Emanuel Moravec

Emanuel Moravec (ur. 17 kwietnia 1893 w Pradze, zm. 5 maja 1945 tamże) – czeski wojskowy (pułkownik) i publicysta, najbardziej aktywny czeski kolaborant podczas II wojny światowej.

Emanuel Moravec
Data i miejsce urodzenia	17 kwietnia 1893 Praga
Data i miejsce śmierci	5 maja 1945 Praga
Minister szkolnictwa i oświaty Protektoratu Czech i Moraw
Okres	od 1942 do 1945
Poprzednik	Jan Kapras

Życiorys

W 1912 ukończył szkołę średnią. Brał udział w I wojnie światowej w szeregach armii austro-węgierskiej. Walczył w Galicji. W 1915 dostał się do niewoli rosyjskiej. W 1918 wstąpił do Korpusu Czechosłowackiego, przechodząc cały jego szlak bojowy na Syberii. W 1920 powrócił drogą morską wraz z pozostałymi żołnierzami Legionu poprzez Władywostok do niepodległej Czechosłowacji. Służył w armii czechosłowackiej. Do 1923 był oficerem sztabowym w Użhorodzie, zaś do 1927 w Pradze. W latach 1931–1938 wykładał nauki wojskowe w wyższej szkole wojskowej w Pradze, od 1933 w stopniu pułkownika sztabu generalnego. Był autorem licznych artykułów w specjalistycznych pismach wojskowych (pod pseudonimem „Stanislav Yester”). Po zajęciu Czechosłowacji przez wojska niemieckie i utworzeniu Protektoratu Czech i Moraw w marcu 1939, podjął bardzo aktywną kolaborację z hitlerowcami. 19 stycznia 1942 został ministrem szkolnictwa i oświaty w rządzie Protektoratu Czech i Moraw. Stał się symbolem kolaboracji z Niemcami, nazywanym „czeskim Quislingiem”. W maju 1942 utworzył Kuratorium do spraw wychowania młodzieży w Czechach i na Morawach, zajmujące się reedukowaniem i germanizowaniem czeskiej młodzieży w wieku od 10 do 18 lat, pochodzącej z czystych rasowo rodzin. 5 maja 1945, po wybuchu powstania praskiego, popełnił samobójstwo.

W 1997 powstał film dokumentalny pt. Až na dno zrady – Emanuel Moravec w reżyserii Karela Fuksy, przedstawiający życie i działalność Moravca.

Linki zewnętrzne

• Biografia Emanuela Moravca (cz.)
• Biografia Emanuela Moravca (ros.)