Demokracja rad lub demokracja sowiecka – forma demokracji[1] w Komunie Paryskiej[2], a później republikach radzieckich i niektórych innych państwach socjalistycznych, oparta na przedstawicielstwie rad robotników, chłopów i żołnierzy, z języka rosyjskiego „sowietów”.

W Rosji Radzieckiej

edytuj

Demokracja rad miała być ustrojem w czasie dyktatury proletariatu, zgodnie z Konstytucją Rosyjskiej Federacyjnej Republiki Radzieckiej oraz dołączoną do niej Deklaracją praw ludu pracującego i wyzyskiwanego, Rosja stała się republiką Rad Delegatów Robotniczych, Chłopskich i Czerwonoarmijskich, natomiast liszeńcy, czyli kapitaliści i kler, stracili prawa wyborcze czynne i bierne.

Rady Delegatów były wybierane na szczeblach lokalnym i centralnym, lecz pierwsza rada powstała w czasie rewolucji w 1905 roku, w Iwanowie. Jako Parlament, Zjazd Rad miał zgodnie z konstytucją władzę ustawodawczą i wykonawczą, wybierał ze swojego grona Komitet Wykonawczy (tak jak każda rada).

„Cała władza w ręce rad”, te słowa wypowiedziane przez Lenina stały się mottem przewodnim demokracji rad, nie były przyjęte z entuzjazmem, ponieważ w czasie gdy je wypowiadał, SDPRR(b) miała w nich mniejszość (ok 10%). Dopiero kiedy jego partia przewodniczyła rewolucji październikowej zdobyła większość w radach, szczególnie w wielkich miastach, Moskwie i Petersburgu.

Najważniejsze przejęcia władzy przez Rady Delegatów

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. N.S. Timasheff, The Soviet Concept of Democracy, „The Review of Politics”, 12 (4), 1950, s. 506–518, ISSN 0034-6705 [dostęp 2025-02-15].
  2. Karl Marx, The Civil War in France: The Paris Commune, maj 1871 [dostęp 2025-02-15] (ang.).