibożyce
Chwalibożyce (niem. Frauenhain) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim, w gminie Oława.
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
371[2] |
| Strefa numeracyjna |
71 |
| Kod pocztowy |
55-200[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DOA |
| SIMC |
0879340 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Oława  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu oławskiego  | |
 50°52′05″N 17°18′58″E/50,868056 17,316111[1]
| |
Podział administracyjny
edytujW latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
Krótki opis
edytujW miejscowości znajduje się około 85 budynków mieszkalnych. Kościół rzymskokatolicki pod wezwaniem św. Antoniego należący do parafii Osiek. Ponadto we wsi są dwa sklepy spożywcze, świetlica wiejska oraz Szkoła Podstawowa.
Sport i rekreacja
edytujObok szkoły znajduje się boisko sportowe wyposażone w sztuczne oświetlenie. Boisko powstało przy udziale byłych i obecnych członków lokalnego klubu piłki nożnej LZS Burza-Dombud Chwalibożyce. Zespół ten od sezonu 2013/2014 występuje w klasie okręgowej: grupa Wrocław. Pierwszy sezon na tym szczeblu rozgrywek LZS Burza-Dombud Chwalibożyce zakończył na wysokim 5. miejscu, wśród 16 rywalizujących drużyn[4]
Zabytki
edytujDo wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[5]:
- kościół filialny pw. św. Antoniego, z XIII w., XV w., XIX w.
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 16906
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-03].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 161 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ portal 90minut.pl
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 134. [dostęp 2012-09-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].