Eudokia, Eudocja, Flavia Eudocia[1] (439–474?) – starsza córka cesarza Walentyniana III, żona Palladiusza, syna cesarza Petroniusza Maksymusa, a także Huneryka, syna króla Wandalów Genzeryka. Jej młodszą siostrą była Placydia, żona cesarza Olibriusza.

Eudokia
Dynastia

teodozjańska

Data urodzenia

439

Data śmierci

474?

Ojciec

Walentynian III

Matka

Licynia Eudoksja

Mąż

1. Palladius
2. Huneryk

Dzieci

Hilderyk

W 442 Walentynian III zawarł pokój z Wandalami, którzy w 439 zajęli bez walki Kartaginę i zaczęli atakować Sycylię i wybrzeża Italii. Oprócz uznania władzy Genzeryka w Afryce i gwarancji dostaw pszenicy do Rzymu porozumienie obejmowało również zaręczyny cesarskiej córki z Hunerykiem, wandalskim następcą tronu. Ze względu na młody wiek Eudokii (miała zaledwie kilka lat), małżeństwo przesunięto w czasie. Poza tym Huneryk w tym czasie pozostawał w związku z księżniczką wizygocką, córką Teodoryka I[2][3][4].

Po zamordowaniu jej ojca Walentyniana III rozpoczęła się walka o władzę nad zachodnią częścią imperium. W tej walce Petroniusz Maksymus wspierał pieniędzmi zarówno Maksymiana jak i Majoriana, a dla wzmocnienia swojej pozycji zmusił do ślubu wdowę po Walentynianie Licynię Eudoksję, zaś jej córkę Eudokię przymusił do ślubu ze swoim synem Palladiuszem, mimo że już wcześniej była ona zaręczona z Hunerykiem. Z tego powodu, być może przy pomocy samej Eudokii, Genzeryk najechał Italię i zdobył Rzym 3 czerwca 455. Petroniusz i Palladiusz zostali zamordowani przez Rzymian, gdy próbowali ucieczki przed Wandalami. Genzeryk wywiózł Eudokię oraz jej matkę i siostrę do Afryki, gdzie wkrótce Eudokia została żoną Huneryka[5][6][4].

Małżeństwo z Hunerykiem zostało zawarte prawdopodobnie pod koniec 456. Eudokia urodziła około 460 syna Hilderyka ostatniego prawowitego króla Wandalów (523–530). Oprócz Hilderyka urodziła jeszcze kilku synów. Po 16 latach małżeństwa prawdopodobnie w 472 uciekła od męża i udała się do Jerozolimy i tam pozostała do śmierci. Powodem rozstania miały być względy religijne, to znaczy ariańskie wyznanie Huneryka. Porzucony król wandalski zażądał od cesarza wschodniorzymskiego Zenona zwrotu majątku żony[7][8].

Wywód przodków:

4. Konstancjusz III      
    2. Walentynian III
5. Elia Galla Placydia        
      1. Eudokia
6. Teodozjusz II    
    3. Licynia Eudoksja    
7. Atena Eudokia      
 

Przypisy

edytuj
  1. Krawczuk 1991 ↓, s. 590.
  2. Krawczuk 1991 ↓, s. 514.
  3. Strzelczyk 1992 ↓, s. 137.
  4. a b Pawlak 2010 ↓, s. 47.
  5. Krawczuk 1991 ↓, s. 528,532.
  6. Strzelczyk 1992 ↓, s. 140.
  7. Krawczuk 1991 ↓, s. 532.
  8. Strzelczyk 1992 ↓, s. 142, 147, 164.

Bibliografia

edytuj