Clelia
Clelia – rodzaj dużych węży z podrodziny ślimaczarzy (Dipsadinae) w rodzinie połozowatych (Colubridae). Specjalizują się w ofiofagii, czyli atakują i zjadają inne węże.
| Clelia[1] | |||
| Fitzinger, 1826[2] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – musurana (C. clelia) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina |
Colubroidea | ||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
Clelia | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Coluber clelia Daudin, 1803 | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Zasięg występowania edytuj
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Meksyku, Belize, Gwatemali, Hondurasie, Nikaragui, Kostaryce, Panamie, Kolumbii, Wenezueli, na Trynidadzie, Dominice, Saint Lucia, Grenadzie, w Gujanie, Gujanie Francuskiej, Brazylii, Ekwadorze, Peru, Boliwii, Paragwaju, Argentynie i Urugwaju[5].
Systematyka edytuj
Etymologia edytuj
- Clelia: łac. Cloelia (pol. Klelia), legendarna postać kobieca związana z początkami Rzymu, która została schwytana przez etruskich najeźdźców i trzymana jako zakładniczka, ale udało jej się uciec przepływając przez Tyber[6].
- Brachyruton: gr. βραχυς brakhus „krótki”; ῥυτων rutōn „kołnierz”[3]. Gatunek typowy: Coluber plumbea Wied-Neuwied, 1820.
- Barbourina: Thomas Barbour (1884–1946), amerykański herpetolog[4]. Gatunek typowy: Barbourina equatoriana Amaral, 1924.
Podział systematyczny edytuj
Do rodzaju należą następujące gatunki[5]:
- Clelia clelia (Daudin, 1803) – musurana[7]
- Clelia equatoriana (Amaral, 1924)
- Clelia errabunda Underwood, 1993
- Clelia hussami Morato, Franco & Sanches, 2003
- Clelia langeri Reichle & Embert, 2005
- Clelia plumbea (Wied-Neuwied, 1820)
- Clelia scytalina (Cope, 1867)
Przypisy edytuj
- ↑ Clelia, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ L.J.F.J. Fitzinger: Neue classification der reptilien nach ihren natürlichen verwandtschaften: nebst einer verwandtschafts-tafel und einem verzeichnisse der reptilien-sammlung des K. K. zoologischen museum’s zu Wien. Wien: J. G. Heubner, 1826, s. 29, 55. (niem.).
- ↑ a b A.M.C. Duméril & G. Bibron: Erpétologie générale, ou, Histoire naturelle complète des reptiles. T. 7. Cz. 2. Paris: Roret, 1854, s. 1002. (fr.).
- ↑ a b A.P.G. do Amaral. New genus and species of South American Snakes contained in the United States National Museum. „Journal of the Washington Academy of Sciences”. 14, s. 201, 1924. (ang.).
- ↑ a b P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Clelia. The Reptile Database. [dostęp 2023-11-18]. (ang.).
- ↑ Reptilia. W: L. Agassiz: Nomenclator zoologicus, continens nomina systematica generum animalium tam viventium quam fossilium, secundum ordinem alphabeticum disposita, adjectis auctoribus, libris, in quibus reperiuntur, anno editionis, etymologia et familiis, ad quas pertinent, in singulis classibus. Soloduri: Jent et Gassmann, 1842–1846, s. 11. (łac.).
- ↑ Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 408. ISBN 83-01-14344-4.