Czarkowo (powiat kościański)

wieś w województwie wielkopolskim, powiecie kościańskim

Czarkowowieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Kościan.

Czarkowo
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

kościański

Gmina

Kościan

Liczba ludności (2022)

195[2]

Strefa numeracyjna

65

Kod pocztowy

64-000[3]

Tablice rejestracyjne

PKS

SIMC

0371535

Położenie na mapie gminy wiejskiej Kościan
Mapa konturowa gminy wiejskiej Kościan, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Czarkowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Czarkowo”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Czarkowo”
Położenie na mapie powiatu kościańskiego
Mapa konturowa powiatu kościańskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Czarkowo”
Ziemia52°04′17″N 16°37′25″E/52,071389 16,623611[1]

Historia

edytuj

Wieś historycznie należała do Wielkopolski. Ma metrykę średniowieczną i jest notowana od początku XV wieku. Po raz pierwszy wymieniona została w łacińskojęzycznym dokumencie z 1400 pod nazwą Czarnkow, Czarnkowo, 1459 Czarkowo, 1494 Czarnkow[4].

Miejscowość była wsią mieszczańską należącą do miasta Kościan. W 1530 leżała w powiecie kościańskim Korony Królestwa Polskiego. W 1563 należała do parafii Kościan[4].

Miejscowość założona została na prawie polskim, które decyzją króla polskiego zastąpione zostało prawem magdeburskim. W 1400 król polski Władysław II Jagiełło nadał miastu Kościan prawo magddeburskie oraz przyłączył do dóbr miejskich m. in. wieś Czarkowo poddaje ją jurysdykcji wójta kościańskiego. W 1440 król polski Władysław III Warneńczyk zapisał podczaszemu poznańskiemu i staroście kościańskiemu Łukaszowi Górce 1000 grzywien na mieście Kościanie oraz m. in. na wsiach Bonikowo oraz Czarkowo[4].

Miejscowość odnotowana została także w dokumentach podatkowych. W 1459 na mocy specjalnego przywileju królewskiego mieszczanie kościańscy płacili wspólnie wikariuszom katedry poznańskiej kwotę w ramach dziesięciny snopowej z wsi Czarkowo oraz Nacław. W latach 1564-1565 wsie miejskie należące do Kościana Nacław oraz Czarkowo płaciły co roku czynsz dla zamku tenutariusza] kościańskiego w tym m.in. trzej kmiecie z Czarkowa płacili razem 9 florenów i 24 groszy. W 1530 odnotowano we wsi pobór podatków z 4 łanów osiadłych oraz z jednego łana sołtysa. W latach 1563, 1581 pobrano podatki z 7 łanów osiadlych oraz z 2 łanów należących do sołtysa[4].

W wyniku II rozbioru Rzeczypospolitej w 1793 miejscowość przeszła w posiadanie Prus i jak cała Wielkopolska znalazła się w zaborze pruskim. W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Czarków należała do wsi większych w ówczesnym powiecie Kosten rejencji poznańskiej[5]. Czarków należał do okręgu kościańskiego tego powiatu i stanowił siedzibę majątku Czarków, który należał wówczas do miasta Kościan[5]. Według spisu urzędowego z 1837 roku Czarków liczył 101 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 12 dymów (domostw)[5].

Jesienią 1954 część wsi włączono do Kościana[6]

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Czarkowo, po jej zniesieniu w gromadzie Kościan. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa leszczyńskiego.

Jest to mała wieś, kilometrowej długości położona przy drodze powiatowej na obrzeżach Kościana.

Zobacz też
Czarkowo, Czarków

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 18754
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 173 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b c d Chmielewski 1982 ↓, s. 285–286.
  5. a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 210.
  6. Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z 4 grudnia 1954 r., Nr. 20, Poz. 100.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj