Eucaudomyia

wymarły rodzaj owadów z rzędu muchówek

Eucaudomyia – wymarły rodzaj owadów z rzędu muchówek, jedyny z rodziny Eucaudomyiidae. Obejmuje tylko jeden znany gatunek: Eucaudomyia longicerci.

Eucaudomyia
Grimaldi, 2016
Okres istnienia: cenoman
100.5/93.9
100.5/93.9
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

owady uskrzydlone

Infragromada

nowoskrzydłe

Nadrząd

skrytoskrzydłe

Rząd

muchówki

Podrząd

muchówki krótkoczułkie

Rodzina

Eucaudomyiidae

Rodzaj

Eucaudomyia

Typ nomenklatoryczny

Eucaudomyia longicerci Grimaldi, 2016

Rodzaj i gatunek typowy zostały opisane w 2016 roku przez Davida Grimaldiego. Opisu dokonano na podstawie inkluzji dwóch samic, pochodzących z wczesnego cenomanu w kredzie, znalezionych na terenie Mjanmy. Takson ten umieszczono w monotypowej rodzinie Eucaudomyiidae w obrębie muchówek krótkoczułkich, rezygnując z klasyfikacji do infrarzędu lub nadrodziny. Najbliższy wydaje się być do Archisargoidea jednak ma inaczej osadzone czułki i zbyt silnie zredukowane użyłkowanie by przyporządkować go do tej nadrodziny[1].

Muchówki te miały krótkie i bardzo szerokie ciało o długości od 5,33 do 5,51 mm oraz skrzydła długości od 2,38 do 2,9 mm. Głowa była prawie kulista, mała w stosunku do tułowia, o szczątkowym aparacie gębowym, dużych policzkach i bardzo wąskiej twarzy. Duże oczy złożone zajmowały ¾ przodu głowy, ale nie stykały się ze sobą. Dobrze rozwinięte przyoczka umieszczone były na trójkącie przyoczkowym. Czułki były krótkie, dwuczłonowe i osadzone frontalnie. Bardzo szeroki, 1,7 raza szerszy od głowy tułów cechowały: bark większych szczecinek, przedplecze w formie cienkiego kołnierza, nieco wypukły wierzch śródplecza, bardzo mała tarczka i silnie zredukowane fragmy. Użyłkowanie skrzydła odznaczało się: żyłką kostalną biegnącą przez połowę jego długości, nieco krótszą od niej i kompletną żyłką subkostalną, grubą żyłką radialną R1, prostym sektorem radialnym, szczątkową i nierozgałęzioną żyłką medialną, łukowatą i ku szczytowi zanikającą przednią żyłką kubitalną oraz równoległą do niej tylną żyłką kubitalną. Odnóża odznaczały się barakiem ostróg na goleniach i krótkimi stopami z pazurkami, przylgami i poduszeczkowatymi empodiami. Końcowa część odwłoka samicy wykształcona była w postaci długiego i smukłego, scyzorykowatego owiskaptu oraz długich, smukłych przysadek odwłokowych[1].

Przypisy edytuj

  1. a b David A. Grimaldi. Diverse orthorrhaphan flies (Insecta: Diptera: Brachycera) in amber from the Cretaceous of Myanmar: Brachycera in Cretaceous amber, part VII. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 408, s. 1-131, 2016. American Museum of Natural History.