Danuta Mancewicz

polska aktorka

Danuta Zofia Mancewicz (ur. 24 listopada 1922 w Bydgoszczy, zm. 6 stycznia 2008 w Warszawie) – polska aktorka teatralna i korepetytor dykcji. Pionierka dubbingu. Jej głos znały miliony dzieci w PRL-u. Czytała w telewizji kultową bajkę pt. Gąska Balbinka. Użyczyła głosu też jednemu z chłopców w filmie O dwóch takich, co ukradli księżyc, Bolkowi w Wielkiej Podróży Bolka i Lolka – pierwszym polskim pełnometrażowym filmie animowanym, który miał ponad 8,5 miliona widzów. Żadna polska animacja do dziś nie pobiła tego rekordu. Jej ciepły, dźwięczny i młody głos przez całe lata wykorzystywali producenci bajek i filmów dla dzieci. Na drugim roku studiów w PWST - wygrała konkurs na spikerkę polskiego radia, z którym współpracowała przez 75 lat. Największą popularność przyniosła jej audycja Kazimierza Rudzkiego „Wesoły kramik". Danuta była młodszą siostrą tancerki Haliny Mancewicz wykonującej na scenach taniec indywidualny/wyzwolony, który był sztuką w latach 30. XX w., tworem swojej epoki i który odszedł wraz z nią.

Danuta Mancewicz
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1922
Bydgoszcz

Data i miejsce śmierci

6 stycznia 2008
Warszawa

Zawód

aktorka

Odznaczenia
Krzyż Waleczny (dwukrotnie), Krzyż Armii Krajowej, Krzyż Partyzancki, Warszawski Krzyż Powstańczy oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Strona internetowa

Życiorys

edytuj

Córka pułkownika Wacława Mancewicza i Jadwigi z Ossowskich, siostra tancerki Haliny Mancewiczówny. W działalność konspiracyjną zaangażowała się w 1940, początkowo jako łączniczka plutonu w zgrupowaniu Kotłownia, przeszła szkolenie wojskowe i sanitarne. Od marca 1943 była łączniczką w Kedywie Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej (pseud. Danusia, Grażyna). Równocześnie pobierała lekcje aktorstwa u Zofii Małynicz i Henryka Ładosza w Ognisku Rady Głównej Opiekuńczej. Początek powstania warszawskiego spędziła w Śródmieściu, 6 sierpnia 1944 była w grupie, która przedostała się na Wolę. W dniach 13-15 sierpnia 1944 uczestniczyła w organizowaniu szpitala polowego na ulicy Podwale. W nocy z 30 na 31 sierpnia była w grupie, która przedostała się ze Starego Miasta do Śródmieścia. Od 5 września walczyła na Górnym Mokotowie, w nocy z 16 na 17 września 1944 przeprawiła się łódką z rannymi na drugą stronę Wisły (ranna - trafiona kulą już w łódce na środku rzeki)[1]. W styczniu 1945 r. wraz z Zofią Czechowską wróciła po zamarzniętej Wiśle na Żoliborz. Relacja Danuty z udziału w Powstaniu na stronach Muzeum Powstania Warszawskiego. Ukończyła w 1948 PWST w Warszawie (z siedzibą w Łodzi). W swej karierze najbardziej znana jako aktorka głosowa. Użyczyła głosu Lolkowi w filmach z serii Bolek i Lolek, postaciom z dobranocki Przygody Gąski Balbinki oraz Plackowi w filmie O dwóch takich, co ukradli księżyc. Wystąpiła też w kilku epizodycznych rolach filmowych, ostatnia jej rola to babcia Bogusia w serialu M jak miłość. Odcinek, w którym wystąpiła, miał swoją premierę dwa dni po jej śmierci.

1947–1949 Teatr Wojska Polskiego, Łódź stanowisko: aktorka

1949–1951 Teatr Nowy, Łódź stanowisko: aktorka

1952–1955 Teatr Syrena, Warszawa stanowisko: aktorka

1955–1957 Teatr Młodej Warszawy, Warszawa stanowisko: aktorka

1955–1956 Teatr Powszechny, Warszawa stanowisko: aktorka

1957–1960 Teatr Klasyczny, Warszawa stanowisko: aktorka

1960–1961 Teatr im. Stefana Jaracza, Olsztyn-Elbląg stanowisko: aktorka

1974–1974 Teatr Polski, Bielsko-Biała stanowisko: aktorka

1975–1977 Teatr Dramatyczny, Elbląg stanowisko: aktorka

1977–1978 Teatr Dramatyczny, Legnica stanowisko: aktorka

Filmografia

edytuj

Dubbing

edytuj

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Stanisław Likiernik, Emil Marat, Michał Wójcik, Made in Poland. Opowiada jeden z ostatnich żołnierzy Kedywu Stanisław Likiernik, Warszawa: Wielka Litera, 2014, ISBN 978-83-64142-53-6, OCLC 883560827.