Ferdynand Macalik
Ferdynand Macalik (ur. 1887 w Gyulafehérvárze, zm. 15 kwietnia 1954 w Krakowie[1][2]) – polski kompozytor i wiolonczelista.
| Data i miejsce urodzenia |
1887 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Życiorys edytuj
Studiował w Budapeszcie u Karla Nováčka oraz w Wiedniu u Franza Schmidta[1]. Po powrocie do Polski osiadł w 1910 roku w Krakowie[1][2], gdzie początkowo występował jako kameralista[1]. W latach 1919–1927 uczył gry na wiolonczeli w Konserwatorium Krakowskim[1][2]. Od 1927 do 1929 roku przebywał w Monachium, gdzie uczył się gry na violi da gamba i występował jako solista w orkiestrze monachijskiej[1][2]. Koncertował jako gambista na Węgrzech i w Rumunii[1][2]. Po powrocie do kraju został profesorem Konserwatorium Krakowskiego[1][2]. W 1931 roku założył własny kwartet smyczkowy[1][2]. Od 1945 do 1954 roku był wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie[1][2].
Skomponował m.in. poemat symfoniczny Bałtyk-Balaton, Elegię symfoniczną, Marsz żałobny, Prolog symfoniczny, Wariacje, Wielki wale koncertowy, Groteskę taneczną, Małą serenadę polską, Małą suitę polską, Taniec fantastyczny, marsz Zjednoczenie, Melodię i scherzo na wiolonczelę i orkiestrę, Polonez koncertowy na wiolonczelę i orkiestrę, ponadto liczne pieśni na chór a cappella oraz na głos i orkiestrę[1].