Egiryn
Egiryn – minerał z grupy krzemianów łańcuchowych, zaliczany do grupy piroksenów – klinopiroksen. Minerał należy do grupy minerałów rzadkich. Wraz z jadeitem oraz kosmochlorem tworzy szereg jadeitu.
| |||
| |||
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny | NaFe(Si2O6) – krzemian sodowo-żelazowy | ||
Twardość w skali Mohsa | 6 | ||
Przełam | nierówny | ||
Łupliwość | doskonała, dwukierunkowa | ||
Pokrój kryształu | słupkowy, tabliczkowy | ||
Układ krystalograficzny | jednoskośny | ||
Gęstość minerału | 3,5 -3,6[1] g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | czarna, ciemnozielona | ||
Rysa | białoszara, żółtawa do brązowej lub zielona | ||
Połysk | szklisty | ||
Współczynnik załamania | nα = 1,720 - 1,778 nβ = 1,740 - 1,819 nγ = 1,757 - 1,839 | ||
Inne | dwójłomność δ = 0,037 - 0,061, półprzezroczysty do nieprzezroczystego |
NazwaEdytuj
Pierwszy raz została opisana próbka pozyskana z Rundemyr, Øvre Eiker, Buskerud, w Norwegii w 1835 roku. Minerał swoją nazwę wywodzi od Ägira, nordyckiego boga morza[1]. Czasami można spotkać się z nazwą minerału akmit (z (gr.) ἀκμή - "punkt, krawędź"), co nawiązuje do pokroju kryształów.
WłaściwościEdytuj
Często tworzy kryształy tabliczkowe, listewkowe, igiełkowe, długosłupkowe, których wierzchołek stanowi wydłużona piramida. Występuje w postaci włosków lub delikatnych włókien, które łączą się w skupienia włókniste o barwach od ciemnozielonej do zielonoczarnej. Często wykazuje prążkowanie zgodne z wydłużeniem słupa. Jest kruchy, przeświecający.
WystępowanieEdytuj
Występuje w skałach magmowych, zasobnych w alkalia (skały alkaliczne) zwłaszcza w sód. Bywa spotykany w granitach, granodiorytach, pegmatytach, trachitach.
Miejsca występowania: Norwegia – Skaadoe, Brevig, Grenlandia, Rosja – Półwysep Kolski, USA – Arkansas, Montana, Zambia, Norwegia, Kanada.
W Polsce- został stwierdzony w rejonie Cieszyna i Żywca w Beskidach.
ZastosowanieEdytuj
Ta sekcja od 2015-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
- interesuje naukowców,
- poszukiwany i ceniony przez kolekcjonerów.
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b mindat.org - Aegirine(ang.) (dostęp: 27-05-2011)