Feliks Szlachtowski

Feliks Szlachtowski (ur. 20 listopada 1820 we Lwowie, zm. 11 marca 1896 w Wojsławiu koło Mielca) – prawnik, prezydent Krakowa w latach 18841893, członek honorowy Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Krakowie[1].

Feliks Szlachtowski
Data i miejsce urodzenia

20 listopada 1820
Lwów

Data i miejsce śmierci

16 maja 1896
Wojsław, obecnie dzielnica Mielca

Prezydent Krakowa
Okres

od 17 września 1884
do 10 maja 1893

Poprzednik

Ferdynand Weigel

Następca

Józef Friedlein

Życiorys

edytuj

Studia prawnicze ukończył w 1842 na Uniwersytecie Lwowskim, trzy lata później uzyskał doktorat. Pracował jako urzędnik sądowy we Lwowie, Czerniowcach i Złoczowie. Po uzyskaniu nominacji na adwokata krajowego w 1861 zamieszkał w Krakowie i tutaj otworzył prywatną praktykę adwokacką.

W latach 1862–1870 wykładał jako profesor na Wydziale Prawa UJ, od 1872 był członkiem Akademii Umiejętności.

W 1866 został członkiem Rady Miejskiej Krakowa. W latach 1869–1873 pełnił funkcję wiceprezydenta Krakowa, będąc najbliższym współpracownikiem prezydenta Józefa Dietla.

W latach 1879–1885 był wiceprezesem, a następnie do 1892 prezesem krakowskiej Kasy Oszczędności. Od 1887 pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Muzycznego w Krakowie. W latach 1874–1881 był członkiem rady nadzorczej Galicyjskiego Banku dla Handlu i Przemysłu, zasiadał we władzach Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego.

 
Grób prof. Feliksa Szlachtowskiego na cmentarzu Rakowickim

17 września 1884 sam został zaprzysiężony na funkcję prezydenta Krakowa, ponownie wybrany w dniu 3 grudnia 1890 na tym stanowisku pozostał do 10 maja 1893, w którym to dniu złożył rezygnację z funkcji prezydenta miasta[2]. Za czasów jego prezydentury w Krakowie:

  • wybudowano Teatr Miejski (dziś Teatr im. Juliusza Słowackiego).
  • Uniwersytet Jagielloński otrzymał nowy budynek Collegium Novum, Drukarnia Uniwersytecka przeniosła się do nowego, własnego budynku przy ul. Czapskich.
  • na Wawel do Katedry sprowadzono prochy Adama Mickiewicza.
  • W 1886, po wygaśnięciu 25-letniego kontraktu, wykupiono z rąk Towarzystwa Dessauskiego miejską gazownię i rozpoczęło prowadzić ją na własny rachunek.
  • Wybudowano i oddano do użytku nowy gmach urzędu pocztowego (obecna Poczta Główna).
  • Otwarto Park Miejski im. dr. Henryka Jordana.

W uznaniu zasług otrzymał tytuł szlachecki od cesarza Franciszka Józefa I, a 2 lutego 1894 miasto Kraków nadało mu honorowe obywatelstwo.

Pochowany został na cmentarzu Rakowickim[3] (kwatera S-wsch.-3).

Przypisy

edytuj
  1. Pamiętnik Sokoła Krakowskiego 1885-1896. Kraków, 1896, s. 30.
  2. Dominika Hołuj. Rola samorządu terytorialnego w kształtowaniu procesu rozwoju Miasta Krakowa w okresie autonomii (1866-1918). „Zeszyty naukowe Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Bochni”. 5. s. 50. 
  3. Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 287, ISBN 978-83-233-4527-5.

Literatura uzupełniająca

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj