Saint Lucia

państwo na Karaibach

Saint Lucia (wym. [seɪnt ˈluʃə]) – państwo w Ameryce Środkowej na Morzu Karaibskim, na wyspie o tej samej nazwie należącej do archipelagu Wysp Nawietrznych, części Małych Antyli.

Saint Lucia
Flaga
Herb Saint Lucia
Flaga Herb
Dewiza: (ang.) The Land, The People, The Light
(Ziemia, Naród, Światło)
Hymn:
Sons and Daughters of Saint Lucia – hymn państwowy
(Synowie i córki Saint Lucia)
God Save the King – hymn królewski
(Boże, chroń Króla)
Położenie Saint Lucia
Język urzędowy

angielski

Stolica

Castries

Ustrój polityczny

monarchia parlamentarna

Typ państwa

królestwo

Głowa państwa

król Karol III

w jego imieniu

gubernator generalny Cyril Errol Charles

Szef rządu

premier Philip Pierre

Powierzchnia
 • całkowita
 • wody śródlądowe


616[1] km²
10

Liczba ludności (2017)
 • całkowita 
 • gęstość zaludnienia


164 994[2]
268 osób/km²

PKB (2023)
 • całkowite 
 • na osobę


2,26 mld[3] USD
12 265[3] USD

PKB (PSN) (2023)
 • całkowite 
 • na osobę


3,40 mld[3] dolarów międzynar.
18 435[3] dolarów międzynar.

Waluta

dolar wschodniokaraibski (XCD)

Niepodległość

od Wielkiej Brytanii
22 lutego 1979

Religia dominująca

katolicyzm[1]

Strefa czasowa

UTC -4

Kod ISO 3166

LC

Domena internetowa

.lc

Kod samochodowy

WL

Kod samolotowy

J6

Kod telefoniczny

+1 758

Mapa Saint Lucia

Ustrój polityczny edytuj

Monarchia konstytucyjna, członek brytyjskiej Wspólnoty Narodów. Konstytucja została uchwalona w 1979. Głową państwa jest monarcha brytyjski, reprezentowany przez mianowanego przez siebie gubernatora generalnego. Władza ustawodawcza należy do 2-izbowego parlamentu, złożonego z 11-osobowego senatu, mianowanego przez gubernatora i 17-osobowej Izby Zgromadzenia, wybieranej na 5 lat w wyborach powszechnych. Władza wykonawcza należy do rządu powoływanego przez gubernatora na wniosek premiera i odpowiedzialnego przed Izbą Zgromadzenia. Na premiera gubernator powołuje przywódcę większości w Izbie Zgromadzenia.

Geografia edytuj

Osobny artykuł: Geografia Saint Lucia.

Wyspa górzysta (wys. do 950 m), pochodzenia wulkanicznego – w zachodniej części wyspy kaldera wulkanu Qualibou (wys. 777 m), Ostatnia erupcja 1766 rok. Wzdłuż wybrzeża występują rafy koralowe. Klimat równikowy wilgotny. Latem i jesienią silne cyklony. Gorące źródła mineralne.

Historia edytuj

Wyspa zamieszkana przez Karaibów. Odkryta prawdopodobnie w 1502 przez Krzysztofa Kolumba. Po raz pierwszy została skolonizowana przez Francuzów w 1635, 25 lat później, w roku 1660, został podpisany traktat z tubylcami[4]. Niedługo później Saint Lucia zainteresowali się Brytyjczycy, była przez długi czas przedmiotem sporu pomiędzy potęgami, przechodziła przez lata z rąk do rąk. W 1814 r. podpisano Traktat Paryski, na mocy którego Francuzi zrzekli się wyspy. W tamtym okresie na Saint Lucia sprowadzano masowo afrykańskich niewolników. Ten proceder został w roku 1834 zakazany prawnie[4]. W latach 1958–1962 wyspa była częścią Federacji Indii Zachodnich. Od 1967 terytorium stowarzyszone z Wielką Brytanią. Od 22 lutego 1979 niepodległe, urząd premiera objął wtedy John Compton, którego w tym samym roku zastąpił Allan Louisy. W 1981 Louisy zrezygnował z funkcji premiera, zastąpił go Winston Cenac. Compton w 1982 odzyskał władzę jako szef rządu utworzonego przez Partię Pracy. Ponownie został premierem w 1987 i 1992. W 1997 premierem został Kenny Anthony.

Od 1990 działa na rzecz unii ekonomicznej i politycznej z Dominiką, Grenadą oraz Saint Vincent i Grenadynami.

Gospodarka edytuj

Podstawą gospodarki państwa jest turystyka, generująca 80% PKB. Udział produkcji przemysłowej w PKB to 16%, rolnictwa – 3%. W latach 2008−2012 Saint Lucia rozwijała się w tempie nie przekraczającym 1%, do czego przyczynił się ogólnoświatowy kryzys gospodarczy i huragan z 2010, który zniszczył uprawy bananowców. W 2013 roku relacja długu publicznego do PKB osiągnęła wartość 73,6%, średnia inflacja wyniosiła 1,5%, natomiast bezrobocie sięgnęło 21,4%. Liczba odwiedzających wyspę w roku 2013 była o 3,2% większa porównaniu z 2012. Wydatki turystów na Saint Lucia w tym czasie wzrosły o 10,1%, w związku z poprawą sytuacji na rynku Stanów Zjednoczonych[5]. W 2009 na Saint Lucia przybyło 98 685 turystów ze Stanów Zjednoczonych, 28 563 z Kanady, 8619 z Europy oraz 64 424 z innych krajów czy obszarów[6].

W 2012 roku głównymi partnerami w eksporcie były: Stany Zjednoczone (34%), Trynidad i Tobago (23,2%), UE (17%), Barbados (8,5%) oraz Saint Vincent i Grenadyny (3%), natomiast w imporcie: Stany Zjednoczone (42,6%), Trynidad i Tobago (23,8%), UE (8,4%), Japonia (4,3) oraz Barbados (3,5%)[5].

Saint Lucia jest członkiem organizacji regionalnych: OPA (Organizacja Państw Amerykańskich), Organizacja Państw Wschodniokaraibskich (OECS), CARICOM, CARIFORUM, ALBA, Petrocaribe. Należy do wyspecjalizowanych agend ONZ, m.in. UNCTAD, UNESCO i FAO[5].

Głównymi zasobami naturalnymi Saint Lucia są lasy i zasoby geotermalne[5]. W uprawie dominują banany, mango, palmy kokosowe, ananasy, kakaowce, drzewka cytrusowe, pochrzyn, papryka i imbir. Eksportowymi towarami są banany, odzież, orzechy i olej kokosowy, cytrusy[7] i awokado[5].

 
Porty lotnicze na Saint Lucia

Podział administracyjny edytuj

Demografia edytuj

85,3% populacji stanowią czarnoskórzy, osoby o mieszanej etniczności 10,9% a 2,2% osoby pochodzenia Hinduskiego, pozostali 1,6%, osoby o nieokreślonej przynależności 0,1% (stan w 2010)[1].

W 2005 alfabetyzacja mieszkańców wyniosła 90%. Przewidywana długość życia kobiet wyniosła 77 lat, mężczyzn – 70[7].

Religia edytuj

Struktura religijna kraju w 2010 roku według The World Factbook[1]:

Osobny artykuł: Archidiecezja Castries.

Przypisy edytuj

  1. a b c d Central America and Caribbean :: Saint Lucia. [w:] The World Factbook [on-line]. CIA, 1 września 2015. [dostęp 2015-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-30)].
  2. The World Factbook – Central Intelligence Agency, cia.gov [dostęp 2017-10-03] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-30] (ang.).
  3. a b c d Dane dotyczące PKB na podstawie szacunków Międzynarodowego Funduszu Walutowego na rok 2023: International Monetary Fund: World Economic Outlook Database, April 2023. [dostęp 2023-05-22]. (ang.).
  4. a b St Lucia profile – Timeline, „BBC News”, 28 maja 2018 [dostęp 2022-08-17] (ang.).
  5. a b c d e Saint Lucia. Informator Ekonomiczny Ministerstwa Spraw Zagranicznych, 1 września 2014. [dostęp 2015-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-09)].
  6. Agata Karkoszka: Analiza Rynku Turystycznego Saint Lucia. AWF Kraków, Wydział Turystyki i Rekreacji, 23 listopada 2012. [dostęp 2015-09-03].
  7. a b Wielki Encyklopedyczny Atlas Świata. T. 16. Ameryka Środkowa. Warszawa: PWN, 2006, s. 57–58. ISBN 978-83-01-14931-4.