Wikipedia

Emvin Cremona

Emvin Cremona, a właściwie Emanuel Vincent Cremona (ur. 27 maja 1919, zm. 29 stycznia 1987) – jeden z najwybitniejszych malarzy maltańskich XX wieku; twórca pejzaży, dekoracji kościołów, projektów znaczków pocztowych i malarstwa abstrakcyjnego[1][2].

Emvin Cremona
Emanuel Vincent Cremona
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1919
Valletta

Data i miejsce śmierci

29 stycznia 1987
Valletta

Narodowość

maltańska

Dziedzina sztuki

malarstwo, grafika, projektowanie znaczków pocztowych

Odznaczenia
Kawaler Orderu Świętego Sylwestra
Multimedia w Wikimedia Commons

Dzieciństwo i młodość edytuj

Emanuel Vincent Cremona – jego imiona chrzestne zostały wkrótce skrócone do Emvin – urodził się 27 maja 1919[3] w Valletcie na Malcie. Nie pochodził z rodziny artystycznej, a raczej nastawionej praktycznie. Emvin od najmłodszych lat pokazywał, że ma wielki talent artystyczny, ale musiał przezwyciężać uprzedzenia i sprzeciwy, zarówno wewnątrz kręgu rodzinnego, jak i ogólnie w środowisku społecznym[1][4].

Edukacja i studia edytuj

Do 1936 uczęszczał do włoskojęzycznej Scuola Umberto I w celu uzyskania formalnej edukacji. W roku 1935, w wieku 16 lat zaczął uczęszczać do Government Art School w Msidzie[5], jego kolegami z klasy byli Willie Apap (1918–1970), Anton Inglott (1915–1945), Esprit Barthet (1919–1999) i Victor Diacono (1915–2009). Ich wiodącymi nauczycielami i mentorami byli Edward Caruana Dingli (1876–1950) ze swoim bratem Robertem (1881–1940) oraz Carmenu Mangion (1905–1997)[4]. W latach 1938–40 Cremona studiował, wraz z Antonem Inglottem, Espritem Barthetem i Giorgio Precą (1909–1984) w Rzymie w Regia Accademia delle Belle Arti[1][4].

Jednak po wybuchu II wojny światowej ich sytuacja stała się bardzo trudna, i w 1941 roku Emvin Cremona wrócił na Maltę z Antonem Inglottem i został powołany do wojska, gdzie był zaangażowany w wymyślanie zakamuflowanych osłon na stanowiska obronne wokół wybrzeży maltańskich[4]. W latach 1945–1947 Cremona kontynuował studia w Londynie, w renomowanej Slade School of Fine Art. W międzyczasie, w miesiącach letnich 1946 uczęszczał do paryskiej Ecole Superieur de Beaux Arts[4][5].

Dorosłe życie i twórczość edytuj

Emvin wrócił na Maltę w 1948. Ożenił się z Lilian Gatt i osiadł w spokojnym życiu rodzinnym. Z tego małżeństwa urodziło się czworo dzieci, trzy córki i syn Marco, który poszedł w ślady ojca w sztuce[6]. W tym samym roku Emvin zastąpił również Edwarda Caruanę Dingli na stanowisku nauczyciela malarstwa w School of Arts, z którego w 1960 zrezygnował pod naporem pracy artystycznej[4][5]. Jego dom-studio w Valletcie znajdował się w sąsiedztwie Upper Barrakka Gardens; dziś mieści się w nim luksusowy hotel butikowy[7][8].

Malarstwo edytuj

Pierwsze poważne zamówienie Emvin Cremona otrzymał po śmierci w 1945 jego długoletniego przyjaciela i kolegi-artysty Antona Inglotta. Było to zlecenie kontynuacji pracy Inglotta dekorowania kościoła św. Józefa w Msidzie. Zamówienie z Msidy okazało się początkiem kariery artystycznej, która miała okazać się zarówno dochodowa, jak i artystycznie satysfakcjonująca[4]. Następnie przyszły zlecenia na dekoracje kościołów we Florianie, Mqabbie, Hamrun i Balzan - choć nigdy nie udało mu się doprowadzić do końca tego ostatniego[4]. Jego prace można znaleźć w wielu innych kościołach na Malcie i Gozo, w tym w Paoli[9][10], Burmarrad[11], sanktuarium Ta’ Pinu[12], a także w porcie lotniczym Luqa[7] oraz kolekcjach osób prywatnych i instytucji[1][13].

Prace Cremony znajdują się również w siedzibie ONZ w Nowym Jorku oraz w kwaterze głównej Światowej Organizacji Zdrowia w Genewie[14] oraz w kolekcji zmarłej królowej Elżbiety II[7].

W późnych latach 60. XX wieku Cremona zaczął próby z abstrakcyjnymi pracami w technice impasto zawierającymi żwir, piasek, szkło gipsowe i inne materiały; później zaś kolaże Broken Glass[3][4]. Prace te szturmem podbiły maltańską scenę artystyczną[4], kreując Cremonę na pioniera modernizmu na Malcie[15].

Projekty znaczków pocztowych edytuj

Przez 23 lata Cremona współpracował z Departamentem Poczty, projektując jedne z najlepszych znaczków Malty. Od pierwszego zestawu w 1957 do ostatniego w 1980, Cremona był odpowiedzialny za 62 serie znaczków, zawierające ponad 170 różnych oryginalnych projektów, a jego zaangażowanie w projektowanie maltańskich znaczków pocztowych jest uważane za „złotą erę” filatelistyki maltańskiej[2].

Seria z okazji 25. rocznicy odznaczenia Malty Krzyżem Jerzego wyemitowana w kwietniu 1957 zapoczątkowała karierę Cremony jako projektanta znaczków. Projekty tego zestawu są odważne i kolorowe, przedstawiając dwie sceny wojenne i personifikację Malty. Jego projekty na Boże Narodzenie 1967 są niezwykle nowatorskie, wprowadzając format tryptyku w trapezoidalną ramę i solidną dawkę złota. Inne ważniejsze projekty to seria upamiętniająca wyzwolenie się Malty spod panowania brytyjskiego w 1964, 400-lecie Wielkiego Oblężenia i seria definitywna z 1965[2][12].

Inne projekty edytuj

Emvin Cremona zaprojektował także Medal Zasługi nadawany w latach 1968–1971. Medal ten został ostatecznie zastąpiony przez Ġieh ir-Repubblika[12][16]. W 1970 zaprojektował Pawilon Maltański na Światową Wystawę Expo ’70 w Osace w Japonii[6].

Schyłek życia i śmierć edytuj

W 1984 artysta ciężko zachorował, jego prawa ręka musiała zostać amputowana[6]. Emvin Cremona zmarł 31 stycznia 1987 w Valletcie[1][6].

Upamiętnienie edytuj

Emvin Cremona był odznaczony papieskim Orderem Świętego Sylwestra III klasy, a także dwoma odznaczeniami maltańskimi[6].

Imieniem artysty nazwany został jeden z ogrodów publicznych w Attard – Il-Gardina Emvin Cremona; wiosną 2004, z okazji przystąpienia Malty do Unii Europejskiej, MaltaPost i organizacja Heritage Malta zorganizowały w sali wystawowej Narodowego Muzeum Archeologicznego w Valletcie wystawę „Historia Malty na znaczkach” na bazie znaczków pocztowych zaprojektowanych przez Emvina Cremonę i innych powiązanych artefaktów z narodowej kolekcji kraju[6].

Dorobek artysty był eksponowany na różnych wystawach[2][13][14][17][18][19] oraz sprzedawany na aukcjach, znajdując uznanie kolekcjonerów[20][21].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e Emvin Cremona 1919–1987. Culture Malta. [dostęp 2022-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-31)]. (ang.).
  2. ↑ a b c d Teodor Reljic: The reduced masterpieces of Emvin Cremona. [w:] Malta Today [on-line]. 2016-09-14. [dostęp 2022-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-31)]. (ang.).
  3. ↑ a b Dennis Vella. Emvin Cremona and Rome: A Lasting Influence. „Storja : 30th anniversary edition”, 2008. [zarchiwizowane z adresu 2020-07-09]. (ang.). 
  4. ↑ a b c d e f g h i j Dominic Cutajar: Emvin Cremona (1919-1987): a singular venturer in chromatic harmony. W: Victor Fenech (ed.): Malta: Six Modern Artists. Malta: Malta University Services Ltd., 1991. [dostęp 2022-12-18]. (ang.).
  5. ↑ a b c Emvin Cremona. Il-Mosta: The Mosta Archives, 04.1987. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-09)]. (malt.).
  6. ↑ a b c d e f Денис Кацевич: Эмвин Кремона / Emvin Cremona. Люди / биографии, истории, факты, фотографии, 2018-05-28. [dostęp 2023-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-28)]. (ros.).
  7. ↑ a b c Denise Rejec: Emvin Cremona ‒ the family man behind the artist. [w:] Times of Malta [on-line]. 2020-06-14. [dostęp 2023-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-01)]. (ang.).
  8. ↑ Harbour Heights, accommodation in Valletta - The Story. Harbour Heights. [dostęp 2023-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-02-13)]. (ang.).
  9. ↑ Paola titular painting of the Blessed Virgin of Lourdes undergoing restoration. www.bov.com, 2021-05-19. [dostęp 2023-02-04]. (ang.).
  10. ↑ Paola titular painting of the Blessed Virgin of Lourdes undergoing restoration. [w:] Newsbook [on-line]. 2021-05-19. [dostęp 2023-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-02-04)]. (ang.).
  11. ↑ Two more by Emvin Cremona. Father Julian's Blog, 2013-09-28. [dostęp 2023-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-14)]. (ang.).
  12. ↑ a b c Jilian Mallia: An artist’s vision: MUZA is commemorating this renowned Maltese artist next week. GuideMeMalta.com, 2019-05-23. [dostęp 2023-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-02-04)]. (ang.).
  13. ↑ a b Emvin Cremona artworks loaned to exhibition. [w:] The Malta Independent [on-line]. 2021-07-16. [dostęp 2023-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-02-04)]. (ang.).
  14. ↑ a b Alvin Vassallo: 100 years since the birth Emvin Cremona – pioneer in design of Maltese stamps. [w:] TVM [on-line]. 2019-05-24. [dostęp 2023-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-02-04)]. (ang.).
  15. ↑ Joseph Agius: The Maltese artist who broke glass. [w:] Times of Malta [on-line]. 2020-04-30. [dostęp 2023-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-06)]. (ang.).
  16. ↑ Emvin Cremona (1919-1987): The man and his art. Heritage Malta, 2019. [dostęp 2023-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-02-04)]. (ang.).
  17. ↑ Original stamp design artworks by Chev. Emvin Cremona. What's on Malta, 2016. [dostęp 2023-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-23)]. (ang.).
  18. ↑ The Art of Emvin Cremona. 2021. [dostęp 2023-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-30)]. (ang.).
  19. ↑ Landmark Emvin Cremona Exhibition at Il-Ħaġar Museum. IL-ĦAĠAR / Heart of Gozo, 2021. [dostęp 2023-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-02)]. (ang.).
  20. ↑ Emvin Cremona (Maltese, 1919–1987). artnet. [dostęp 2023-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-02-13)]. (ang.).
  21. ↑ Sold at Auction: Emanuel Vincent Cremona. [dostęp 2023-02-13]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Emvin_Cremona&oldid=69637419”