Epipremnum giganteum

Epipremnum giganteum (Roxb.) Schott – gatunek wieloletnich, wiecznie zielonych pnączy z rodziny obrazkowatych, pochodzących z obszaru od Indochin do Malezji, zasiedlających górskie skały kwarcowe, wapienie i marmury na zboczach wzgórz i klifach, lasy górskie i podgórskie, plantacje palm olejowych na aluwiach bogatych w żelazo, wilgotne lasy równikowe oraz śródleśne bagna, na wysokości od 90 do 170 m n.p.m.

Epipremnum giganteum
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

żabieńcowce

Rodzina

obrazkowate

Podrodzina

Monsteroideae

Rodzaj

epipremnum

Gatunek

Epipremnum giganteum

Nazwa systematyczna
Epipremnum giganteum (Roxb.) Schott
Bonplandia (Hannover) 5: 45 (1857)
Synonimy
  • Pothos giganteus Roxb.
  • Monstera gigantea (Roxb.) Schott
  • Scindapsus giganteus (Roxb.) Schott
  • Rhaphidophora gigantea (Roxb.) Ridl.

Morfologia

edytuj
Pokrój
Bardzo duże do gigantycznych liany o długości do 60 metrów. Rośliny młodociane tworzą niewielkie naziemne kolonie.
Łodyga
U dorosłych roślin łodyga osiąga 1–3,5 cm średnicy. Międzywęźla osiągają długość od 1,5 do 20 cm i przedzielone są wyraźnymi bliznami liściowymi. Starsze pędy zdrewniałe, wyjątkowo skorkowaciałe, brązowe.
Korzenie
Korzenie czepne rzadko położone na łodydze. Korzenie powietrzne często bardzo długie, wolne, korkowaciejące.
Liście
Katafile i profile szybko obsychające i odpadające. Liście właściwe rozmieszczone są równomiernie. Ogonki liściowe o długości od 33 do 62,5 cm i średnicy do 2 cm, tworzące pochwę liściową. Blaszki liściowe o wymiarach 5,5–120×8,5–50 cm, całobrzegie, podłużno-eliptyczne, lekko sierpowate, niemal spiczaste, o niesymetrycznej, zaokrąglonej nasadzie.
Kwiaty
Rośliny tworzą pojedynczy (rzadziej więcej) kwiatostan typu kolbiastego pseudancjum, który wyrasta z pochwy liściowej. Pęd kwiatostanowy o długości od 5 do 8 cm, jasnozielony. Pochwa kwiatostanu łódkokształtna, krótko haczykowato zakończona, osiągająca długość 33,5 cm, z zewnątrz zielona, wewnątrz woskowo-sina do głęboko żółtej. Kolba o wymiarach 15,5–28,5×1,5–4,5 cm, siedząca, cylindryczna, pomarańczowa. Kwiaty o średnicy od 2,5 do 4 mm, obupłciowe. Zalążnie o wymiarach 3–10×2,5–4 mm, eliptyczne, wierzchołkowo spłaszczone, jednokomorowe, zawierające 2 zalążki. Szyjki słupków o długości do 10 mm, trapezoidalne, masywne, spłaszczone wierzchołkowo, zakończone równowąskim znamieniem o wymiarach około 0,8–3×0,1–0,5 mm. Pręciki 4 na kwiat, o spłaszczonych nitkach o długości 1 mm i wąsko eliptycznych główkach o wymiarach 2×0,75–1 mm.
Owoce
Janozielone, a po dojrzeniu pomarańczowe jagody. Nasiona o wymiarach około 5×2 mm, lekko zakrzywione, jasnobrązowe.

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-11-14] (ang.).

Bibliografia

edytuj