Felicjan Białogłowski
Felicjan Białogłowski herbu własnego (zm. po 1693) – rotmistrz armii koronnej, wojski przemyski.
 herb Białogłowskich | |
| Data śmierci |
po 1693 |
|---|---|
| Rodzice |
Katarzyna z Kożuchowskich |
| Małżeństwo |
Anna z Laskowskich |
| Dzieci |
synowie: Ignacy, Marcin, Andrzej, Franciszek, Jan |
| Wojny i bitwy |
Bitwa pod Chocimiem (1673), wojna polsko-turecka 1683-1699, |
| Administracja | |
Życiorys edytuj
Pochodził ze szlacheckiej rodziny Weiskopffów wywodzącej się z Inflant, jego ojciec, o nieznanym imieniu, poślubił Katarzynę z Kożuchowskich i osiadł w dobrach żony w ziemi przemyskiej[1]. Felicjan przyjął spolszczoną wersję swojego nazwiska – Białogłowski. Karierę w wojsku koronnym rozpoczął w 1655, w czasie najazdu szwedzkiego na Rzeczpospolitą jako towarzysz pancerny. W 1663 został mianowany rotmistrzem chorągwi tatarskiej, przez ponad trzydzieści lat dowodził chorągwiami lekkiej jazdy tatarskiej, wołoskiej i jazdy pancernej, walczył we wszystkich konfliktach Rzeczypospolitej w latach 1663–1693.
Był specjalistą od zadań wywiadowczych, ubezpieczających i działań dywersyjnych na tyłach wroga. Podczas rokoszu Lubomirskiego opowiedział się po stronie Jana Kazimierza. W 1665 poprowadził wyprawę łupieską na majątki Lubomirskiego, walczył w bitwie pod Mątwami. Był uczestnikiem walk z Tatarami, podczas wypraw hetmana Sobieskiego w latach 1671 i 1672[2]. W latach 1663–1691 pełnił funkcję wojskiego ziemi przemyskiej. W 1671 sejmik wiszeński wysłał go jako swojego delegata do hetmana Jana Sobieskiego z podziękowaniem za zwycięstwo nad Tatarami oraz w sprawie podziału hiberny. Jesienią 1672 eskortował z chorągwią tatarską misję komisarzy zawierających traktaty pokojowe z Turcją, w Buczaczu.
W czasie kampanii wiedeńskiej dowodził chorągwią pancerną. Walczył w bitwach pod Wiedniem i Parkanami.
Podczas wypraw Sobieskiego do Mołdawii w 1684, 1686, 1691 dowodził chorągwią pancerną w pułku Hieronima Lubomirskiego.
Rodzina edytuj
Żonaty z Anną z Laskowskich. Z tego związku pięciu synów: Ignacy, Marcin, Andrzej, Franciszek zmarli bezpotomnie oraz Jan żonaty z Franciszką Morską. I dwie córki: Katarzyna i Barbara.
Był posiadaczem majątków ziemskich Czerniechów[3], Delejów i Laszki.
Zmarł po 1693
Przypisy edytuj
- ↑ Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, tom I, Gebethner i Wolff, Warszawa 1904, s. 158.
- ↑ Marek Wagner, Słownik Biograficzny oficerów polskich drugiej połowy XVII wieku, tom I, Oświęcim 2013, s. 18.
- ↑ Adam Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1902, tom 1, s. 188.
Bibliografia edytuj
- Kazimierz Piwarski, hasło: „Felicjan Białogłowski”, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. II, Kraków 1936.
- Marek Wagner, Słownik Biograficzny oficerów polskich drugiej połowy XVII wieku, tom I, Oświęcim 2013, s. 18.