Ferdinand Georg Waldmüller

Ferdinand Georg Waldmüller (ur. 15 stycznia 1793 w Wiedniu, zm. 23 sierpnia 1865 w Hinterbrühl pod Mödling) – austriacki malarz akademicki okresu biedermeier.

Ferdinand Georg Waldmüller
Ilustracja
Autoportret, 1828
Data i miejsce urodzenia

15 stycznia 1793
Wiedeń

Data i miejsce śmierci

23 sierpnia 1865
Hinterbrühl

Narodowość

austriacka

Dziedzina sztuki

malarstwo

Adopcja, 1847 Muzeum Narodowe we Wrocławiu
Słoneczny dzień, 1848 Liechtenstein Museum
Oczekiwanie, 1860 Nowa Pinakoteka

Malował początkowo portrety, później pejzaże, martwe natury i sceny rodzajowe. Projektował także dekoracje teatralne. Prace artysty odznaczają się delikatną kolorystyką i dbałością o szczegóły. Gdy został profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, jego poglądy były w opozycji do oficjalnej doktryny idealnej sztuki głoszonej przez uczelnię. Waldmüller sprowadzał akademizm do wiernego przedstawiania przyrody, a nie kopiowania dzieł starych mistrzów. W wyniku konfliktów został zmuszony do wcześniejszego przejścia na emeryturę.

Obecnie najbardziej cenione są jego pejzaże, zawierające drobiazgowy opis przyrody.

Pomnik w Parku Ratuszowym w Wiedniu (Wiener Rathauspark)

Życiorys

edytuj

W latach 1807–1813 studiował, z przerwami, na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, w pracowniach von Maurera i Johanna Baptista Lampi. W tym czasie utrzymywał się z malowania portretów miniaturowych. W 1810 roku otrzymał Gundelpreis. W 1811 roku otrzymał posadę nauczyciela rysunku u księcia Gyulay w Agram (Zagrzeb), którą piastował przez kolejne trzy lata. Tam poznał swoją pierwszą żonę, śpiewaczkę operową, Katharinę Weidner, siostrę Josefa Weidnera, malarza-portrecisty. W 1814 roku wzięli ślub. Ponieważ Katharina otrzymywała propozycje pracy w różnych miastach, para mieszkała w Baden, pod Wiedniem, w Brnie i Pradze, a Waldmüller w tym czasie wykonywał różne zlecenia w teatrze. W 1818 roku rozpoczął naukę malarstwa olejnego u Josepha Lange oraz malarstwa pejzażowego u J.N.Schödlbergera.

W 1823 roku wykonał portret Ludwiga van Beethovena.

W 1827 roku otrzymał zlecenie sportretowania cesarza Franciszka I, co przyniosło mu kolejne zlecenia od przedstawicieli arystokracji. W latach 1825–1844 odbył parę podróży do Włoch, a w 1830 do Paryża. W latach następnych powstało wiele pejzaży wiedeńskiego Prateru oraz terenów z Salzkammergut, regionu w Austrii, gdzie Waldmüller spędził wiele letnich wakacji w miejscowości Bad Ischl.

Od roku 1830 pracował jako profesor i kustosz Galerii Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. W 1835 roku wszedł w skład Rady Akademii, a w roku 1836, razem z Josephem von Führich, sporządził Katalog obrazów Galerii. Wkrótce jednak popadł w konflikt z przedstawicielami Akademii, gdyż akademickiemu kopiowaniu dzieł dawnych mistrzów przeciwstawił studiowanie Natury. Chociaż sam Metternich protegował Waldmüllera, propozycje reform malarza zostały odrzucone, w 1850 roku utracił swoją pracownię, a w 1857 posadę profesora na Akademii.

Po śmierci swojej pierwszej żony (rozwód z nią otrzymał już w 1834 roku), ożenił się ponownie w 1851 roku z modystką, Anną Bayer. W jej pracowni, w roku 1854 sporządził wystawę swoich prac. Do tego czasu utrzymywał się z prywatnych korepetycji.

Dopiero kolejne wystawy międzynarodowe w 1856 roku w Pałacu Buckingham w Londynie, 1861 roku w Kolonii, 1862 roku ponownie w Londynie, oraz jego rehabilitacja ze strony cesarza Franciszka Józefa przywróciła mu pozycję społeczną i sławę.

Do jego najbardziej znanych uczniów należeli: malarz Hans Canon, Anton Romako i Adam Brenner.

Upamiętnienie

edytuj

1 października 1913 roku odsłonięty został w Parku Ratuszowym w Wiedniu (Wiener Rathauspark) pomnik wykonany na cześć Waldmüllera przez Josefa Engelharta. W 1923 roku dawny katolicki cmentarz Matzleinsdorf, na którym znajdował się grób malarza, został przekształcony w Park Waldmüllera. Od roku 1888 w 20 dzielnicy Wiednia znajduje się ulica Waldmüllera – Waldmüllergasse. W 1932 roku poczta austriacka wydała serię znaczków z austriackimi malarzami. Na jednym z nich znajduje się portret Waldmüllera.

Galeria

edytuj

Wybrane dzieła

edytuj
  • Der Alte Und Die Kuchenmagd, 1818
  • Portret młodej kobiety, 1820, Muzeum Narodowe w Warszawie
  • Alte Ulmen im Prater, 1831
  • Bildnis des Grafen Demetrios Apraxin, 1832
  • Kinder im Prebhaus, 1834
  • Junge Dame am Putztisch, 1837
  • Stilleben mitFruchten und Blumen,1839
  • Ladies Reading a Love Letter, 1841
  • Going to a Well Deserved Rest, 1847
  • Adoption, 1849 Muzeum Narodowe we Wrocławiu
  • Der Abschied der Braut, 1858
  • Kirchgang im Fruhling, 1862

Literatura dodatkowa

edytuj
  • Klaus Albrecht Schröder: Ferdinand Georg Waldmüller. München: Prestel-Verlag, 1990

Linki zewnętrzne

edytuj